RoSA! 2012

Oude Rutte vijf

Fles Oude Rute vijf Nieuwjaarstoespraak op 16 januari 2012:

Gelukkig Nieuwjaar allemaal, fijn dat jullie er allemaal zijn. Traditioneel inmiddels wensen we elkaar op deze middag van RoSA! en SVOR de beste wensen en vooral veel gezondheid. En dat neemt niets of niemand ons af. We zijn bij elkaar tegen de armoede, tegen het sociaal isolement en in deze tijd actueel tegen verrijking. En wel als ervaringsdeskundigen, vrijwilligers al of niet vanuit een organisatie en professionals die ons sympathiek gezind zijn. Nogmaals, bedankt dat jullie er zijn.

Ik kijk zondags bijna altijd naar Buitenhof op de TV en gisteren zag ik daar onze minister-president. Aardige jongen, zit goed in zijn vel en hij is geen streek veranderd nadat ik enkele jaren geleden in Amsterdam tijdens een studiedag en in Rotterdam in het Zocherspark tijdens de bruiloft van de huidige burgemeester van Albrandswaard gesproken heb.

Hij kan het ook zo goed zeggen: “We gaan een moeilijk jaar tegemoet.” En zoals dat zo vaak is, als mensen “we” gaan zeggen, kan je beter je hand op je portemonnee houden, behalve natuurlijk als er hemaal niets meer inzit, zoals velen van ons elke maand ervaren. “We gaan er allemaal op achteruit”, maar let op hij, Mark Rutte, gaat er hooguit twee procent op achteruit, de middeninkomens en de lagere inkomens zo’n vijf tot zeven procent, zoals Ronald Plasterk van de PvdA voor ons uitgerekend heeft.

En als het niet over “we” maar over “ons” gaat waar de abominabele bezuinigingen van de Gemeente nog eens bovenop komen, spreken we zeker van tien procent en voor sommigen kan het wel eens oplopen tot vijftien procent. En dan hebben we het nog niet over de huishoudtoets, waarmee dankzij kinderen de bijstand wel eens helemaal verdwijnt voor de ouder. Roosje, het Loesje van RoSA! heeft een advies uit laten gaan: “Tandenborstels na het poetsen in de kluis opbergen!”, want de SoZaWe kan voor de deur staan”.

Maar onze premier had nog meer in petto. Als beste jongetje van de klas is hij ook nog eens in de leer gegaan bij Cameron, zijn Britse collega, rechtstreeks politieke afstammeling van mevrouw Thatcher en daar heeft hij de oplossing voor de crisis gevonden. We bezuinigen de overheid totdat er bijna niets meer van over is en we bevrijden het bedrijfsleven of noemde hij het nou liberaliseren. Al die overbodige regels, kunnen geschrapt worden en dan gaat het vanzelf weer goed in 2013. Schrappen, die regels waren er juist om het schrapen tegen te gaan. Een rechtstreekse aanval op de werknemers en hun vakorganisaties.

Maar Mark Rutte als historicus had het ook al niet op met Joop den Uyl als zijn voorganger. Natuurlijk sprak hij bewondering uit de gedrevenheid van den Uyl. Maar dat eerlijk delen onze huidige premier maar niets.

En alleen eerlijk delen zal de economie weer aanzwengelen. Investeren waar het nodig is, de overheid sterk houden in de toezichttaak en sociaal omdat de Nederlandse staat zich nu eenmaal aan de door haar geratificeerde Rechten van de Mens moet houden. En dat mensen uiteindelijk in solidariteit meer welzijn genieten, dan in het al maar consumeren en consumeren voor een wereldmarkt, waar meer dan de helft van de aardbevolking niet kan profiteren.

En over consumeren gesproken, ik drink graag van tijd tot tijd een ouwe Rutte, een heerlijke oude borrel uit Dordrecht, een Rutte vijf, lekkerder als de Rutte twaalf, echt daar moet je wel van genieten, bijna cognac. En niet in een keer achterover gooien, echt genieten. En Mark Rutte? Optillen dat glaasje bij het pootje, niet proeven, in één klap achterover, doorslikken, want er zit een slechte smaak aan, nog even tegenspartelen in de maag en weg is hij!

Een strijdbaar 2012 toegewenst ! Proost.

