Indrukken van de Nieuwjaarsbijeenkomst
De jaarlijkse Nieuwjaarsbijeenkomst op 11 januari
was zeer geslaagd. Het thema was "armoede, sociale
(on)zekerheid en volksgezondheid".
De opkomst was iets lager als in 2015, het
voordeel daarvan was dat de 90 bezoekers veel meer
de gelegenheid kregen om hun mening te uiten. Dat kwam
ook, omdat de dagvoorzitter Alexander Borst had besloten na de pauze
zich direct tot de mensen in de zaal te richten.
De sprekers van buitenaf,
aangezocht door Pieter Wondergem waren een aanwinst. Zowel Jan
Willen Stam (predikant uit Barendrecht) en Ton
Rhijnsburger (advokatenkollektief) brachten een nieuwe
kijk op de armoedeproblematiek en droegen daarmee bij
aan een bijzondere en prettige sfeer.
In de discussie tussen de sprekers en bij de inbreng van de andere
aanwezigen werden dingen gezegd die ter zake waren.
Omdat we veel hulp kregen van Leen van Wijnen (compliment!)
verliep het indelen van de zaal en het aansluiten en
ontkoppelen van de microfoons heel gladjes. Fia en Paolo
van de initiatiefgroep waren druk in de weer met de
catering, uiteraard met hulp van de medewerkers van Dona
Daria. Het
was misschien wel de meest geslaagde nieuwjaarsbijeenkomst van RoSA!
tot nog toe. De borrel achteraf liep niet voor niets
zo'n anderhalf uur uit.
Sprekers nieuwjaarsbijeenkomst
Hans Goosen
"Welkom op de nieuwjaarsbijeenkomst van
RoSA! Stel je eens voor, ofwel Imagine. Een antireligieus,
anti nationalistisch, anti conventioneel en
antikapitalistisch lied van John Lennon. Toen men hem daar
eens naar vroeg zei hij dat hij zijn boodschap had gebracht
met een suikerlaagje erop, zodat het geaccepteerd zou
worden. Het was dus een politieke mening bestreken met een
beetje honing.
Zo'n 50 jaar later en dat is het
inmiddels, is het suikerlaagje en de honing nu wel op.
Religie of soms overtuiging kan leiden
tot waar we nu maar al te extreem mee geconfronteerd worden.
We zijn inmiddels alweer conventioneel, als we het nieuwe
niet verwelkomen maar wantrouwen. Waardoor het nationalisme
weer rondwaart in Europa, met alle dreigingen van dien. En
met het kapitalisme is het nu zover, dat je meer verdient
met je eigen geld tellen dan met werken. Terwijl het spook
van de werkloosheid de gedaante van een robot heeft
aangenomen.
Het wordt tijd voor een drastische
verandering. De armoedebeweging, waar RoSA! bij hoort, zal
zich veel sterker moeten weren tegen de tijdgeest, die de
sociale zekerheid heeft afgebouwd. Waar armen niet meer
geholpen worden maar beschimpt. RoSA! trekt het zich zeker
aan en zal met meer kracht, mensen en middelen de strijd
aangaan dit jaar.
En voor ik het vergeet in mij
enthousiasme: ik wens iedereen hier een goed, gelukkig,
gezond en vooral strijdbaar 2016."
Tjeerd de Boer
Individualisme
en stress
Tjeerd, "de huiseconoom van RoSA!",
ziet de economie minder voor zichzelf als voor onze
gezamenlijke kleinkinderen. De opkomende robotisering dreigt
mensen nog veel meer uit elkaar te drijven.
In de jaren zeventig was er nog een
evenwicht tussen arbeid en vrije tijd. Er was optimisme en
strijd tegen onrechtvaardigheid. In de jaren tachtig hebben
Reagan en Thatcher met hun ideeën over de ideologie van de
markt, de individualisering en het turbokapitalisme daar
verandering in gebracht. Materie werd belangrijker als
welzijn: de nieuwe tijdgeest van de harde werkers tegenover
de “profiteurs” van de uitkeringen.
Na 1990 kwamen de harde werkers
zichzelf steeds meer tegen. De voortdurende strijd binnen
het werk om behoud van de baan of om promotie bracht steeds
meer stress met zich mee. Wie afknapten werden van harde
werker tot profiteur in de ogen van wie in de tredmolen door
bleven gaan.
