Netwerk tegen armoede, sociale uitsluiting en verrijking
nieuwsbrief 102 / redactioneel / 24 december 2016
Volgens het Een Vandaag Opiniepanel is in de afgelopen
jaren de armoede in Nederland toegenomen van 800.000 tot
1.200.000. En onder de nieuwe groep armen zijn er velen
met werk. Jarenlang is beweerd dat als de economie weer
zou aantrekken de armoede vanzelf via werkgelegenheid
weer zou verdwijnen. Die bewering is dus gebaseerd op
een wijdverbreid misverstand.
Zie onder het kopje Armoede de TV reportage van Een
Vandaag Opiniepanel.
Het is een schande dat in zo'n rijk land als Nederland
zoveel mensen niet mee kunnen profiteren van de
welvaart. En dat door de bezuinigingen op de
uitkeringen en het bestraffen van mensen in de armoede
met onrechtvaardige overheidsmaatregelen een groot deel
van de mensen aan de onderkant te maken hebben met
onoverbrugbare schulden.
Zie onder het kopje Schulden het artikel over een
schuld van 90.000.
nieuwsbrief 101 / redactioneel / 24 november 2016
Het zijn rare tijden, die ons ertoe dwingen om de strijd
tegen armoede en sociale uitsluiting opnieuw vorm te
geven. We vochten tot nog toe tegen de macht van het
kapitaal, dat ervoor zorgt dat mensen aan de onderkant
het steeds slechter krijgen, uitgebuit door de bezitters
van het kapitaal. Bezuinigingen, flutbanen, ontslagen en
kortingen op uitkeringen.
nieuwsbrief 100 / redactioneel / 29 oktober 2016
De noodzaak tot samenwerking en de roep om samenwerking op het gebied van bestrijding van armoede,
sociale uitsluiting en de bestrijding van schulden wordt steeds sterker. In 2010, het jaar van de
armoede presenteerde de Rotterdamse Sociale Alliantie haar stip op de horizon: Rotterdam Armoedevrij
in 2020.
Bezuiniging op bezuiniging heeft aan de mensen met de minste inkomens de grootste schade toegebracht.
Ook de nietsontziende hardheid van het armoedebeleid door de overheid, landelijk en in Rotterdam. Waar
nu, met het zicht op de verkiezingen, ons de propaganda wordt voorgehouden dat de crisis voorbij is,
is dat voor 18,7%, ofwel 114.000 arme Rotterdammers, nog niet het geval.
Het is nu het moment in Rotterdam om elkaar te vinden om het tij te keren. En daarom gaan de
Rotterdammers gezamenlijk Rotterdam Armoedevrij maken. Dat is ook goed voor de Rotterdamse economie en
goed voor de sfeer en de samenhang in onze gemeente.
Nu is het moment om schouder aan schouder de armoede uit te bannen, Rotterdam heeft voor hetere vuren
gestaan. Een Deltaplan tegen de Armoede is in de maak, een oproep aan alle weldenkende mensen en
organisaties om zich daarbij aan te sluiten.
Pas een Rotterdam zonder armoede kent rijkdom die uitstijgt boven alleen maar materiele rijkdom.
nieuwsbrief 99 / redactioneel / 9 oktober 2016
WERELDDAG TEGEN DE ARMOEDE
U bent van harte uitgenodigd als wij
maandagmiddag 17 oktober vanaf één uur
voor de tiende jaarlijkse Werelddag tegen de
Armoede in Rotterdam. Vanaf 2007 organiseert de
Rotterdamse Sociale Alliantie deze dag. Een dag
vol solidariteit.
Dit jaar vindt de dag weer plaats in de
Pauluskerk aan de Mauritsweg 20. We beginnen
met een broodje en soep.
Er is een uitgebreid programma rondom Tweedeling
tussen arm en rijk, het inhoudelijk gedeelte is
voor de pauze.
In het tweede deel is er een leuk programma met
nieuwe artiesten, het trio Pier, poëzie, een singer / songwriter
en ook u mag op het open podium als u dat wilt.
Zie voor het programma de nieuwsbrief.
nieuwsbrief 98 / redactioneel / 3 oktober 2016
In een Europees onderzoek, onder andere
uitgevoerd in Rotterdam, is gebleken dat er maar heel
weinig vertrouwen is in de politiek.
Het onderzoek wordt voor Nederland uitgevoerd door
de TU Delft, in het kader van RE-Invest. Het onderzoek
duurt twee jaar en krijgt nog een vervolg.
De Europese Commissie heeft de opdracht gegeven voor dit onderzoek voor: "De wederopbouw van een Europa voor iedereen, op menselijke waarden gebaseerd, met solidariteit en vertrouwen, door gebruik te maken van sociale investeringen".
RE-Invest wordt tegelijkertijd uitgevoerd in veertien
Europese landen en moet de uitslag geven in hoeverre
mensen zich tijdens de bezuinigingen bedreigd
hebben gevoeld in hun mensenrechten.
Er komt een
bijeenkomst over de voortgang van het onderzoek op 19
oktober in Dona Daria.
Interesse? Stuur ons een mailtje aan info@rosarotterdam.nl. Wij geven uw interesse door naar het onderzoeksteam.
Maar meldt u vooral ook aan voor de tiende Werelddag tegen de Armoede op maandagmiddag 17 oktober.
nieuwsbrief 97 / redactioneel / 22 augustus 2016
Plaatsvervangende schaamte heb ik na het artikel in Trouw over de komst van het asielzoekerscentrum in de Beverwaard. Daar laat de journalist de heer M.D. aan het woord, die het liefst 'de ruiten van het Stadhuis had willen ingooien', vertelt over 'een heidebrand. Je ziet het niet, maar het fikt' en die onze Rotterdamse burgemeester ‘onze Noord Koreaanse burgemeester’ noemt.
Mevrouw B.v.D. verwacht in het artikel dat de asielzoekers komen 'grabbelen en verkrachten'. En de heer M.D. mag het artikel afsluiten met de opmerking: 'We zullen ze met een welkomstcomité begroeten. Voor de feestelijke opening. Twee uur later doen we met een groots vuurwerk gelijk de feestelijke sluiting.'
Je zal maar gezegend zijn met zo’n stadsgenoot! Maar ook met een krant die anderhalve bladzijde podium geeft aan de heer M.D.
De Rotterdamse Sociale Alliantie vindt het van groot belang dat de meerderheid van de Rotterdammers wel positief ingesteld is. Hoewel dat voor kranten geen nieuws is.
Iedereen die het nog niet weet: er is vorig jaar een comité opgericht, dat "Rotterdam verwelkomt vluchtelingen" heet. Het initiatief is genomen door 39 Rotterdamse sociale organisaties, kerken en de vakbeweging, 15 bekende Rotterdamse personen en 8 politieke partijen.
Het uitgangspunt was en is: "Wij hechten er aan om duidelijk te maken dat de nieuwkomers en alle Rotterdammers zich in onze stad veilig moeten kunnen voelen, ieder met zijn of haar religieuze of levensbeschouwelijke achtergrond en levenspraktijk. Wij, burgers van Rotterdam, willen op onze beurt ook een steentje bijdragen om de vluchtelingen welkom te heten. We willen helpen waar nodig, met vrijwilligerswerk, geld en goederen."
nieuwsbrief 96 / redactioneel / 12 juLi 2016
Is de Brexit nu positief of negatief voor Europa?
Negatief omdat een groot land middels zijn kiezers verklaard heeft om Europa
te verlaten.
Positief omdat Groot Brittannië het land is dat het meest negatief over Europa
geoordeeld heeft.
Verder heeft het land in de afgelopen decennia voorop gelopen om de sociale
waarden af te breken. En heeft het Europa meegetrokken in het neoliberalisme,
uitgevonden door Reagan en Thatcher. Vanuit een onvoorwaardelijk geloof in de
vrije markt heeft Engeland deze economische overtuiging aan de andere lidstaten
van Europa opgedrongen. Met als grootste navolgers Duitsland en Nederland.
Europa kon en kan een voorbeeld worden van een unie van staten die democratisch,
rechtvaardig en solidair met elkaar samenwerken. Een unie die culturele
verschillen koestert en tegelijkertijd economische verschillen gaat overbruggen.
Uiteindelijk zal definitief afscheid genomen moeten worden van politiek
nationalisme, een gedachtengang die al veel te lang mensen tracht te beheersen
en massale haat predikt tegen mensen als een groep. Mensen die zichzelf vaak
niet als groep zien. Een ook in het verleden aan de basis heeft gestaan van
verschrikkelijke oorlogen op het grondgebied van Europa.
Het zal nog veel strijd vergen, samen met de jonge generatie van Europa, om de
tijdgeest van neoliberalisme en het nationalisme terug in de fles te krijgen.
Maar het is het waard , het heeft grote kansen te bieden binnen het samen
werken, het samen delen van de welvaart en in de vreedzame uitwisseling van
onze verschillende culturele waarden.
nieuwsbrief 95 / redactioneel / 7 juni 2016
Het wordt tijd om de armoede en de sociale
uitsluiting te lijf te gaan. Om bestaande activiteiten
uit te breiden en om nieuwe projecten voor te bereiden,
in kaart te brengen en te implementeren. De
maatschappelijke schade van armoede en schulden is te
groot om bij de pakken neer te gaan zitten.
