Beschamende uitspraken van wethouder Struijvenberg
Brief ter kennisgeving
Geachte Rotterdamse Sociale Alliantie,
Deze brief heb ik naar aanleiding van het artikel met beschamende uitspraken van wethouder
Struijvenberg over de minima in het Algemeen Dagblad verzonden aan wethouder Struijvenberg.
Met vriendelijke groet,
naam inzender bij RoSA!
bekend.
Rotterdam, 3 april 2015,
Geachte wethouder, mijnheer Stuijvenberg,
In het Algemeen Dagblad vond ik uw gedachten over de Rotterdamse minima. Momenteel behoor
ik daar, helaas, al enige tijd toe. Vanaf mijn 15e gewerkt, begonnen als afwashulp in het
Ikazia ziekenhuis daarna de scheepsbouw, het ouderenwerk, maatschappelijk werk, ICT, en
rëintegratie bij SoZaWe.
Via LTS middels part-time opleidingen naar HBO. Werkloos en vanaf twee jaar geleden
behandeld voor darmkanker. Daarvoor een chronische depressie, PTSS en diabetis. Leeftijd 61
jaar. Altijd belasting betaalt en geboren en getogen burger van Rotterdam. Mogelijk haal ik
mijn AOW niet waar ik ook in geinvesteerd heb evenals mijn pensioen. Wie zal het zeggen.
Mijn vraag aan u is deze: Heeft u onderzoek gedaan hoe het komt dat mensen hun hand op
houden? Hoe komt het dat zij een gat in hun hand zouden hebben? Hebben zij wel een gat in
hun hand of zijn er andere factoren die meespelen?
Geachte mijnheer Stuijvenberg, ik behoor nu tot die minima en heb altijd vanaf mijn jeugd
bijgedragen aan de samenleving. Als jongere, en ook daarna, veel vrijwilligerswerk gedaan.
Ik taalde niet om belasting te betalen omdat ik altijd genoeg en voldoende overhield. Veel
opleidingen en cursussen heb ik daarnaast zelf betaald en ik heb momenteel (nog) geen
schulden.
En nu? Nu mag ik blij zijn met uw opmerking dat ik met alle kortingen die u zonder scrupules
uitvoert, op 61 jarige leeftijd blijkbaar niet met geld om kan gaan? En financieel met mijn
rug tegen de muur wordt gezet? Dat u geen Sinterklaas wilt spelen maar ik wel blij moet zijn
met een participatiebaantje? Of met vrijwilligerswerk waar niets tegenover staat? Geen enkel
leuk moment meer kan hebben door mijn financiële situatie? Binnen een aantal jaar is mijn
situatie veranderd in + 40 euro voor een bloemetje of een kop koffie buitenshuis naar -/- 60
euro.
Weg toeslag chronisch zieken van 300 euro wat ik 2 jaar kreeg. Weg langdurigheidtoeslag waar
ik maar een jaar van 'geprofiteerd' heb. Weg kwijtschelding reinigingskosten voor 107 euro.
Ik heb mijn UPC televisieaansluiting van 240 euro al jaren geleden opgezegd en dit jaar een
'goedkopere' zorgverzekering genomen. Waarop kan ik nog meer bezuinigen? Kleding koop ik al
jaren niet meer, hooguit nieuwe schoenen, ondergoed en sokken.
Denkt u nu werkelijk dat er alleen maar minima zijn die met uitzichtloosheid 'blij' zijn om
te 'profiteren' van gemeenschapsgeld? Als u uw uitlatingen nog had gemotiveerd op onderzoek
had ik daar nog enigzins respect voor gehad. Of als u had gezegd dat u harde keuzes moet
maken. Maar nu legt u het bij de minima neer en scheert u iedereen in de bijstand
schaamteloos over één kam. Zelfs de rasechte hardgewerkt hebbende Rotterdammer, zoals ik en
vermoedelijk nog meerderen. Nog los van die minima die nog steeds hard bezig zijn om werk te
vinden of te behouden en van het ene nuluren contractje naar het andere worden gesodemiteerd.
Of als ZZPer met een minimum inkomen en denken daarmee het hoofd boven water te houden.
Echte Rotterdammers lullen niet maar zijn aanpakkers. Dat moet u bekend zijn.
U schoffeert en denigreert minima met uw uitspraken terwijl u juist wil dat ze volwaardig en
zelfstandig in het leven staan. Eigen verantwoording nemen? Hoe? Waarover? Met welke steun?
Leren budgetteren terwijl u er mede voor zorgt dat minima nog minder te verteren hebben? Door
uw gedachten en beleid kweekt u nog meer afhankelijken en handophouders.
Uw gedachten over minima zijn ongenuanceerd en vind ik daarom beschamend. Ik verzoek u om in
uw uitspraken en beleid genuanceerder om te gaan met de verschillende bevolkingsgroepen en
dit in de uitvoering van de bijstand terug te laten komen.
Met hoogachting, en bereid tot toelichting in een gesprek, waarbij ik u bij deze uitnodig om
op een voor u geschikte datum en tijd eens met een echte Rotterdamse stadsgenoot van 61 jaar
in gesprek te gaan. Mijn deur staat open en de koffie staat klaar.
Want op mijn Rotterdamse gastvrijheid wil ik met geen beding bezuinigen.
Om aan te sluiten bij de slogan van uw partij; Om goed te kunnen poetsen moet er soms geluld
worden. Want anders worden de vlekken alleen maar groter en groter.
Link naar artikel
in het Algemeen Dagblad:
http://www.ad.nl/ad/nl/1038/Rotterdam/article/detail/3942016/2015/04/02/Rotterdam-wordt-strenger-voor-minima.dhtml