Filmpjes Werelddag tegen de Armoede OP 17 oktober 2012

Opening door Dominee Couvée van de Pauluskerk

Jim Postma met zijn column "Buigen of barsten"

Het Schrijverscafé van de Pauluskerk

"Majoor Lia ten Houten", meer informatie over haar via r.karsenbarg@hetnet.nl

Alle armoede weg uit Nederland, om te beginnen uit Rotterdam

Dick Couvée, 17 oktober 2012, Pauluskerk Rotterdam

Steeds meer mensen bezoeken de spreekuren van de Pauluskerk. Groter wordt het beroep op de gratis maaltijden van het Eethuis, groter het aantal voedselpakketten, dat wekelijks wordt uitgegeven. Bij de Voedselbank Nederland vreest men zelfs voor een bijna verdubbeling van het aantal uit te geven pakketten in de komende tijd. Mensen doen dat niet, omdat ze dat leuk vinden, maar omdat ze daartoe gedwongen worden. Het zijn evenzo vele tekenen van armoede en van groeiende armoede, de sussende geluiden van het nu demissionaire kabinet van uitsluitend de "hardwerkende burger" ten spijt. De economie hapert en de overheid moet bezuinigen. Wij als samenleving lossen een probleem op, dat is veroorzaakt door een aantal totaal maatschappelijk onverantwoord opererende banken. De mensen die weinig of niets bezitten, de mensen aan de onderkant of in de marge van de samenleving – niet de voor al die ellende verantwoordelijken - hebben het nakijken, zoals altijd. Dat maakt de hele situatie zo schrijnend en onrechtvaardig.

In de loop van 2011 kwam het rapport "Armoede in Nederland 2010" uit. Het is het resultaat van een breed kerkelijk onderzoek onder diaconieën in den lande. Belangrijkste conclusie: de zorg- en beschermingstaak van de overheid schiet tekort. Grote groepen burgers zijn langdurig afhankelijk geworden van diaconale hulp van kerken en andere organisaties. Bisschop de Korte formuleerde het aldus: "Het gaat hier om gerechtigheid. De overheid behoort immers een schild voor de zwakken te zijn. In ons nog steeds welvarende land bestaat een hardnekkige kern van armen. Het gaat om ruwweg 8 procent van de bevolking: bijna 550.000 huishoudens waarbinnen honderdduizenden kinderen en jongeren leven." Bijna 550.000 huishoudens, dat zijn zo`n tussen de ruim 1 à 1, 5 miljoen mensen in dit land ! Volgens het Dossier Armoede in Nederland uit 2009 ligt dat percentage overigens nog hoger: zo`n 660.000 huishoudens onder de lage-inkomensgrens. Het kerkelijke rapport kreeg enige aandacht in de landelijke media. Daarna werd het stil, oorverdovend stil.

Alleenstaande ouders met kinderen, mensen zonder betaald werk, ouderen en asielzoekers, dat zijn de groepen die het meest door armoede worden getroffen, volgens het rapport. Zij worden daarmee vooral geconfronteerd vanwege vaak hoge en oplopende schulden, door een langdurig laag inkomen, omdat zij niet of niet goed op de hoogte zijn van de mogelijkheden in de sociale zorg of lopen vast in ingewikkelde formulieren en procedures of de bureaucratie. Met alle gevolgen daarvan voor hun financiële situatie. Maar zeker ook voor hun sociale positie, die steeds geïsoleerder wordt. Dat bevestigt precies het beeld van de situatie, dat ook wij hebben vanuit alle hulpvragen in het diaconale en maatschappelijke spreekuur van de Pauluskerk.

Alle organisaties van maatschappelijke opvang en zorg, zeker niet alleen de Pauluskerk, hebben de bijbelse taak te helpen daar waar geen andere helper is en moeten dat blijven doen. Maar dan wel onder protest. Het is en blijft de taak van de overheid – en dus van ons allemaal – om een schild te zijn voor de zwakken. En dat des te sterker in een samenleving waarin burgers zich steeds meer op zichzelf zien teruggeworpen. Hoe lastig ook, de inzet moet blijven: "alle armoede weg uit Nederland, om te beginnen uit Rotterdam." Gemeente Rotterdam, doe tenminste drie dingen: ontwerp een plan voor een armoedevrije stad, zorg, dat de effecten en lasten van de lokale bezuinigingen niet terecht komen bij de mensen die meest (financieel) kwetsbaar zijn en zorg, dat de mensen weten op wat voor mogelijkheden in de sociale zorg (bijzondere bijstand etc.) zij recht hebben en dat zij er snel en gemakkelijk bij kunnen, als zij recht hebben.

Met deze oproep uit het hart open ik graag de manifestatie 17 oktober Werelddag tegen de armoede “Solidariteit telt” in Rotterdam.

Buigen of barsten

Jim Postma, Rotterdam 17 oktober 2012.