RoSA! ontvangt graag nieuwe ideeën over
armoedebestrijding en wil met haar kennis en ervaring
een bijdrage leveren om die ideeën te concretiseren.
Daarbij zullen gezamenlijk gelden moeten worden
aangeboord. Gezamenlijk optreden maakt ons sterker,
zeker als we dezelfde doelstellingen hebben: de lasten
te verlichten voor mensen aan de onderkant.
Een van die nieuwe ideeën is om de
ervaringsdeskundigheid aan te spreken van ex-daklozen.
Om daklozen, waarvan er nog steeds 30 geen geschikte
plaats kunnen vinden bij de bestaande opvangorganisaties,
geleidelijk toe te leiden naar geschikte huisvesting.
In de nieuwsbrief weer een nieuw artikel van onze huiseconoom
Tjeerd de Boer over wat banken met geld doen en wat ze met het
creëren van geld kunnen aanrichten. Ook een artikel over
wat er met het eiland Lesvos gebeurd is ten gevolge van
van het lange uitblijven van een overeenkomst tussen de
EU landen over vluchtelingen.
Meld je aan als vrijwilliger bij de Rotterdamse Sociale
Alliantie, er is genoeg werk te doen en we hopen nog
veel meer werk te organiseren om armoede, sociale
uitsluiting en schulden te bestrijden. Het wordt met de
dag noodzakelijker.
nieuwsbrief 94 / redactioneel /
12 mei 2016
U heeft er even op moeten wachten, maar hier is dan nieuwsbrief 94. Met veel
schokkend nieuws. Eigenlijk was het al bekend, een op de vier kinderen in
Rotterdam leeft in armoede. Een gevolg van jarenlange bezuinigingen van de
landelijke en de plaatselijke overheid. Bezuinigingen vanaf het begin van de
crisis in 2008, een crisis die steeds weer nieuwe crisissen opriep. Oorzaak
en gevolg is nu wel duidelijk, het ligt niet aan de armen, maar het ligt aan
onverantwoordelijk beleid. Waar bescherming en stimulering van arme mensen
een plicht is van de overheid, werden mensen met de minste kansen vervolgd
door die overheid, met maatregelen om van hun minimale middelen van bestaan
nog geld af te pakken.
Zoals de langdurigheidstoeslag. Mr. Rahman heeft daarover een proces gewonnen
tegen de gemeente Rotterdam. Hij heeft de gemeentelijke verordening individuele
inkomenstoeslag participatiewet 2015 door de rechter onverbindend laten
verklaren, zodat nu iedereen in de bijstand aanspraak kan gaan maken op deze
toeslag. Doe het snel, eventueel met hulp van Mr. Rahman, het kan geld opleveren.
Het gemeentebestuur wil met zijn Woonvisie 20.000 sociale woningen afbreken, ten
behoeve van nieuwe, duurdere koopwoningen. Om Rotterdam aantrekkelijker te maken
voor mensen met geld. Waar de mensen moeten blijven waarvan de woningen afgebroken
worden wordt daarbij niet verteld. Inmiddels zijn de eerste 2500 handtekeningen
voor het houden van een referendum aangeboden aan het gemeentebestuur. Met dit
referendum wil een comité deze maatregel uit de Woonvisie niet door laten gaan.
Om definitief de gemeente te dwingen een referendum te houden zijn 10.000
handtekeningen nodig. Die extra 7.500 handtekeningen moeten in de komende zes
weken opgehaald worden. Indien u nog niet getekend heeft, wees solidair, en ga
naar de website van woonreferendum.nl.
nieuwsbrief 93 / redactioneel /
26 maart 2016
In een persbericht van de Gemeente Rotterdam, afkomstig van wethouder
Struijvenberg werd vrijdag vermeld dat 1.627 Rotterdammers in de loop
van 2015 uit de bijstand zijn gestroomd. Dat is op zich een goede
prestatie, ware het niet, dat in het persbericht niet wordt vermeld
hoeveel Rotterdammers zijn binnengestroomd in de bijstand.
Tevens werd aangegeven dat door bijstandsgerechtigden 6,5 miljoen euro
bijstand moet worden terugbetaald en ook 2,2 miljoen euro, omdat er
andere inkomsten waren of dat er werd samengewoond. Verder waren er één
miljoen kortingen op uitkeringen via maatregelen. Totaal bij elkaar bijna
10 miljoen euro en dat is op een bijstandsbudget van 500 miljoen slechts
twee procent.
nieuwsbrief 92 / redactioneel /
7 maart 2016
Een artikel van Tjeerd de Boer, onze huiseconoom, over hoe welvaart en
welzijn versluierd wordt in de calculatie van het bruto
nationaal product.
Negatieve maatschappelijke activiteiten worden positief
meegeteld in het cijfer, aan de hand waarvan politici
beslissingen nemen.
Een interview vanuit de Wiardi Beckman Stichting, met
een werkende arme, dat
aantoont dat werk voor vele mensen niet loont. Dat
flexibel werken steeds meer de oorzaak gaat vormen dat
via de stress de maatschappij opgescheept wordt met uit
de pan rijzende verzuim- en zorgkosten.
En een verslag van een huisarts uit de dagelijkse
praktijk. Een schets van het gevolg van stress in het
werk en het gevolg van stress in de armoede.
Eens te meer wordt aangetoond dat zonder een drastische
verdeling van werk, vrije tijd en inkomen ons economisch
systeem aan het verzanden is.
nieuwsbrief 91 / redactioneel / 16 februari 2016
ROTTERDAMS SOCIAAL ELAN
Er is een Rotterdams referendum in de maak tegen de
sloop van 20.000 sociale huurwoningen. De plannen voor
die sloop komen uit koker van Leefbaar Rotterdam, D66 en
het CDA. Zij willen van onze stad een yuppie-stad maken
voor goedopgeleide tweeverdieners met kinderen. Zoals in
een aantal hoofdsteden van Europa, zoals London, waar
huisvesting onbetaalbaar is voor de gewone burger.
Daarbij wordt volkomen voorbij gegaan aan de
werkelijkheid van de Rotterdamse economie. Kijk
bijvoorbeeld eens naar de schuldenlast van de mensen die
klant zijn van de Gemeentelijke Kredietbank Rotterdam
(GKR). Er zijn 28.230 Rotterdammers met problematische
schulden, terwijl het gemiddelde schuldbedrag per klant 46.670 euro is.
Dit
zijn cijfers, zoals naar voren gebracht door een
voorlichtster van de GKR.
Cijfers uit 2014, die waarschijnlijk nu in 2016
aanzienlijk gestegen zijn. Een totaal aan schulden van 1,3 miljard euro,
maar als we er rekening mee houden dat 38% van de Rotterdammers
niet in aanmerking komt voor de Kredietbank, dan praten we
over een bedrag van 2,1 miljard euro.
Maar deze schuldenlast is
waarschijnlijk nog veel hoger, omdat mensen door
schaamte er moeite mee hebben om hulp in te roepen, om
daarna
doorverwezen te worden via de Vraagwijzer en de
Wijkteams. Stille schulden!
En waar blijven al deze mensen als die 20.000 woningen
gesloopt worden voor onbetaalbare woningen? In plaats
van de sloopplannen is een nieuw plan voor
stadsvernieuwing nodig. Samen met een plan voor een
sociale wederopbouw van Rotterdam.
Rotterdam met sociaal elan, een stad voor iedereen.
nieuwsbrief 90 / redactioneel / 6 januari 2016
Allereerst de beste wensen voor 2016. Een jaar waarin de
Rotterdamse Sociale Alliantie het voornemen heeft om
haar activiteiten uit te breiden naar wijken en buurten.
Want al komen er wijkhuizen in Rotterdam, die wijkhuizen
zullen ook een functie moeten hebben om de financiële
nood en het sociaal isolement, waar veel Rotterdammers
in leven, te doorbreken.
Wij, als RoSA! willen daar onze bijdrage aan leveren. We
hebben immers sedert oktober 2007 veel kennis en
ervaring opgebouwd met de problematiek. En die kennis en
ervaring willen we met zoveel mogelijk Rotterdammers,
organisaties, wijkteams en gebiedscommissies delen. Ook
als er samenwerkingsproblemen zijn, waar we soms
signalen over vernemen, willen we die in het belang van
mensen met een maatschappelijk achterstand meehelpen om
ze op te lossen.
Aan een plan voor deze wijkactiviteiten wordt gewerkt,
aan een begroting ook. Bij deze een oproep aan mensen
die mee willen denken en werken in RoSA! verband. Want
voor de uitbreiding van onze activiteiten zijn veel
mensen nodig.
Ook als u vanuit uw organisatie nu al met ons om de tafel
wil gaan zitten, dan horen wij dat graag, via
mail@rosarotterdam.nl of
06 10331211.