In feite is de maatschappij in stress.
Een op de drie heeft een depressie, het alcoholgebruik ligt
hoog en in de gezondheidszorg zijn 50 tot 60% van de
klachten stress gerelateerde klachten. Terwijl de politiek,
geheel in de lijn van de tijdgeest, wegkijkt van de
werkelijkheid en net als de burger, die het nog wel goed
heeft, beslissingen neemt op de korte termijn.
De vraag is: wanneer komt er een
keerpunt, komt dat met een geleidelijke evolutie of door een
omwenteling met veel slachtoffers?
Dominee Jan Willen Stam
armoede in een dorp en in een stad
Godsdienst mag weer volgens de jonge
dominee. Twee jaar geleden kwam hij van Alkmaar naar de
oudste kerk van Barendrecht. Sinds niet al te lange tijd
heeft hij ontdekt dat hij binnen Barendrecht met zijn rug
naar Rotterdam heeft gestaan. Barendrecht, een oud agrarisch
dorp, is de afgelopen decennia een toevluchtsoord voor
Rotterdammers geworden, die hun wijken zagen verpauperen.
In Barendrecht willen deze autochtone
vluchtelingen geen problemen te hebben, Met een cultuur van
nette mensen, hoogopgeleid en daarom zeer bedreven om
weerstand te bieden tegen CO2 opslag en windmolens in nieuwe
dorp. Het grootste probleem daarbij is dat zij geen
problemen hebben. De problemen blijven achter de voordeur.
Het wordt asociaal als je niet iedereen
iets te bieden hebt en niet meer bereid bent om iets van
anderen te leren. Als linkse ideeën niets meer zijn voor
rechts. En de grootste vraag over vluchtelingen wordt: Wat
koop ik ervoor? Niet meer afvragen waarom Nederland een plek
is om naar toe te komen. En welvarend zijn door op de partij
van Wilders te stemmen.
Zonder zich af te vragen, wat is de
rijkdom van mijn leven en wat is het goede in het leven.
Evangelist Lucas zei: heel het dorp liet zich dopen om Jezus
te vinden in de solidariteit. Armoedebestrijding is zowel in
Barendracht als in Rotterdam een noodzaak en een kans.
Barendrecht heeft een Pauluskerk nodig!
Ton Rhijnsburger, advokatenkollektief
mensen in de knel en de rol van advocaten
Is advocaat in Crooswijk bij het advokatenkollektief, al
meer dan 35 jaar. Hij is geboren in Valkenburg bij Leiden.
Hij was een goede tafeltenisser, maar kon daar zijn
beroep niety van maken. En hij was kerkganger en kwam daar
in aanraking met de armenzorg. Van huis uit heeft hij de
solidariteit meegekregen.
Toen hij zich ging vestigen als advocaat was dat een
beroep van aanzien en standing. In de Agniesestraat waar
hij in Rotterdam kwam wonen geloofden de buren niet dat hij
een advocaat was. De sociale advocatuur begon in 1970 als
sociale strijd met een zwartboek over de sociale dienst
in de wijken. Ook bewoners hadden daar aan mee gewerkt.
Een cliënt van de "soos" kan in de huidige tijd met mechanische
ambtenaren geconfronteerd worden die tien jaar papieren
van de cliënt opvragen. Negentig procent van de mensen
die niets meer te makken hebben tellen niet meer mee in de
maatschappij. Je mag blij zijn als iemand nog een beetje
vertrouwen heeft in een instantie.
Het Advokatenkollektief is tegenwoordig gevestigd aan de
Crooswijksesingel. Ton Rhijnsburger heeft ook te maken
gehad met onterecht politieoptreden tegen junkies. Eenmalig
heeft hij dat zelf, onterecht en zonder redenen, mee moeten
maken in een arrestantencel.
De rechters waren vroeger dan wel hooghartiger en spraken
met een kartonnen stem, zij waren toen nog wel rechtvaardig
en wezen bijvoorbeeld eisen van incassobureaus af bij
huisuitzettingen. De rechterlijke nu is onpersoonlijk geworden.
De arme Rotterdammers worden het slachtoffer van de
Rotterdamwet, een uitvloeisel van trieste manier van denken.
Betaalbare huizen worden afgebroken. Zelfs in Duitsland vindt
men dat een stuitende gedachte.
