nieuwsbrief 81 / redactioneel / 29 juli 2015

Alweer een nieuwsbrief, met veel informatie. Midden in de zomer, midden in onstuimig weer, de aankondiging van het  veranderende klimaat. Het nieuws is al even onstuimig, een rustige komkommertijd wordt je niet gegund. Je zou naar een rustige tijd kunnen verlangen. Maar die bestaat niet meer, als je ziet dat steeds meer mensen op achterstand komen en dat de stad, het land, Europa en de wereld een steeds grotere tweedeling krijgt. De strijd tegen armoede, uitsluiting en vernedering kent geen vakantie.

Was het  maar het sociale klimaat dat veranderde. Terug veranderde naar hoe Rotterdam en Nederland bekend stond: een sociaal bewogen, tolerante samenleving. Dat is verloren gegaan, toen een ideologie of zelfs heilig geloof in het marktdenken over ons uitgestort werd. Zie daarvoor het artikel van Tjeerd de Boer.

In wezen werd hebzucht het hoogste goed. En dat hebzucht ten koste van de medemens gaat werd weggewuifd met dat de markt vanzelf wel zou zorgen, dat er weer een evenwichtige maatschappij zou ontstaan. Deze profetie, van dat het vanzelf weer goed zou komen, staat in schrille tegenstelling tot de ellende die het in de praktijk gebracht heeft voor steeds meer groepen mensen.

Als de ogen gesloten worden voor de werkelijkheid dan zijn er altijd machthebbers, die zelf gekleurde waarheid gaan verkopen. En marketingtermen gebruiken om het aan de man te brengen. Zoals het gaat weer goed met de economie: niet naar de steeds grotere verschillen kijken, maar gewoon alle productie bij elkaar optellen. Of praten over een participatiesamenleving: alsof deze niet juist in de afgelopen dertig jaar bedreigd is door het neoliberalisme, dat een groot wantrouwen en angst heeft voortgebracht. Angst die inmiddels ook neerdaalt op oudere mensen, die onzeker worden nu de zorg dreigt afgebroken te worden, onder het mom dat je veel zelf kan doen, of je familie of je buren.

Is er dan geen verzet? Een klein sprankeltje hoop is de discussie over een basisinkomen. Veertig gemeenten doen onderzoek er naar of hebben interesse er voor. Een viertal steden gaan plannen voorleggen aan de staatssecretaris. Maar is dat voldoende? Absoluut niet, alleen als in bijna alle 400 gemeenten en in de wijken van de grote steden er groepen opstaan, om armoede en uitsluiting te bestrijden, dan kan het verzet  tegen het onrecht voldoende draagkracht krijgen. 

Ga naar Nieuwsbrief 81 ...

 nieuwsbrief 82 / redactioneel / 21 augustus 2015

Op maandagmiddag 14 september, aan de vooravond van de "8th International Basic Income Week" houdt de Rotterdamse Sociale Alliantie een bijeenkomst over "Naar een economie op mensenmaat". Aan de orde komen het Basisinkomen, de Basisbanen en Productieheffing. Veel ruimte wordt geboden voor onderlinge uitwisseling en discussie.

In Nederland starten in verschillende gemeenten experimenten met Basisinkomen. Echter niet in Rotterdam, een stad die vroeger voorop liep in de discussie over vernieuwingen ten gunste van de financiële positie van haar burgers.

Niet alleen dit in de Nieuwsbrief. Veel nieuws uit de media. Het zijn roerige tijden, de wereld staat niet stil. Ook een oproep voor de "Red de zorg mars", zaterdag in Rotterdam. En de vraag van de Unie KBO om “de groeten aan Rutte” te sturen. En de mededeling over twee tegemoetkomingen van de Gemeente Rotterdam.

Ga naar Nieuwsbrief 82 ...

 nieuwsbrief 83 / redactioneel / 7 september 2015

In de afgelopen week zijn de afzonderlijke Europese staten geconfronteerd met het feit dat er nog volstrekt onvoldoende samenhang is op humanitair en sociaal gebied in wat ooit de Verenigde staten van Europa moet worden.

Humanitair om dat elke regering van de afzonderlijk landen nog steeds bepaalt in hoeverre ze bereid is mensen op te vangen die door een oorlogsbrand op de vlucht zijn geslagen. Of dat er in het land van herkomst gewoon onvoldoende kansen zijn op een redelijk bestaan.

Sociaal, omdat er in de zogenaamd rijkste landen, zoals Nederland, het sociale stelsel is uitgebeend tot op het bot. Een sociaal stelsel dat opgebouwd is door matiging van de loonstijgingen na de Tweede Wereldoorlog. Een rijk land waar de laatste dertig jaar de uitkeringen dertig procent zijn achtergebleven bij de gemiddelde loonstijging, is geen rijk land, maar een land in bezit van de rijken.