Kom in ieder geval naar de Nieuwjaarsbijeenkomst van de
Rotterdamse Sociale Alliantie.
nieuwsbrief 89 / redactioneel / 18 december 2015
Het akkoord van Parijs van zaterdag 12 december is zo tegen het eind van het jaar een grote
positieve opsteker. Het is 43 jaar geleden dat de club van Rome het rapport
'grenzen aan de groei' uitbracht, een model waarin aangetoond werd dat onze aarde bedreigd werd en voor mensen
en dieren onleefbaar zou kunnen worden. Nu eindelijk is er wereldwijd het besef doorgebroken
dat er maatregelen moeten worden getroffen. En ik hoop dat de gezamenlijkheid van het akkoord
de landen en de verbonden steden en Ngo’s de kracht geven om dit akkoord uit te voeren.
Het zijn de fossiele brandstoffen, die sedert het begin van de industrialisatie in samenhang
met de bevolkingsgroei gezorgd hebben dat de aarde opgewarmd is en zeker de laatste tijd
tekenen van een onstuimiger klimaat op aarde zijn gaan vertonen. Het zijn overigens ook de
olie en het gas die diepliggender (soms verscholen) oorzaak zijn van veel oorlogen die in de
laatste eeuw uitgebroken zijn. Bronnen van grondstoffen zijn nu eenmaal niet evenwichtig over
de aarde verdeeld.
Overgang van fossiele brandstoffen naar zonne-energie, windenergie en waterenergie is een
enorme opgave. Deze energieopwekking is niet of nauwelijks gebonden aan een locatie. En dat
betekent dat bezit van grondstoffen niet meer de overheersende basis blijft van de
wereldhandel. Niet alleen komt er een verandering in de energievoorziening, het zal ook
invloed krijgen hebben op de wereldeconomie. En dan het liefst ten positieve, want steeds
meer wordt rijk en arm uit elkaar gedreven door de macht van de grondstoffen. Gelukkig is
dit onderkend in het akkoord van Parijs, door aan te kondigen dat de rijke landen de arme
landen gaan ondersteunen met bedragen van in ieder geval 100 miljard per jaar.
Maar dat betekent nog niet dat de armoede die in rijke landen zoals de USA en Nederland gaat
verdwijnen. De eerste tijd zal er nog veel geïnvesteerd moeten worden in de nieuwe
energievoorziening. Dat is extra werk. Op de langere termijn echter zullen door automatisering
en robotisering er steeds meer banen gaan verdwijnen. Om de sociale spanning die dat oplevert
tegen te gaan is een vernieuwde kijk op werk noodzakelijk. Het inkomen zal verdeeld moeten
worden, over zowel werk als vrije tijd, vastgelegd in het recht op werk en het recht op vrije
tijd.
Hoe dan ook ik ben heel gelukkig
met het akkoord. Ik was ook ontroerd toen president Hollande voorafgaand
aan de beslissing over het akkoord van Parijs alle landen indringend opriep het akkoord te
ondersteunen.
nieuwsbrief 88 / redactioneel / 30 november 2015
Men breekt de sociale zekerheid landelijk vanuit den Haag met een glimlach af. En
breekt die in Rotterdam op een tot nog toe ongekende wijze met harde hand af. Het
is een regelrechte aanslag op de leef positie van de mensen, die buiten hun schuld
hun hand moeten ophouden.
De landelijke overheid vaardigt wet na wet uit, steeds op het randje van de rechten
van de mens. En legt de onuitvoerbare uitvoering neer bij de gemeenten. Zoals bij
de uitbreiding van de participatiewet met de taaleis. Terecht protesteert het
gemeentebestuur van den Haag en Amsterdam daartegen en wil de taaleis dan ook niet
gaan invoeren.
Maar niet Rotterdam, je zal er maar wonen, waar de wethouder het blijkbaar een
verlengstuk van zijn beleid vindt. Om mensen nog meer op te jagen naar een baan.
Een illusie voor de overgrote meerderheid, omdat er gewoon onvoldoende banen zijn
en geschapen worden.
En daar heeft het bezuinigingsbeleid van de overheid voor gezorgd. Dat nu, bijna
acht jaar na het ontstaan van de crisis er nog steeds geen echte verbetering komt.
Wel een verbetering voor de miljardairs en de miljonairs, die leven opnieuw op
gouden bergen. Wel ten koste van de armen met een uitkering of met een of meer
flexbanen of flutbanen. Vast werk bestaat niet meer, zelfs het minimumloon staat
voortdurend onder druk. En klim dan maar eens op uit een diep en donker dal, een
moeras van armoede of schulden.
In de journalistiek vinden we een klein lichtpuntje. Anders dan acht jaar geleden
worden er een recordaantal berichten aan armoede geweid. Helaas allemaal negatieve
berichten, over nieuw uitgevonden maatregelen om mensen aan de onderkant nog meer
te knechten of tegen een muur van bureaucratie op te laten lopen.
Het wordt tijd dat het wel nadenkende deel van Nederland en Rotterdam elkaar weer
gaat vinden. De tekenen van solidariteit, na de onbegrijpelijke verschrikkelijke
criminele daden in Parijs, zouden daarvoor een opsteker moeten zijn. Om te beseffen
dat we elkaar nodig hebben en elkaar niet nog meer murw mogen maken. Of wegkijken
van de ellende van de ander. Laten we de hand naar elkaar uitsteken om samen te
werken. En opnieuw samen sterk zijn.
nieuwsbrief 87 / redactioneel / 8 november 2015
Het water staat steeds meer uitkeringsgerechtigden tot aan de lippen. Als er voor de crisis, dus
voor 2008, nog enige toekomstverwachting aanwezig was voor mensen met een uitkering, is deze door
de ongenadige bezuinigingen vanaf 2008 geheel uit het zicht verdwenen.
Aan de bovenkant zijn er weer vele miljonairs en enkele miljardairs bijgekomen. Aan de onderkant
is de groei van armoede en schulden de oorzaak dat
de aanvragen bij de voedselbank en de schuldhulpverlening exponentieel
zijn toegenomen.
Enige verzachting van deze ellende is van de overheid niet meer te verwachten. Zowel de landelijke
en de gemeentelijke overheden en inmiddels ook het waterschap hebben steeds meer maatregelen
ingevoerd waardoor tegemoetkomingen voor minima zijn afgeschaft. Daarnaast is er een hardvochtig en
regelrecht onrechtvaardig boetestelsel ingevoerd, waarbij je voor het minste geringste gestraft
wordt, ook al kan je er
zelf niets aan doen.
De overheid is ooit ingericht om de belangen van haar burgers te dienen. Inmiddels is de overheid
een bedreiging geworden voor de burgers met
een laag inkomen. En algemeen bekend is dat de burger voor de Rotterdamse overheid het meest moet
oppassen. Dat blijkt uit steeds meer documentaires, die op de landelijke omroepen worden uitgezonden
over de uitvoering van het Rotterdamse beleid.
En of het niet genoeg is komt er per 1 januari al weer een nieuwe bedreiging bij. Ingevoerd vanuit
de landelijke overheid en uit te voeren door de soos in Rotterdam. Een nieuw artikel in de
participatiewet: de taaleis.
Wie het Nederlands onvoldoende beheerst in spreken, luisteren, gesprekken voeren, schrijven en lezen
kan rekenen op een korting op de uitkering. Na constatering: 20% in het eerste half jaar, 40% in het
tweede half jaar en na één jaar wordt de gehele uitkering ingehouden.
Het laatste lid uit het artikel luidt: "En bij de toepassing van het artikel wordt onder de
belanghebbende mede verstaan het gezin."
Het nieuwe wetsartikel staat voluit in deze Nieuwsbrief.
nieuwsbrief 86 / redactioneel / 25 oktober 2015
Ook dit jaar was de Werelddag tegen de Armoede in Rotterdam zeer geslaagd. In ieder geval
als we het mogen afzetten tegen de complimenten die RoSA! achteraf heeft gekregen. Het was dan
wel niet in de Pauluskerk, maar dominee Dick Couvée van die kerk was wel aanwezig, met een
krachtig woord van verzet tegen de armoede en het armoedebeleid in Rotterdam. Een eerste verslag
met de eerste foto's in onze Nieuwsbrief, onder "Legioen van kansarmen in Rotterdam blijft
groeien". Onze dank nog aan Frans, Corien, Richard en de bezoekers van de Nico Adriaans Stichting.
Het rommelt in Rotterdam. Steeds duidelijker wordt het dat de burger, die gedwongen wordt nieuw
werk te zoeken, door de medewerkers van de Sociale Dienst (de soos), door het oog van de naald
moeten kruipen om een uitkering te krijgen. En vernederd worden, door werk zonder loon te moeten
aanvaarden. Zogenaamd om werkervaring op te doen, die ze volgens de soos medewerkers verloren
zouden hebben. Lees daarover "de tegenprestatie in Arminius" en bekijk de drie films onderaan het
artikel en de website van Pieter Wondergem.