En het was in die dagen zo dat de eerste mens op de maan landde. Zijn eerste voet zette in het immense universum. Dat was in de jaren zestig. Dus nu zo’n halve eeuw geleden. Als we dit allemaal mogen geloven… Hij heette in ieder geval Neil Armstrong. Bij zijn aankomst op de maan sprak hij een aantal historische woorden. ‘We come in peace!’, zo riep hij onder meer.

‘Wij komen in vrede!’

Tegen wie sprak hij eigenlijk deze vriendelijke woorden? Of stond hij daar gewoon in de ruimte in zichzelf te lullen? Zijn woorden waren kennelijk bedoeld voor de maanmannetjes en de maanvrouwtjes. Heeft hij die dan ontmoet? Nee, hij niet, maar zij wel.

Maanmannetjes en maanvrouwtjes zijn namelijk zo klein dat je ze met het menselijk oog niet kan zien, voor zover u dit nog niet wist. En daar landt ineens een supergroot monster op jouw planeet. En die roept dan ook nog eens: ‘Wij komen in vrede!’ Een grotere leugen bestaat er niet, zowel daar op de maan als hier op aarde.

Tureluren
Armstrong, nee niet Lance die pinokkio op de fiets, maar Neil Armstrong kon onmogelijk weten dat de maanmannetjes en de maanvrouwtjes al duizenden jaren via hun kijkers zitten te tureluren naar die oorlogszuchtige aarde door alle eeuwen heen. Met wezens – die zichzelf mensen noemen – vol haat, jaloezie, list en bedrog en uitbuiting. Zelfs hun schepper, God Almachtig van het gehele Universum, toonde eens spijt dat hij dat vreselijke wezen, de mens, had geschapen. Dat was in de tijd van Noah voor wie hij samen met zijn Ark een grote uitzondering maakte. Maar nu, nog geen paar duizenden jaren verder, is het hele grote zooitje op aarde weer net zo erg – of nog veel erger – dan in de dagen van Sodom en Gomorrah.

De mens is onverbeterbaar.

In de dagen van het begin van de jaartelling zei Jezus Christus eens: ‘Ik ben niet van deze wereld!’ En gelijk had’ie.

Wie nu wederom zo’n 2000 jaar verder wel wil deel uitmaken van deze wereld, verklaar ik persoonlijk voor gek. Wie immers wil behoren tot een systeem waar miljarden mensen zuchten onder de armoede. Waar op die voedselrijke planeet aarde zeker een miljard inwoners tot op de dag van vandaag niet voldoende te eten en te drinken hebben. En als gevolg van totale honger en dorst sterven bij bossen tegelijk. Afgezien nog van de tientallen miljoenen die stierven door talloze oorlogen, vaak uit hebzucht door diezelfde mens.

Goede dingen
‘Gebeuren er dan geen goede dingen op aarde?’ zo werd mij eens gevraagd als aardse verslaggever. ‘Jazeker’, antwoordde ik cynisch, ‘ze doen hier aan zogenaamde Ontwikkelingshulp. Dan geven ze iets aan arme landen en arme mensen, met het doel om hun enige bezit, grondstoffen, te plunderen zodat diezelfde armen nog armer worden. En o ja natuurlijk dan zijn er die minikredieten van onze lieve prinses Minima!

Of was het nou Maxima? Diezelfde prinses – het lijkt wel een sprookje – die met haar prinsgemaal Alexander recent een droom van een vakantiebungalow kochten voor de lieve som van 4,5 miljoen euro. En dat in een tijd dat zeker ook in ons land de voedselbanken de sterkst groeiende banken zijn. In onze stad Rotterdam zit nu een op de tien huishoudens in de bijstand of krijgen een aanvulling op hun lage inkomen. In totaal gaat het nu om zo’n 35.000 inwoners en hun aantal zal in de komende tijd aanzienlijk gaan groeien. Gezien de voortdurende faillissementen en ontslaggolven. Tel daarbij ook nog eens op de tienduizenden huishoudens van AOW-ers die steeds minder te makken hebben.

En dan met een ijskoud gezicht, net doen of je neus bloedt, een droomvilla kopen van 4,5 miljoen euro.

Hoeveel arme mensen kan je daarmee niet gelukkig maken? Hoeveel minikredieten kan je daarmee niet verstrekken? Ja, je gaat of als prinses Minima door het leven of als prinses Maxima, mevrouw Van Oranje.

Leger des Heils
Ja er gebeurt om je heen zoveel goeds, dat je er haast van gaat huilen. Neem nog zo’n ‘Goedheidsinstelling’ als het Leger des Heils. Die geven in de koude wintermaanden zo maar voor niets warme koppen soep weg aan arme zwervers.