Daarom is het ook zo gevaarlijk dat er een dreiging in de lucht hangt dat de huidige en de nieuwe Europeanen tegen elkaar uitgespeeld gaan worden. Dat we de oorzaak van hetgeen gebeurt bij de andere groep gaan zoeken en niet bij degenen die jarenlang er van geprofiteerd hebben en er rijk van geworden zijn.

En dat er ook een cultureel gevaar dreigt, van onterecht nationalisme. Juist op het moment dat internationale solidariteit een nieuwe invulling moet krijgen. Het is nu de tijd om een sociaal Europa op te bouwen. Het is nu of nooit.

Een eerlijk vooruitstrevend Europa, dat de toekomst veilig stelt en permanent gelijke kansen en mogelijkheden bewaakt voor wat betreft kennis, macht en inkomen voor al haar inwoners.

Ga naar Nieuwsbrief 83 ...

 nieuwsbrief 84 / redactioneel / 23 september 2015

Er kan in veertien dagen heel wat gebeuren, vandaar opnieuw een volle Nieuwsbrief. Vorige week maandag waren er twee belangrijke bijeenkomsten over de Nieuwe economie, met daarin Basisinkomen (van RoSA!) en over Werk zonder loon (van FNV en SP), ooit tegenprestatie genoemd, maar vanwege het woord alleen al strijdig met de Universele en Europese Rechten van de Mens. Een inkomensondersteuning is een recht en vrijwilligerswerk kan alleen maar vrijwillig verricht worden.

Belangrijk in de afgelopen twee weken waren de ontwikkelingen met betrekking tot de vluchtelingen, veelal uit Syrië, die in de landen eromheen niet meer opgevangen gaan worden, door een overvloed aan vluchtelingen en een groot tekort aan middelen en menskracht om die opvang daar vorm te geven. Uiteraard is het daarna de plicht van de (vaak maar relatief) rijke landen van Europa de gelegenheid te pakken hulp te bieden, ondanks dat de geest van invidualisme al decennia uit de fles is en voor sommigen ingegrift staat in een in een voorgeprogrammeerd waardeoordeel.

Europa, als ideaal, werd op de proef gesteld en werd bijna een illusie door het onvermogen van politici. Terwijl een overgrote meerderheid van Europeanen het wel begrepen na een boodschap die ze al eerder hadden gezien. Het verstilde beeld van een meisje in Vietnam, getroffen door napalm. Een jongen, die in zijn eentje met zijn aanwezigheid een kolonne tanks in China tegenhield. En nu de peuter, dood met zijn gezicht in het water en zand.

Die illusie van de politiek wordt nu tegen alle, inmiddels welwillende politici in, ontkracht door steeds meer mensen die gewoon hulp willen gaan verlenen.

Ga naar Nieuwsbrief 84 ...

 nieuwsbrief 85 / redactioneel / 8 oktober 2015

In tegenstelling tot eerdere berichten vindt de jaarlijkse bijeenkomst van de Werelddag tegen de Armoede in Rotterdam niet plaats op 17 oktober en ook niet in de Pauluskerk. Wij zijn daartoe gedwongen omdat we minder middelen ter beschikking hebben.

In goed overleg met de Nico Adriaans Stichting (NAS) hebben we besloten samen op vrijdagmiddag 16 oktober van half één tot ongeveer vijf uur onze negende Werelddag te organiseren in het pand van de NAS aan de Vijverhofstraat 35. U bent van harte welkom, wel even aanmelden, want er is maar plaats voor een beperkt aantal bezoekers (zie de uitnodiging in deze Nieuwsbrief).

In deze Nieuwsbrief weer een breed pallet aan artikelen, kritisch en onderbouwd zoals gebruikelijk. Maar altijd redenerend vanuit de positie waar mensen met de minste inkomens zich in bevinden.

Ga naar Nieuwsbrief 85 ...

 nieuwsbrief 86 / redactioneel / 25 oktober 2015

Ook dit jaar was de Werelddag tegen de Armoede in Rotterdam zeer geslaagd. In ieder geval als we het mogen afzetten tegen de complimenten die RoSA! achteraf heeft gekregen. Het was dan wel niet in de Pauluskerk, maar dominee Dick Couvée van die kerk was wel aanwezig, met een krachtig woord van verzet tegen de armoede en het armoedebeleid in Rotterdam. Een eerste verslag met de eerste foto's in onze Nieuwsbrief, onder "Legioen van kansarmen in Rotterdam blijft groeien". Onze dank nog aan Frans, Corien, Richard en de bezoekers van de Nico Adriaans Stichting.