De twee vaste scribenten in de Nieuwsbrief, Eduard Geenen en Tjeerd de Boer, hebben op
dinsdagmiddag 13 oktober zich laten gelden bij de commissie Werk, Inkomen, Participatie en
Volksgezondheid (WIPV) van de Gemeente Rotterdam. Door de nadruk te leggen over het ontbreken van
een eenduidige en duidelijke onkosten- en reisvergoeding als Rotterdammers "verplicht
vrijwilligerswerk" moeten doen. Zij willen hun burgerinitiatief uitbreiden en zoeken daartoe
contact met lotgenoten. Zie de "oproep" in deze Nieuwsbrief.
Verder het tiende artikel over economie en armoede van Tjeerd de Boer, econoom van RoSA! En een
nieuwe rubriek "Losse kreten zijn als vallende herfstbladeren".
nieuwsbrief 85 / redactioneel / 8 oktober 2015
In tegenstelling tot eerdere berichten vindt de jaarlijkse bijeenkomst van de
Werelddag tegen de Armoede in Rotterdam niet plaats op 17 oktober en ook niet
in de Pauluskerk. Wij zijn daartoe gedwongen omdat we
minder middelen ter beschikking hebben.
In goed overleg met de Nico Adriaans Stichting (NAS) hebben we besloten samen
op vrijdagmiddag 16 oktober van half één tot ongeveer vijf uur onze
negende Werelddag te organiseren in het pand van de NAS aan de Vijverhofstraat
35. U bent van harte welkom, wel even aanmelden, want er is maar plaats voor
een beperkt aantal bezoekers (zie de uitnodiging in deze Nieuwsbrief).
In deze Nieuwsbrief weer een breed pallet aan artikelen, kritisch en onderbouwd
zoals gebruikelijk. Maar altijd redenerend vanuit de positie waar mensen met de
minste inkomens zich in bevinden.
nieuwsbrief 84 / redactioneel /
23 september 2015
Er kan in veertien dagen heel wat gebeuren, vandaar opnieuw
een volle Nieuwsbrief. Vorige week maandag waren er twee
belangrijke bijeenkomsten over de Nieuwe economie, met daarin
Basisinkomen (van RoSA!) en over Werk zonder loon (van FNV en
SP), ooit tegenprestatie genoemd, maar vanwege het woord
alleen al strijdig met de Universele en Europese Rechten van
de Mens. Een inkomensondersteuning is een recht en
vrijwilligerswerk kan alleen maar vrijwillig verricht worden.
Belangrijk in de afgelopen twee weken waren de ontwikkelingen
met betrekking tot de vluchtelingen, veelal uit Syrië, die in
de landen eromheen niet meer opgevangen gaan worden, door een
overvloed aan vluchtelingen en een groot tekort aan middelen
en menskracht om die opvang daar vorm te geven. Uiteraard is
het daarna de plicht van de (vaak maar relatief) rijke landen
van Europa de gelegenheid te pakken hulp te bieden, ondanks
dat de geest van invidualisme al decennia uit de fles is en
voor sommigen ingegrift staat in een in een voorgeprogrammeerd
waardeoordeel.
Europa, als ideaal, werd op de proef gesteld en werd bijna een
illusie door het onvermogen van politici. Terwijl een
overgrote meerderheid van Europeanen het wel begrepen na een
boodschap die ze al eerder hadden gezien. Het verstilde beeld
van een meisje in Vietnam, getroffen door napalm. Een jongen,
die in zijn eentje met zijn aanwezigheid een kolonne tanks in
China tegenhield. En nu de peuter, dood met zijn gezicht in
het water en zand.
Die illusie van de politiek wordt nu tegen alle, inmiddels
welwillende politici in, ontkracht door steeds meer mensen
die gewoon hulp willen gaan verlenen.
nieuwsbrief 83 / redactioneel /
7 september 2015
In de afgelopen week zijn de afzonderlijke Europese staten
geconfronteerd met het feit dat er nog volstrekt onvoldoende
samenhang is op humanitair en sociaal gebied in wat ooit de
Verenigde staten van Europa moet worden.
Humanitair om dat elke regering van de afzonderlijk landen
nog steeds bepaalt in hoeverre ze bereid is mensen op te
vangen die door een oorlogsbrand op de vlucht zijn geslagen.
Of dat er in het land van herkomst gewoon onvoldoende kansen
zijn op een redelijk bestaan.
Sociaal, omdat er in de zogenaamd rijkste landen, zoals
Nederland, het sociale stelsel is uitgebeend tot op het bot.
Een sociaal stelsel dat opgebouwd is door matiging van de
loonstijgingen na de Tweede Wereldoorlog. Een rijk land waar
de laatste dertig jaar de uitkeringen dertig procent zijn
achtergebleven bij de gemiddelde loonstijging, is geen rijk
land, maar een land in bezit van de rijken.
Daarom is het ook zo gevaarlijk dat er een dreiging in de
lucht hangt dat de huidige en de nieuwe Europeanen tegen
elkaar uitgespeeld gaan worden. Dat we de oorzaak van hetgeen
gebeurt bij de andere groep gaan zoeken en niet bij degenen
die jarenlang er van geprofiteerd hebben en er rijk van
geworden zijn.
En dat er ook een cultureel gevaar dreigt, van onterecht
nationalisme. Juist op het moment dat internationale
solidariteit een nieuwe invulling moet krijgen. Het is nu de
tijd om een sociaal Europa op te bouwen. Het is nu of nooit.
Een eerlijk vooruitstrevend Europa, dat de toekomst veilig
stelt en permanent gelijke kansen en mogelijkheden bewaakt
voor wat betreft kennis, macht en inkomen voor al haar
inwoners.
nieuwsbrief 82 / redactioneel /
21 augustus 2015
Op maandagmiddag 14 september, aan de vooravond van de "8th International Basic Income Week"
houdt de Rotterdamse Sociale Alliantie een bijeenkomst over "Naar een economie op mensenmaat".
Aan de orde komen het Basisinkomen, de Basisbanen en Productieheffing. Veel ruimte wordt
geboden voor onderlinge uitwisseling en discussie.
In Nederland starten in verschillende gemeenten experimenten met Basisinkomen. Echter niet in
Rotterdam, een stad die vroeger voorop liep in de discussie over vernieuwingen ten gunste van
de financiële positie van haar burgers.
Niet alleen dit in de Nieuwsbrief. Veel nieuws uit de media. Het zijn roerige tijden, de wereld
staat niet stil. Ook een oproep voor de "Red de zorg mars", zaterdag in Rotterdam. En de vraag
van de Unie KBO om “de groeten aan Rutte” te sturen. En de mededeling over twee tegemoetkomingen
van de Gemeente Rotterdam.
nieuwsbrief 81 / redactioneel /
29 juli 2015
Alweer een nieuwsbrief, met veel informatie. Midden in
de zomer, midden in onstuimig weer, de aankondiging van
het veranderende klimaat. Het nieuws is al even
onstuimig, een rustige komkommertijd wordt je niet gegund. Je zou naar een rustige tijd
kunnen verlangen. Maar die bestaat niet meer, als je
ziet dat steeds meer mensen op achterstand komen en dat
de stad, het land, Europa en de wereld een steeds
grotere tweedeling krijgt. De strijd tegen armoede,
uitsluiting en vernedering kent geen vakantie.
Was het maar het sociale klimaat dat veranderde.
Terug veranderde naar hoe Rotterdam en Nederland bekend
stond: een sociaal bewogen, tolerante samenleving. Dat
is verloren gegaan, toen een ideologie of zelfs heilig
geloof in het marktdenken over ons uitgestort werd. Zie
daarvoor het artikel van Tjeerd de Boer.
In
wezen werd hebzucht het hoogste goed. En dat hebzucht
ten koste van de medemens gaat werd weggewuifd met dat
de markt vanzelf wel zou zorgen, dat er weer een
evenwichtige maatschappij zou ontstaan. Deze profetie,
van dat het vanzelf weer goed zou komen, staat in
schrille tegenstelling tot de ellende die het in de
praktijk gebracht heeft voor steeds meer groepen mensen.
Als de ogen gesloten worden voor de werkelijkheid
dan zijn er altijd machthebbers, die zelf gekleurde
waarheid gaan verkopen. En marketingtermen gebruiken om
het aan de man te brengen. Zoals het gaat weer goed met
de economie: niet naar de steeds grotere verschillen
kijken, maar gewoon alle productie bij elkaar optellen.
Of praten over een participatiesamenleving: alsof deze
niet juist in de afgelopen dertig jaar bedreigd is door
het neoliberalisme, dat een groot wantrouwen en angst
heeft voortgebracht. Angst die inmiddels ook neerdaalt
op oudere mensen, die onzeker worden nu de zorg dreigt
afgebroken te worden, onder het mom dat je veel zelf kan
doen, of je familie of je buren.