Maar de Heilssoldaten kondigen dit eerst aan met grote persberichten naar de kranten: ‘Van kijk eens, hoe goed wij zijn!’

Goed doen en weldoen, doe je in stilte, heb ik altijd geleerd.

En hoe opvallend is het dat de Heilssoldaten door hun superieuren er met collectebussen op uit worden gestuurd om geld in te zamelen bij de grote zondaren in de kroegen. Zodat zij hun zonden kunnen afkopen bij het Leger des Heils. Bij de supermartkten van Albert Heijn en van Aldi heb ik ze nog nooit gezien.

Uit een onderzoek is ooit gebleken dat van elke euro die dit Leger ophaalt er minstens 80 eurocent gaat naar de organisatie zelf. Dus naar de kantoorgebouwen, uniformen en auto’s van de dames en heren kapiteins en majoren. Doet het Leger des Heils dan helemaal niet goed? Jazeker, maar veel te weinig.

Werklozen leger
Het leger van de werklozen zal in de komende tijd onheilspellend veel gaan groeien. In Spanje bijvoorbeeld is reeds de helft van de jongeren werkloos en bij de beroepsbevolking is dit al 25%. Ook hier vallen er maandelijks massa-ontslagen. Banken staan nog steeds op omvallen, hoewel dit het grootste geheim is om paniek en massahysterie te voorkomen.

Het toverwoord is deze is dat de economie moet aantrekken om massa-ontslagen te voorkomen. Het presidentschap van Amerika staat momenteel op het spel. Wie de meeste banen kan scheppen wordt de volgende president.

Ook premier Rutte hier praat ze na als een pappegaai.

Maar ze begrijpen er met zijn allen nog steeds geen ene bal van! In dit land en in vele andere landen is hard gevochten om te komen tot mensenrechten, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van pers. Vooral als het gaat om mensenrechten is het recht op werk en werkgelegenheid recht nummer een. Maar wie praat er nu over het recht hebben op werk, terwijl er niet genoeg werk is?

Leugen
Ook al weer zo’n grove leugen. Er is werk genoeg voor iedereen die maar wil werken, als je het werk maar eerlijk verdeelt. Waarom zou de een vijf dagen werken en zijn medemens niet een dag? Deze wereld gaat letterlijk en figuurlijk kapot aan egoïsme en totaal verkeerde inzichten van hun politieke leiders. Aan een zeer slechte overconsumptiemaatschappij die op den duur deze eens prachtige aardbol gaat vernietigen.

In plaats van zogenaamde banen te scheppen in een financieel piramidespel dat tot de ondergang is gedoemd, is het nu de hoogste tijd om ons met zijn allen te bezinnen op de toekomst van deze moeder aarde met haar zeven miljard inwoners. In deze wordt het nu letterlijk buigen of barsten!

Er is werk zat! Waarom gaan wij met ons allen niet onze dijken ophogen voordat dit land voor de helft onder water loopt? Waarom gaan wij onze regenwouden niet herbeplanten, in plaats van om te hakken? Waarom niet de immense woestijnen vruchtbaar maken?Waarom niet overal ter wereld viskwekerijen opzetten en deze vissen terugzetten in alle zeeën en oceanen? En deze zeeën en oceanen voor zeven jaar met rust laten. Waarom gaan wij onze stinkende en verstikkende industriegebieden niet afbreken en opnieuw met behulp van onze zon weer opbouwen, zodat onze luchten weer schoon worden.

Werkende mensen
Premier Rutte wil aan de werkende mensen per jaar duizend extra beloning geven. Zoals ook nu al gezonde mensen extra beloond worden door verzekeringsmaatschappijen als ze zo min mogelijk naar huisartsen en ziekenhuizen gaan. Terwijl de zieken steeds meer moeten gaan betalen voor noodzakelijke medicijnen en behandelingen.

Hier klopt toch iets niet.

Laten de gezonde onder ons hun extra beloningen afdragen om de arme zieken te ondersteunen.

Laat Rutte en consorten duizend euro netto per maand geven aan AOW’ers en bijstandsgerechtigden.Zodat ook zij weer hun vleugels kunnen uitslaan om werk te vinden – zeker ook vrijwilligerswerk – waar zij mee gelukkig kunnen zijn. En laten Rutte en consorten vooral de schulden saneren van onze armlastigen, zoals dit nu overal in Europa gebeurt met armlastige landen en banken.

Was het ook niet Jezus Christus die ooit zei: ‘Het is beter om te geven, dan om te nemen.!’

Als iedereen aan iedereen geeft, komt niemand op aarde ooit nog iets tekort.

De mens ging naar de maan.
De mens gaat naar de maan.
De mens is naar de maan.