Het rommelt in Rotterdam. Steeds duidelijker wordt het dat de burger, die gedwongen wordt nieuw werk te zoeken, door de medewerkers van de Sociale Dienst (de soos), door het oog van de naald moeten kruipen om een uitkering te krijgen. En vernederd worden, door werk zonder loon te moeten aanvaarden. Zogenaamd om werkervaring op te doen, die ze volgens de soos medewerkers verloren zouden hebben. Lees daarover "de tegenprestatie in Arminius" en bekijk de drie films onderaan het artikel en de website van Pieter Wondergem.

De twee vaste scribenten in de Nieuwsbrief, Eduard Geenen en Tjeerd de Boer, hebben op dinsdagmiddag 13 oktober zich laten gelden bij de commissie Werk, Inkomen, Participatie en Volksgezondheid (WIPV) van de Gemeente Rotterdam. Door de nadruk te leggen over het ontbreken van een eenduidige en duidelijke onkosten- en reisvergoeding als Rotterdammers "verplicht vrijwilligerswerk" moeten doen. Zij willen hun burgerinitiatief uitbreiden en zoeken daartoe contact met lotgenoten. Zie de "oproep" in deze Nieuwsbrief.

Verder het tiende artikel over economie en armoede van Tjeerd de Boer, econoom van RoSA! En een nieuwe rubriek "Losse kreten zijn als vallende herfstbladeren".

Ga naar Nieuwsbrief 86 ...

 nieuwsbrief 87 / redactioneel / 8 november 2015

Het water staat steeds meer uitkeringsgerechtigden tot aan de lippen. Als er voor de crisis, dus voor 2008, nog enige toekomstverwachting aanwezig was voor mensen met een uitkering, is deze door de ongenadige bezuinigingen vanaf 2008 geheel uit het zicht verdwenen.

Aan de bovenkant zijn er weer vele miljonairs en enkele miljardairs bijgekomen. Aan de onderkant is de groei van armoede en schulden de oorzaak dat de aanvragen bij de voedselbank en de schuldhulpverlening exponentieel zijn toegenomen.

Enige verzachting van deze ellende is van de overheid niet meer te verwachten. Zowel de landelijke en de gemeentelijke overheden en inmiddels ook het waterschap hebben steeds meer maatregelen ingevoerd waardoor tegemoetkomingen voor minima zijn afgeschaft. Daarnaast is er een hardvochtig en regelrecht onrechtvaardig boetestelsel ingevoerd, waarbij je voor het minste geringste gestraft wordt, ook al kan je er zelf niets aan doen.

De overheid is ooit ingericht om de belangen van haar burgers te dienen. Inmiddels is de overheid een bedreiging geworden voor de burgers met een laag inkomen. En algemeen bekend is dat de burger voor de Rotterdamse overheid het meest moet oppassen. Dat blijkt uit steeds meer documentaires, die op de landelijke omroepen worden uitgezonden over de uitvoering van het Rotterdamse beleid.

En of het niet genoeg is komt er per 1 januari al weer een nieuwe bedreiging bij. Ingevoerd vanuit de landelijke overheid en uit te voeren door de soos in Rotterdam. Een nieuw artikel in de participatiewet: de taaleis.

Wie het Nederlands onvoldoende beheerst in spreken, luisteren, gesprekken voeren, schrijven en lezen kan rekenen op een korting op de uitkering. Na constatering: 20% in het eerste half jaar, 40% in het tweede half jaar en na één jaar wordt de gehele uitkering ingehouden.

Het laatste lid uit het artikel luidt: "En bij de toepassing van het artikel wordt onder de belanghebbende mede verstaan het gezin."

Het nieuwe wetsartikel staat voluit in deze Nieuwsbrief.

Ga naar Nieuwsbrief 87 ...

 nieuwsbrief 88 / redactioneel / 30 november 2015

Men breekt de sociale zekerheid landelijk vanuit den Haag met een glimlach af. En breekt die in Rotterdam op een tot nog toe ongekende wijze met harde hand af. Het is een regelrechte aanslag op de leef positie van de mensen, die buiten hun schuld hun hand moeten ophouden.

De landelijke overheid vaardigt wet na wet uit, steeds op het randje van de rechten van de mens. En legt de onuitvoerbare uitvoering neer bij de gemeenten. Zoals bij de uitbreiding van de participatiewet met de taaleis. Terecht protesteert het gemeentebestuur van den Haag en Amsterdam daartegen en wil de taaleis dan ook niet gaan invoeren.