Is er dan geen
verzet? Een klein sprankeltje hoop is de discussie over
een basisinkomen. Veertig gemeenten doen onderzoek er
naar of hebben interesse er voor. Een viertal steden
gaan plannen voorleggen aan de staatssecretaris. Maar is
dat voldoende? Absoluut niet, alleen als in bijna alle
400 gemeenten en in de wijken van de grote steden er
groepen opstaan, om armoede en uitsluiting te
bestrijden, dan kan het verzet tegen het onrecht
voldoende draagkracht krijgen.
De tijd vliegt voorbij en voordat je het weet ligt elke
nieuwjaarsbijeenkomst al weer verborgen onder de stof
van de eeuwigheid.
De strijd waarvoor de Rotterdamse Sociale Alliantie zich
dit jaar gaat inzetten is voor al die mensen die in de
moeilijkheden zijn geraakt, in het merendeel van de
gevallen buiten hun eigen schuld.
Voor de mensen die hun
geldelijke schuld niet kunnen terugbrengen en onder druk
staan van incassobureaus, rechtzaken, gerechtsdeurwaarders
en de belastingdienst. Ook in 2015 ziet het er naar uit
dat 17% van de Rotterdammers het alleen maar slechter
gaat krijgen.
Ach "arme armen in arm Rotterdam".
Kom naar de nieuwjaarsbijeenkomst op maandagmiddag 12 januari 2015 vanaf 14:00 uur, Gerard Scholtenstraat 129 in Rotterdam. We gaan een stevige discussie voeren om een nieuwe weg in te slaan om armoede en schulden te bestrijden. En dat is vooral in Rotterdam nodig met 106.000 inwoners op of onder de armoedegrens (gebaseerd op cijfers van het CBS).
Gerrit van der Meer voorzitter van de Landelijke
Cliëntenraad schrijft in zijn laatste column van 2014 over
vertrouwen en over de Fraudewet die mensen
in de vernieling kan storten.
"Het
kabinet blijft vasthouden aan eigen kracht en
zelfredzaamheid, terwijl het eigen wantrouwende beleid
dat juist onmogelijk lijkt te maken."
Wantrouwen zorgt voor te strenge wetgeving en maatregelen. Voor veel verspilde arbeid bij een op zich marginaal misbruik van sociale wetten. Arbeid die echt iets zou kunnen opleveren in de reële economie. Maar dan moet er wel geïnvesteerd worden vanuit de overheid en dat mag nu wel eens na jaren van stilstand en de kat uit de boom kijken. Actief stimuleringsbeleid moet er voor zorgen dat er niet een nieuwe generatie jongeren is, zonder een echte beroepsopleiding, een echte beroepservaring en een echte baan.
Want de belofte dat de grijze golf van gepensioneerden nieuwe banen zou opleveren is niet uitgekomen. Terwijl de robotisering voor de deur staat. Alleen een rechtvaardige verdeling van arbeid en inkomen, ondersteund door de overheid, kan via het inzetten van ieders unieke vaardigheden Nederland er weer bovenop helpen.
We kunnen er bijna al niet meer omheen om via arbeidstijdverkorting de steeds minder wordende banen te verdelen. En misschien moet er weer eens serieus over een basisinkomen gedacht worden, dat scheelt heel veel verspilde arbeid aan ondoorzichtige wetgeving.
Maar ook een nieuwe kijk op armoede en schulden is noodzakelijk. Anders dreigt er een nieuwe luchtbel te ontploffen, de particuliere schuldencrisis. Dagelijks de touwtjes aan elkaar knopen en bedreigd worden met onnodige aanmaningen en executeriaal beslag zorgt voor een dagtaak voor iemand in armoede. En zonder bevrijding van deze bedreigingen is het aan het werk gaan een vrijwel onmogelijke opgave. Zeker als er 700.000 werkzoekenden zijn op 90.000 vacatures en de spoeling wordt in 2015 waarschijnlijk alleen maar dunner.
Het zogenaamde herstel van de economie treft slechts de bovenkant, aan de onderkant neemt de armoede toe. Er komen steeds meer daklozen de straat zullen gaan bevolken. Gelukkig heeft Europa Amsterdam en daarmee Nederland bevolen het mensenrecht op bed, bad en brood integraal toe te passen. Een schande, want waar is Nederland gebleven, dat ooit zo sociaal was voor haar burgers?
De uitvoering van de wetgeving werkt ook naar twee
kanten. De strafmaatregelen van 30% tot 100% op de uitkeringen
werden per direct ingevoerd. De
maatregelen tegen de topsalarissen (verrijking
dus) in de publieke
sector niet. Een zondagsbrief van Ronald Plasterk meldde
mij gisteren dat er voorlopig in de aankomende vier jaar
voor de zittende topambtenaren toch nog meer dan de
in de wet
vastgestelde 178.000 euro uitbetaald mag worden. Als het
aan mij ligt mag per direct een nieuwe schijf van 100%
inkomstenbelasting ingesteld worden voor het meerdere.
Maar verder, Gelukkig Nieuwjaar en van harte welkom op 12 januari.
Het jaar 2014 stond in het teken van de 'haves en the have nots'. En dan niet de soap opera zoals die vertoond wordt in de Verenigde Staten door het Oprah Winfrey Network. Maar wel de aandacht die gevraagd werd door het boek van de Franse econoom Thomas Piketty. Toen dat in hetzelfde USA in vertaling verscheen. Het werd eindelijk eens aangetoond, met heel veel onderbouwing, dat geld bezitten veel meer oplevert dan voor geld werken. En dat daarmee de have en de have nots steeds verder uiteen worden gedreven. Er is een ongezonde sociale spanning ontstaan. Het dreigt uit de hand te lopen.
De vakbeweging in Nederland, zich langzaam aan herstellend van een rose bril waarmee ze jaren lang over de polder heeft uitgekeken, verzon
"Werken moet lonen". Wat inmiddels door Leefbaar Rotterdam is overgenomen, echter met een andere betekenis:
"Neem de mensen hun uitkering af, dan gaan ze wel
werken."
De FNV verzon nog iets anders: "de Dagobert Duck Tax", de verhoging van de belasting over vermogen. Helaas komt de campagne daarover nog niet echt op gang. Mogelijk omdat de vermeende natuurlijke politieke partner, de PvdA, zich in de regering opgeknoopt heeft aan de VVD. Week in week uit wordt er door de publieke opinie klappen uitgedeeld aan de PvdA via de politieke peilingen van Marcel de Hondt. De partij dreigt ten onder te gaan. Verstard en vertwijfelt is de durf van de Sociaal Democraten er nu wel helemaal af.
Maar hoe moet het nou met de have nots? Op 1 januari wordt het hele armoedebeleid door de regering en de Tweede Kamer over de schutting gegooid. Met de smoes dat de Gemeenten dat goedkoper en dus (?!) beter kunnen. Het wordt aan 400 verschillende steden overgelaten. En dat betekent 400 verschillende verordeningen.
Het recht op ondersteuning van mensen die niet in hun eigen inkomen kunnen voorzien is vastgelegd bij de Verenigde Naties. Nu wordt het aan willekeur overgelaten. En wat die willekeur betreft. Rotterdam is de armste van de grotere steden. Maar loopt voorop bij het nog eens extra bezuinigen op mensen met het minste geld.
In december 2013 schreef ik: Hoe zou Rotterdam in 2014 worden? Meer bezuinigingen op de bijstand, meer incassobureaus en deurwaarders, nog steeds zo slechte schuldhulpverlening, grotere schulden, nog meer kinderen in armoede? Met pijn in mijn hart en met schaamte wat zich hier politiek in Rotterdam afspeelt, zeg ik:
"Al deze voorspellingen zijn uitgekomen".
Geleidelijk wordt wel steeds duidelijker dat er verzet ontstaat. Uit verschillende hoeken, zoals groepen burgers, de middenstand en samenwerkende organisaties zoals 010=1. Zo kan het niet langer. Ook de demonstratie op 17 oktober toonde dat aan. De Rotterdamse Sociale Alliantie, het netwerk tegen armoede, sociale uitsluiting en verrijking, wil samen met deze groepen als burgers van Rotterdam een krachtig initiatief nemen om de steeds verder gaande verarming in onze stad te bestrijden.
Nog steeds blijft het motto: "Rotterdam Armoedevrij in 2020".
Een goed, gezond en strijdbaar 2015 toegewenst!
Werelddag tegen de Armoede 2014
MELDT U AAN !
Op 17 oktober is er opnieuw in Rotterdam de "Werelddag tegen de Armoede". Deze
dag wordt inmiddels voor het achtste achtereenvolgende jaar door de Rotterdamse
Sociale Alliantie georganiseerd, met dit jaar als thema: "Filosofie van Armoede
(zo arm als Job)".
Met het thema "Filosofie van de Armoede" geeft de
Rotterdamse Sociale Alliantie dit jaar een aanzet om
uitgaande van de beleving van armoede een nieuwe
discussie op gang te brengen. Een discussie die
uitstijgt boven de overheersende ideeën van
beleidsmakers. Naast dit thema is ter afwisseling een
luchtig programma met optredens van diverse (arme)
artiesten. De Rotterdamse Sociale Alliantie zorgt er
voor dat op 17 oktober ervaringsdeskundigen en dak- en
thuislozen centraal staan. Vrijwilligers en
beroepskrachten worden betrokken bij de organisatie van
de manifestatie.
De oorspronkelijke ideeën voor deze dag liggen bij het werk
van Joseph Wrezenski,geboren in een arme wijk in Frankrijk
(Angers, 12 februari 1917 - Parijs, 14 februari 1988). Hij
was zoon van immigranten en vocht zijn hele leven, als
priester, tegen armoede en uitsluiting samen met de
allerarmsten.
In 1957 richtte hij de Beweging ATD Vierde Wereld op in een woonbarakkenkamp voor
dakloze gezinnen in de Parijse agglomeratie. Wresinski startte met de kampbewoners
een bibliotheek, een peutertuin en een kindertrefpunt, hij zocht tegelijkertijd
ook hulp van buitenaf. Hij was de auteur van het rapport "Grande pauvreté et
précacité économique et sociale" (Grote armoede en gemis aan basis economische en
sociale zekerheid) voor de Franse Economische en Sociale raad.
Dit rapport baande de weg voor het werk van de Mensenrechtencommissie
van de Verenigde Naties, De Europese Unie en de Raad van Europa. Het was ook de
aanzet voor de wet tegen sociale uitsluiting in Frankrijk (juli 1998). Wresinski
lanceerde de internationale dag voor uitroeiing van de armoede, die jaarlijks op
17 oktober plaatsvindt. Later, in 1992, werd deze dag erkend door de Algemene
Vergadering van de Verenigde Naties.
Meer historische informatie over 17 oktober op onze
website onder
www.rosarotterdam.nl/werelddag.html.
Hoewel er door de Initiatiefgroep van RoSA! nog hard gewerkt wordt aan het programma,
ziet het er in grote lijnen als volgt uit:
12:30 uur Inloop met muziek, koffie, thee en lunch
13:30 uur Opening, column en optreden schrijverscafé Pauluskerk
14:00 uur Inleidingen op het thema, forumdiscussie en zaaldiscussie
15:30 uur Luchtig programma
17:00 uur Netwerkbijeenkomst
17:30 uur Aansluiting bij armoedemars van diverse Rotterdamse organisaties
Vanwege de goede samenwerking met de Pauluskerk en diverse andere organisaties in
Rotterdam vindt de manifestatie voor de derde maal plaats in de Pauluskerk aan de
Mauritsweg 20. U kunt zich nu reeds aanmelden om
aanwezig te zijn of om mee te werken aan de organisatie
van de dag via
mail@rosarotterdam.nl.
Josine Strörmann: Oproep voor medewerking aan een mars tegen de Armoede
Beste mensen,
Over het coalitieakkoord van het nieuwe college valt veel te zeggen. 1 zaak valt
echter meteen op: de bezuinigingen op het armoede beleid. Dankzij staatssecretaris
Klijnsma gaat er per 1 januari 2015 het een en ander veranderen. Het wordt gemeenten
eigenlijk verboden om categoriale toeslagen te verstrekken aan Rotterdamse minima.
Dat betekent dat een hoop mensen in Rotterdam er vele honderden euro's op achteruit
gaan. Ons nieuwe college pakt dit helaas enthousiast op. Sterker nog, men gaat 25% op
het armoedebeleid bezuinigen en de kwijtschelding van de afvalstoffenheffing wordt
gehalveerd. Het had ook anders gekund. De regels tegen het automatisch verstrekken
van toelages aan bijvoorbeeld gezinnen met kinderen zijn gemakkelijk te omzeilen.
En in andere gemeenten komt er, terecht, geld bij voor het ondersteunen van mensen met
een dunne portemonnee.
Deze groep Rotterdammers krijgt het de komende tijd sowieso
moeilijk. Het gaat namelijk niet alleen om mensen die in de bijstand of de WW zitten,
maar ook vaak om gehandicapten, chronisch zieken, wajongers, ouderen met alleen AOW
en/of een AOW gat en natuurlijk de mensen die in 'de flexibele schil' werken met een
rotloontje.
Door de crisis en de vele bezuinigingen die gepaard gaan met de invoering van de nieuwe
Wmo en de Participatiewet wordt deze groep al heel hard getroffen.
De Rotterdamse SP vindt dat het nu toch echt tijd wordt om te zeggen: we pikken het niet
meer! Vanuit het stadhuis doet de fractie er alles aan om dit beleid te veranderen,
sterker nog we hebben al een motie ingediend. Die heeft het niet gehaald.
Maar verreweg
het beste is natuurlijk als Rotterdammers zelf van zich laten horen, richting politiek.
Niet alleen de mensen die getroffen worden door deze kille bezuinigingen, maar OOK de
Rotterdammers die het wel goed hebben maar solidair zijn met mensen die wat minder geluk
hebben..
We willen dan ook, samen met zoveel mogelijk (zelf)organisaties en andere echte
Rotterdammers, een Mars tegen de Armoede organiseren. Op 17 oktober, de internationale
dag tegen de armoede. Maar we willen nog veel meer akties voeren, richting 17 oktober.
Daar hebben we jullie hulp bij nodig.
Een eerste aktievergadering is gepland voor aanstaande vrijdag, om half 3 op de
Gaffelstraat 61, het SP pand. Jullie zijn van harte welkom. Mochten jullie niet kunnen op
zo'n korte termijn, geen probleem. We houden jullie op de hoogte en melden wanneer er
een volgende vergadering is.
Ik hoor van jullie of zie je vrijdag 23 mei!
met vriendelijke groet,
Josine Strormann
0611327120
Impressie zevende Werelddag tegen de Armoede in Rotterdam
kinderen, armoede en kansen
donderdag 17 oktober 2013
door Cineac TV uitgezonden de maandag erna
donderdag 7 februari 2013
Voor het derde jaar hebben studenten Social Work van de Hogeschool
Rotterdam onderzoek gedaan naar de Armoede in Rotterdam. De
Rotterdamse Sociale Alliantie was daarbij opdrachtgever voor in totaal
zestig studenten. Voor de tweede maal was onderdeel van de opdracht het
maken van een film van ongeveer negen minuten over armoede, met als
werktitel "Armoede: een stem een beeld".
Als we er rekening mee houden dat deze studenten eerstejaars zijn op
de Hogeschool, van verschillende studierichtingen komen, met elkaar
voor het eerst groepsgewijs gingen werken en voor het merendeel
geen filmervaring hadden, dan zijn de resultaten bewonderenswaardig.
Bekijk HIER de films.
maandag 21 januari 2013
Het geldt nog steeds: Rotterdam armoedevrij in 2020.
En er is veel werk aan de winkel. Zeker nu er mogelijk een Rotterdam brede samenwerking
tot stand kan gaan komen. Zoals besproken op de Nieuwjaarsbijeenkomst van de Rotterdamse
Sociale Alliantie op maandagmiddag 21 januari 2013.
Zie de reportage van Cineac Pietje Bell en de daarin uitgesproken tekst van
wethouder Marco Florijn.
Foto's van de WerElddag tegen de Armoede op 17 oktober 2011
Werelddag tegen de armoede
17 oktober 2011
manifestatie arm in arm
Wederom, voor de vijfde maal in Rotterdam, was de
werelddag tegen de armoede een drukbezochte, gezellige,
soms intensieve en ontroerende manifestatie met toch
veel informatie over de armoedeproblematiek in onze
stad. Het thema was "Arm in arm". Dit jaar vond de Werelddag plaats in Lokaal
Cultureel Centrum 't Klooster aan het Afrikaanderplein.
Ondanks een groot aanbod aan verschillende onderdelen,
verliep het programma, mede door de presentator Menno
Smit, vlot en zonder haperingen.
Bij de inloop
vanaf één uur werden de aanwezigen onthaald door de muziek van de
troubadour Eduard Hagestein en was er de mogelijheid om
RoSA! films te zien of de tentoonstelling over werkende
armen te bekijken.
Buiten was Repair Café bezig om
kleine huishoudelijke apparaten te repareren en was er
een opblaasbare tent voor de kinderen, die met
natuurlijke middelen konden knutselen, georganiserd door
Thuis op Straat (TOS).
Turan Yazir, dagelijks bestuurder
van de Deelgemeente Feijenoord, met armoede in zijn
portefeuille, opende de manifestatie. Hij refereerde aan
de Tascforce Armoede en aan de armoedeconferentie die in
maart in 't Klooster was gehouden.
Al weer voor het derde jaar trad daarna de
schrijversgroep van Pauluskerk op met ontroerende verhalen
en gedichten. Voor een stille, aandachtige zaal, na elke
dichter onderbroken door luid applaus. Het ontlokte de
voorzitter van RoSA! de woorden:
"Bedankt, jullie zijn onze helden, onze heldendichters,
tot volgend jaar."
Yassin Hartog, projectcoördinator van het landelijk
Islamitisch Instituut voor Maatschappelijke Activering
(IHSAN) gaf daarna in zijn column de overeenkomsten en
verschillen aan van de armoede onder allochtonen en
autochtonen. Heel interessant, voor wie zich daar verder
in wil verdiepen en er van wil leren.