Maar niet Rotterdam, je zal er maar wonen, waar de wethouder het blijkbaar een verlengstuk van zijn beleid vindt. Om mensen nog meer op te jagen naar een baan. Een illusie voor de overgrote meerderheid, omdat er gewoon onvoldoende banen zijn en geschapen worden.

En daar heeft het bezuinigingsbeleid van de overheid voor gezorgd. Dat nu, bijna acht jaar na het ontstaan van de crisis er nog steeds geen echte verbetering komt. Wel een verbetering voor de miljardairs en de miljonairs, die leven opnieuw op gouden bergen. Wel ten koste van de armen met een uitkering of met een of meer flexbanen of flutbanen. Vast werk bestaat niet meer, zelfs het minimumloon staat voortdurend onder druk. En klim dan maar eens op uit een diep en donker dal, een moeras van armoede of schulden.

In de journalistiek vinden we een klein lichtpuntje. Anders dan acht jaar geleden worden er een recordaantal berichten aan armoede geweid. Helaas allemaal negatieve berichten, over nieuw uitgevonden maatregelen om mensen aan de onderkant nog meer te knechten of tegen een muur van bureaucratie op te laten lopen.

Het wordt tijd dat het wel nadenkende deel van Nederland en Rotterdam elkaar weer gaat vinden. De tekenen van solidariteit, na de onbegrijpelijke verschrikkelijke criminele daden in Parijs, zouden daarvoor een opsteker moeten zijn. Om te beseffen dat we elkaar nodig hebben en elkaar niet nog meer murw mogen maken. Of wegkijken van de ellende van de ander. Laten we de hand naar elkaar uitsteken om samen te werken. En opnieuw samen sterk zijn.

Ga naar Nieuwsbrief 88 ...

 nieuwsbrief 89 / redactioneel / 18 december 2015

Het akkoord van Parijs van zaterdag 12 december is zo tegen het eind van het jaar een grote positieve opsteker. Het is 43 jaar geleden dat de club van Rome het rapport 'grenzen aan de groei' uitbracht, een model waarin aangetoond werd dat onze aarde bedreigd werd en voor mensen en dieren onleefbaar zou kunnen worden. Nu eindelijk is er wereldwijd het besef doorgebroken dat er maatregelen moeten worden getroffen. En ik hoop dat de gezamenlijkheid van het akkoord de landen en de verbonden steden en Ngo’s de kracht geven om dit akkoord uit te voeren.

Het zijn de fossiele brandstoffen, die sedert het begin van de industrialisatie in samenhang met de bevolkingsgroei gezorgd hebben dat de aarde opgewarmd is en zeker de laatste tijd tekenen van een onstuimiger klimaat op aarde zijn gaan vertonen. Het zijn overigens ook de olie en het gas die diepliggender (soms verscholen) oorzaak zijn van veel oorlogen die in de laatste eeuw uitgebroken zijn. Bronnen van grondstoffen zijn nu eenmaal niet evenwichtig over de aarde verdeeld.

Overgang van fossiele brandstoffen naar zonne-energie, windenergie en waterenergie is een enorme opgave. Deze energieopwekking is niet of nauwelijks gebonden aan een locatie. En dat betekent dat bezit van grondstoffen niet meer de overheersende basis blijft van de wereldhandel. Niet alleen komt er een verandering in de energievoorziening, het zal ook invloed krijgen hebben op de wereldeconomie. En dan het liefst ten positieve, want steeds meer wordt rijk en arm uit elkaar gedreven door de macht van de grondstoffen. Gelukkig is dit onderkend in het akkoord van Parijs, door aan te kondigen dat de rijke landen de arme landen gaan ondersteunen met bedragen van in ieder geval 100 miljard per jaar.

Maar dat betekent nog niet dat de armoede die in rijke landen zoals de USA en Nederland gaat verdwijnen. De eerste tijd zal er nog veel geïnvesteerd moeten worden in de nieuwe energievoorziening. Dat is extra werk. Op de langere termijn echter zullen door automatisering en robotisering er steeds meer banen gaan verdwijnen. Om de sociale spanning die dat oplevert tegen te gaan is een vernieuwde kijk op werk noodzakelijk. Het inkomen zal verdeeld moeten worden, over zowel werk als vrije tijd, vastgelegd in het recht op werk en het recht op vrije tijd.

Hoe dan ook ik ben heel gelukkig met het akkoord. Ik was ook ontroerd toen president Hollande voorafgaand aan de beslissing over het akkoord van Parijs alle landen indringend opriep het akkoord te ondersteunen.

Ga naar Nieuwsbrief 89 ...