Zie Nieuwsbrief 28
voor zijn column.
Het theater Formaat gaf ook al weer voor de derde keer
een optreden dat gevolgd werd door discussie en
praktisch meedoen
van het publiek in één van de vier rollen van het stuk
"De drie biggetjes" over huisuitzetting. Oplossingen en
mislukkingen binnen de problematiek wisselden zich
daardoor voortdurend voor de ogen van het publiek af.
Uiteraard viel er zoals altijd ook veel te lachen.
Al met al een bijzondere middag voor de tachtig
bezoekers van de manifestatie binnen en de tientallen kinderen
en passanten buiten.
Samen met de Deelgemeente was er voor gekozen om ook een
avondprogramma te ontwikkelen. Dus werd er voor de blijvers
vanaf vijf uur een warme maaltijd geserveerd. Alleen maar positieve
geluiden over de kwaliteit daarvan. Net zoals de gehele
dag assisteerden daarbij de mensen van Wilskracht werkt,
een geoliede organisatie van vrijwilligers, die
als hulp kunnen bijspringen bij allerlei gelegenheden.
Er waren een aantal maaltijden over, maar daar
ontfermden zich een aantal vrouwen uit de buurt over,
die de manifestatie in de middag hadden bijgewoond. Ze
namen ze gewoon mee naar huis!
Om zes uur ging de
manifestatie verder met Menno Smit en Edwin de Voigt, die als duo
The Body Mass Index en Voigt Moisturizer in snel tempo een
groot aantal vrolijke gedichten over het voetlicht naar het
publiek overbrachten. De stemming zat er in.
In het forum daarna werd door Turan Yazir (deelgemeente),
Tunahan Kuzu (gemeenteraad), Wim Bekenkamp (welzijnswerk),
Henk Oosterling (stadfilosoof) en Ibrahim Spalberg (SPIOR)
onder leiding van Menno Smit de serieuze draad weer
opgepakt. Vooral Henk Oosterling en Ibrahim Spalberg zaten
op één lijn om de problematiek in Feijenoord, waarschijnlijk
de armste Deelgemeente van Rotterdam, aan te pakken.
Na het forum en de pauze kreeg cabaret de Regenboog de
lachers op hun hand met hun optreden over armoede en werk.
Conclusie
Nadat de organisatoren Therese Steur en Hans Goosen met twee
stoelen rug tegen rug nog wat namijmerden over de manifestatie
en over de volgende Werelddag tegen de Armoede in 2012
en het pubiek bedankten, werd
er nog volop nagepraat en genetwerkt door de
overblijvenden,
het aantal, waarschijnlijk door de lange dag, was helaas gekrompen
tot zo'n veertig. Maar dat was niet te merken aan de
gesprekken.
Click hier voor de Reportage van Cineac TV Feijenoord
Trek de bek
open en zwem tegen de stroom op
Als
ik mijmer over vroeger dan herinner ik mezelf fietsend naast
mijn vader naar de Lekdijk achter Streefkerk. Om dicht aan
het water in alle rust van ’s ochtends zes tot twaalf te
gaan vissen. Het werd langzaam warm. Met een thermoskan met
koffie en thuisbelegde boterhammen. Dat waren fijne tijden,
nu vijftig jaar geleden. Op mijn veertiende bewoonderde ik
de rust die mijn vader uitstraalde: Hij legde in, de dobber
liet hij van rechts naar links drijven, haalde de hengel op
en legde hem rechts weer in. Een stille blijheid, de
kabbelende energie van de rivier. Was ik blij? Geluk? Ik was
er bij! Blij, toen besefte ik het niet helemaal, het gevoel
is gebleven.
En datzelfde gevoel heb ik naar mijn vrienden in de
Rotterdamse Sociale Alliantie (RoSA!). Bea, Jan, Raymond,
Renato, Xander, Willem, Therese, Alexander en al die andere
tientallen en inmiddels honderden abonnees op onze
nieuwsbrief, die ik maar even niet noem, maar me allemaal
even dierbaar zijn in onze kritische strijd. Mijn vrienden
die met elkaar het onrecht in Nederland, Rotterdam en de
wereld willen bestrijden, vanuit ‘act Local and Think
Global’. Een succesje: Vanmorgen op de laatste dag van
februari hebben de cliëntenraden van SoZaWe Rotterdam en van
de UWV Rijnmond besloten tot verregaande samenwerking voor
hun gezamenlijke cliënten. Verder dan alleen op de
werkpleinen, ook in gezamenlijke andere acties.
Blij zijn, toch moet het eigenlijk nog komen. Dat er nog
veel meer blijheid bevochten moet worden. Zoals in onze
actiegroep “Kiezen voor Delen” en bij de tuin in Prins
Alexander waarin je vanaf mei gratis bloemen kan plukken.
“Rotterdam Armoedevrij in 2020”, zelfs de Rabobank Rotterdam
doet mee. Ga er ook tegen aan, bestrijd daarin elkaar
alsjeblieft niet op futiliteiten, want er is meer te
verliezen dan te winnen.
Mijn vader zei het al: “maak een voertje”, ik kneedde een
bal van brood en gooide het in de Lek. Daarna een worm aan
de haak. De vissen die beten, riviervis is niet te eten en
veelal te klein, werden zorgvuldig ontdaan van haak en
teruggezet. Mogelijk hebben die vissen het begrepen, zoals
wij, die de armoede proberen te bestrijden. We blijven tegen
de stroom op zwemmen, ook al doet men ons vaak behoorlijk
pijn. Opgeven kan niet meer, blijf blij en vecht door voor
rechtvaardigheid. Trek de bek open en vermijdt de haak en
zwem vooral samen en school je. En dan wordt de stroom een
warm bad.
Hans Goosen, ambassadeur RoSA!
28 februari 2011
(stukje voor de Arme Kant t.g.v. conferentie "Waar word ik
blij van.")
Het lijkt op het eerste gezicht onhaalbaar: in 2020 Rotterdam Armoedevrij!
Dat is een pretentieuze en radicale doelstelling, maar toch willen RoSA!
(Rotterdamse Sociale Alliantie) en de Cliëntenraad SoZaWe deze stip op de
horizon zetten. Dit doel zal inderdaad niet op korte termijn bereikt worden.
Maar kleine stappen op weg naar een armoedevrij Rotterdam kunnen al wel gezet
worden, sterker nog, ze gebeuren al!
De bedoeling van Rotterdam Armoedevrij is om al deze kleine stappen in kaart
te brengen en samen te voegen. Dat maakt mensen en organisaties enthousiast
om kleine vervolg stappen erbij te zetten. Als veel organisaties en groepen
mensen in Rotterdam meedoen, dan komt de stip op de horizon zeker dichterbij.
Het gaat er vooral om oog te hebben voor wat al aan de gang is en goed gaat!
Op woensdagmiddag 13 oktober 2010 zijn
tijdens de Stedenestafette in Charlois de eerste vijf
stippen op de horizon overhandigd aan wethouder Dominic
Schrijer in het buurthuis Tarwewijk. Hij beloofde ter
plekke dat de Gemeente Rotterdam ook een stip op de
horizon gaat zetten.
>>>Deze film werd daar vertoond.<<<
Organisaties maar ook individuën kunnen zich aanmelden
om een stip te zetten op de sociale kaart van Rotterdam.
Zend een e-mail met als onderwerp "Stip" en een korte
omschrijving van het voornemen naar
mail@rosarotterdam.nl en wij nemen contact met u op.
Zowel organisaties als
individuen kunnen deelnemen, er wordt een foto gemaakt,
eventueel een stukje film en er vindt een interview
plaats. Het is een gezamenlijk project van de
Rotterdamse Sociale Alliantie en de Cliëntenraad SoZaWe
Rotterdam.
actie kiezen voor delen nu
De berichten over de bezuinigingen net na het aantreden
van het kabinet werden steeds dreigender voor de grote
groep van Rotterdammers met een smalle beurs.
Bedreigingen niet alleen vanuit het Rijk. Het leek er
ook op dat het ook voor de Gemeente Rotterdam de normaalste
zaak was om de zwakste schouders de gevolgen
van de bankencrisis te laten dragen.
Toen het moment zich dan ook voordeed heeft RoSA! zich aangesloten
bij de Actiegroep 'Kiezen voor Delen'.
De Rotterdamse actiegroep ‘Kiezen voor Delen’ is spontaan
ontstaan op 1 november 2010 vanwege gedeeld en gevoeld
ongenoegen en toenemende zorg over de steeds slechter wordende
positie van de ruim 60.000 Rotterdamse stadgenoten. Zorg om
Rotterdammers die chronisch ziek, gehandicapt, dak- of
thuisloos, bijstandsafhankelijk of op een andere manier
gedwongen moeten zien rond te komen van een steeds lager
besteedbaar inkomen.
Meer informatie, de registratie van een radiointerview
en drie krantenartikelen op:
http://www.kiezenvoordelen.nu.
Column uitgesproken door Hans Goosen,
op de nieuwjaarsbijeenkomst 26 januari 2011 van
de Rotterdamse Sociale Alliantie en
Stichting Vluchtelingen Organisaties Rijnmond.
Participatie zonder geld is ARMOE TROEF. Laat ik eens
met een liedtekst beginnen, misschien zit de stemming
er dan in. Het is van Cornelis Vreeswijk, uit de
zeventiger jaren.
Hier zit ik op een vuilnishoop
Ik krijg droevig om me heen
Ik zie vodden en oude flessen
Excuseert u me, ik ween
Ja ik huil dikke tranen en
Zing met benard gemoed
Misschien wordt het morgen beter
Maar het wordt toch nooit goed
Misschien wordt het morgen beter
Maar het wordt toch nooit goed
Crisis lijkt wel van alle tijden. Maar als we naar de huidige crisis kijken is het de uitkomst van een dom spelletje monopolie spelen, waar lessen uit getrokken moeten worden. Maar die conclusies worden niet getrokken, er komt geen herziening van de spelregels in het financieel verkeer en er wordt nog steeds niet echt ingezet op nieuwe energiebronnen.
Vorig jaar was er het Europees jaar tegen de armoede. Conclusie: met de aanstaande bezuinigingen staan we er na het jaar tegen de armoede slechter voor dan voor het armoedejaar. Althans voor de mensen met een smalle beurs. Ook al zijn de rijksbezuinigingen nog niet bekend, maar een stapeling van alle maatregelen, denk ook eens aan de huur en de AOW, maakt het wel heel somber.
Tijdens dat jaar van de armoede heb ik me ook nog eens twee maal flink beledigd gevoeld. Op 23 september op een bijeenkomst van de landelijke sociale alliantie. Het was demissionair minister Donner die in Amersfoort beweerde dat armoede nooit mag verdwijnen, omdat dan de dwang verdwijnt om je in te spannen. Een armoedevrij Nederland zou volgens hem asociaal zijn. En op 25 november herhaalde de nieuwe staatssecretaris de Krom dat nog eens op de slotconferentie van het armoedejaar in den Haag. Geestelijke armoe troef bij dit soort politici. Het wordt nooit meer beter met hen en wordt het ook nooit meer goed.
De duizenden mensen die ontslagen zijn en nog ontslagen worden, vierduizend bij het UWV bijvoorbeeld, gaan een vervelende toekomst tegemoet. Lagere uitkeringen of korter durende uitkeringen, terwijl het smetje van ontslag, ook al is het je eigen schuld niet, er wel voor zorgt dat je geen nieuwe baan krijgt. En boven een bepaalde leeftijd maak je door leeftijdsdiscriminatie al tientallen jaren geen enkele kans meer.
Ook politici, als ze geen bestuurdersbaantje hebben gehad dreigen de zwarte piet van de armoede in handen te worden gespeeld. Na de politieke loopbaan een eigen bedrijfje beginnen als zelfstandige zonder personeel is geen sinecure. En op het inhuren van zelfstandigen door de overheid wordt ook al drastisch bezuinigd. Steeds meer wordt de afkorting ZZP tot een afkorting van Zeer Zware Problemen. Voor sommigen wordt het morgen beter, maar meestal komt het niet goed.
Geldproblemen lijken op problemen met ziekte. Als je er niet op tijd bij bent dan verzwak je aan alle kanten. Een aantal ziektesymptomen van de ziekte die armoe heet zijn Eneco, Evides en Achmea en er zijn bijkomende ziekteverschijnselen zoals van Es en Flanderijn, de profiteurs van de ellende van de armen. Een schuld van twintig duizend Euro (denk eens aan hypotheekschulden door ontslag of scheiding) is eerder regel als uitzondering en de schuldsanering in Rotterdam functioneert nog steeds zwaar onvoldoende. En wat zegt de Rotterdamse politiek bijna raadsbreed: Ga jij je maar eens inspannen voor je uitkering. Werk is natuurlijk het beste, maar vrijwilligerswerk is wel het minste wat we van je kunnen vragen.
Zo wordt het recht op een uitkering een gunst waar iets tegenover moet staan. Terwijl je al dag in dag uit de touwtjes aan elkaar moet knopen. Bezig met tientallen telefoontjes met schuldeisers, sollicitatiepogingen en je mandje vullen bij de voedselbank. Met die continue stress moet je wel een olifantenhuid hebben en een niet te breken optimisme. Uiteraard kennen we veel mensen die door die problemen wel gebroken zijn en er zelf een punt achter hebben gezet.
Het recht op financiële ondersteuning door de staat, zoals ook door Nederland vastgelegd bij de Verenigde Naties moet weer recht overeind komen te staan. En we gaan dat bevechten, als ervaringsdeskundigen, vrijwilligers en organisaties samen. Ook dat Rotterdam in 2020 armoedevrij wordt.
En dan klinkt het misschien zo:
Misschien werd het morgen niet beter
Uiteindelijk werd het toch nog goed
Oude Rutte vijf
Nieuwjaarstoespraak op 16 januari 2012:
Gelukkig
Nieuwjaar allemaal, fijn dat jullie er allemaal zijn.
Traditioneel inmiddels wensen we elkaar op deze middag van
RoSA! en SVOR de beste wensen en vooral veel gezondheid. En
dat neemt niets of niemand ons af. We zijn bij elkaar tegen
de armoede, tegen het sociaal isolement en in deze tijd
actueel tegen verrijking. En wel als ervaringsdeskundigen,
vrijwilligers al of niet vanuit een organisatie en
professionals die ons sympathiek gezind zijn. Nogmaals,
bedankt dat jullie er zijn.
Ik kijk zondags bijna altijd naar Buitenhof op de TV en gisteren zag ik daar onze minister-president. Aardige jongen, zit goed in zijn vel en hij is geen streek veranderd nadat ik enkele jaren geleden in Amsterdam tijdens een studiedag en in Rotterdam in het Zocherspark tijdens de bruiloft van de huidige burgemeester van Albrandswaard gesproken heb.
Hij kan het
ook zo goed zeggen: “We gaan een moeilijk jaar tegemoet.” En
zoals dat zo vaak is, als mensen “we” gaan zeggen, kan je
beter je hand op je portemonnee houden, behalve natuurlijk
als er hemaal niets meer inzit, zoals velen van ons elke
maand ervaren. “We gaan er allemaal op achteruit”,
maar
let op hij, Mark Rutte, gaat er hooguit twee procent op
achteruit, de middeninkomens en de lagere inkomens zo’n vijf
tot zeven procent, zoals Ronald Plasterk van de PvdA voor
ons uitgerekend heeft.
En als het niet over “we” maar over “ons” gaat waar de abominabele bezuinigingen van de Gemeente nog eens bovenop komen, spreken we zeker van tien procent en voor sommigen kan het wel eens oplopen tot vijftien procent. En dan hebben we het nog niet over de huishoudtoets, waarmee dankzij kinderen de bijstand wel eens helemaal verdwijnt voor de ouder. Roosje, het Loesje van RoSA! heeft een advies uit laten gaan: “Tandenborstels na het poetsen in de kluis opbergen!”, want de SoZaWe kan voor de deur staan”.
Maar onze premier had nog meer in petto. Als beste jongetje van de klas is hij ook nog eens in de leer gegaan bij Cameron, zijn Britse collega, rechtstreeks politieke afstammeling van mevrouw Thatcher en daar heeft hij de oplossing voor de crisis gevonden. We bezuinigen de overheid totdat er bijna niets meer van over is en we bevrijden het bedrijfsleven of noemde hij het nou liberaliseren. Al die overbodige regels, kunnen geschrapt worden en dan gaat het vanzelf weer goed in 2013. Schrappen, die regels waren er juist om het schrapen tegen te gaan. Een rechtstreekse aanval op de werknemers en hun vakorganisaties.
Maar Mark Rutte als historicus had het ook al niet op met Joop den Uyl als zijn voorganger. Natuurlijk sprak hij bewondering uit de gedrevenheid van den Uyl. Maar dat eerlijk delen onze huidige premier maar niets.
En alleen eerlijk delen zal de economie weer aanzwengelen. Investeren waar het nodig is, de overheid sterk houden in de toezichttaak en sociaal omdat de Nederlandse staat zich nu eenmaal aan de door haar geratificeerde Rechten van de Mens moet houden. En dat mensen uiteindelijk in solidariteit meer welzijn genieten, dan in het al maar consumeren en consumeren voor een wereldmarkt, waar meer dan de helft van de aardbevolking niet kan profiteren.
En over consumeren gesproken, ik drink graag van tijd tot tijd een ouwe Rutte, een heerlijke oude borrel uit Dordrecht, een Rutte vijf, lekkerder als de Rutte twaalf, echt daar moet je wel van genieten, bijna cognac. En niet in een keer achterover gooien, echt genieten. En Mark Rutte? Optillen dat glaasje bij het pootje, niet proeven, in één klap achterover, doorslikken, want er zit een slechte smaak aan, nog even tegenspartelen in de maag en weg is hij!
Een strijdbaar 2012 toegewenst ! Proost.
