Laatste nieuws: Geen deal tusen Zelensky en Trump Zelensky na ruzie in Oval Office:‘Ik zou Trump meer aan onze kant willen hebben’ (Algemeen Dagblad) ⇒ Artikelen
Ingezonden mededeling DOE MEE Versterk met ons de feministische beweging! De Feminist March 2025 is meer dan een protest—het is een collectieve daad van verzet, solidariteit en hoop. Over de hele wereld mobiliseren feministische bewegingen zich om weerstand te bieden aan de toenemende aanvallen op onze rechten. Dit is hét moment om op te staan, zichtbaar te zijn en onze stemmen te laten horen. De toekomst is feministisch, maar alleen als we haar samen vormgeven. We nodigen activisten uit om na te denken over de feministische toekomst die ze willen zien en zich te mobiliseren voor de zaak die hen drijft. Samen staan we sterker en brengen we onze idealen dichterbij. Er zijn veel manieren om bij te dragen en de beweging te versterken—op straat, online of achter de schermen. Dit is hoe jij mee kunt doen: Help als vrijwilliger op de dag zelf We hebben extra handen nodig om alles soepel te laten verlopen. Wil je helpen? Vul dit formulier in en we komen bij je terug! Doe mee als organisatie in een blok Wil je als organisatie meedoen in een blok tijdens de mars? Meld je dan aan via deze link. Verspreid het woord Mobiliseer je vrienden, familie en gemeenschap. Deel je motivatie om te marcheren en inspireer anderen om zich aan te sluiten! Vergroot onze zichtbaarheid online Deel content over de Feminist March op sociale media en help ons zoveel mogelijk mensen te bereiken. Gebruik de hashtags #FeministMarch2025 en #TheFutureIsFeminist. Elke actie telt. Samen creëren we een feministische toekomst die van ons allemaal is. Meer informatie op: https://www.feministmarch.nl .
Een boodschap van Bernie Sanders Na vandaag de zoveelste bizarre leugen uit de mond van Trump vernomen te hebben, nl. dat Oekraïne degene is die de oorlog met Rusland gestart is, nu maar eens bericht van Bernie Sanders. De senator, die 9 jaar geleden meedeed aan de presidentiële voorverkiezingen, maar door de top van de democratische partij te ‘links’ werd bevonden, ondanks zijn enorme populariteit. "Ik heb niet vaak de gewoonte om Elon Musk te bedanken, maar hij heeft uitzonderlijk goed werk geleverd door een punt aan te tonen dat we al jaren maken - en dat is het feit dat we in een oligarchische maatschappij leven waarin miljardairs niet alleen onze politiek en de informatie die we consumeren domineren, maar ook onze regering en ons economisch leven. Dat is nog nooit zo duidelijk geweest als nu. Maar gezien het nieuws en de aandacht die de heer Musk de laatste weken krijgt omdat hij illegaal en ongrondwettelijk overheidsinstanties ontmantelt, leek het me een geschikt moment om de vraag te stellen die de media en de meeste politici niet lijken te stellen: Wat willen hij en andere multimiljardairs echt? Wat is hun eindspel? Naar mijn mening is wat Musk en degenen om hem heen op agressieve wijze nastreven niet nieuw, het is niet ingewikkeld en het is niet nieuw. Het is wat heersende klassen door de geschiedenis heen altijd hebben gewild en hebben geloofd dat het hun recht is: meer macht, meer controle, meer rijkdom. En ze willen niet dat gewone mensen en democratie hen in de weg staan. Elon Musk en zijn mede-oligarchen geloven dat de overheid en wetten gewoon een belemmering vormen voor hun belangen en voor waar ze recht op hebben. In pre-revolutionair Amerika regeerde de heersende klasse via het “goddelijke recht van koningen”, het geloof dat de koning van Engeland een agent van God was, waar niet aan getornd mocht worden. In de moderne tijd geloven de oligarchen dat zij als meesters van de technologie en als “individuen met een hoog IQ” het absolute recht hebben om te heersen. Met andere woorden, zij zijn onze moderne koningen. En het is niet alleen macht. Het is ongelooflijke rijkdom. Vandaag de dag hebben Musk, Bezos en Zuckerberg een gezamenlijke waarde van 903 miljard dollar, meer dan de onderste helft van de Amerikaanse samenleving - 170 miljoen mensen. Sinds de verkiezing van Trump is hun rijkdom ongelooflijk gestegen. Elon Musk is $138 miljard rijker geworden, Zuckerberg $49 miljard rijker en Bezos $28 miljard rijker. Als je alles bij elkaar optelt, zijn de drie rijkste mannen in Amerika sinds de verkiezingsdag 215 miljard dollar rijker geworden. Ondertussen, terwijl de zeer rijken veel rijker worden, leeft 60% van de Amerikanen van salaris naar salaris, zijn 85 miljoen mensen onverzekerd of onderverzekerd, probeert 25% van de senioren te overleven met 15.000 dollar of minder, zijn 800.000 mensen dakloos en hebben we het hoogste percentage armoede onder kinderen van bijna elk groot land ter wereld. Denk je dat de oligarchen ook maar iets om deze mensen geven? Geloof me, dat doen ze niet. Musk's beslissing om de USAID af te breken betekent dat duizenden van de armste mensen ter wereld honger zullen lijden of zullen sterven aan ziekten die te voorkomen zijn. Maar het is niet alleen in het buitenland. Hier in de Verenigde Staten zullen ze binnenkort de gezondheidszorg, voeding, huisvesting en onderwijsprogramma's aanpakken die de meest kwetsbare mensen in ons land beschermen - zodat het Congres enorme belastingvoordelen kan bieden aan hen en hun collega-miljardairs. Als moderne koningen, die geloven dat ze het absolute recht hebben om te heersen, zullen ze zonder aarzelen het welzijn van werkende mensen opofferen om hun privileges te beschermen. Verder zullen ze de enorme media-operaties die ze bezitten gebruiken om de aandacht af te leiden van de gevolgen van hun beleid terwijl ze ons “vermaken tot de dood erop volgt”. Ze zullen liegen, liegen en nog eens liegen. Ze zullen doorgaan met het uitgeven van enorme hoeveelheden geld om politici in beide grote politieke partijen te kopen. Ze voeren oorlog tegen de arbeidersklasse van dit land en het is een oorlog die ze willen winnen. Ik houd je niet voor de gek - de problemen waar dit land op dit moment voor staat zijn ernstig en ze zijn niet gemakkelijk op te lossen. De economie is gemanipuleerd, ons systeem voor campagnefinanciering is corrupt en we worstelen om de klimaatverandering onder controle te krijgen - om maar een paar voorbeelden te noemen. Maar dit is wat ik wel weet: De grootste angst van de heersende klasse in dit land is dat Amerikanen - zwarten, blanken, latino's, stedelingen en plattelanders, homo's en hetero's - samenkomen om een regering te eisen die ons allemaal vertegenwoordigt, niet alleen de rijken. Hun nachtmerrie is dat we ons niet zullen laten opsplitsen door ras, religie, seksuele geaardheid of land van herkomst en dat we samen de moed zullen hebben om het tegen hen op te nemen. Zal het gemakkelijk zijn? Natuurlijk niet. De heersende klasse van dit land zal je er voortdurend aan herinneren dat zij alle macht hebben. Ze controleren de regering, ze bezitten de media. “Wil je het tegen ons opnemen? Veel succes,” zullen ze zeggen. “Er is niets wat je eraan kunt doen.” Maar vandaag is het onze taak om de grote strijd en de offers niet te vergeten die miljoenen mensen door de eeuwen heen hebben gebracht om een meer democratische, rechtvaardige en humane samenleving te creëren: De koning van Engeland omverwerpen om een nieuwe natie en zelfbestuur te creëren. Onmogelijk. Algemeen kiesrecht instellen. Onmogelijk. Het beëindigen van slavernij en segregatie. Onmogelijk. Werknemers het recht geven om vakbonden op te richten en een einde maken aan kinderarbeid. Onmogelijk. Vrouwen controle geven over hun eigen lichaam. Onmogelijk. Het aannemen van wetgeving om sociale zekerheid, Medicare, Medicaid, een minimumloon, schone lucht en water normen vast te stellen. Onmogelijk. In deze moeilijke tijden is wanhoop geen optie. We moeten op elke mogelijke manier terugvechten. We moeten betrokken raken bij het politieke proces - ons verkiesbaar stellen, contact leggen met onze lokale, staats- en federale wetgevers, doneren aan kandidaten die vechten voor de werkende klasse van dit land. We moeten nieuwe kanalen creëren voor communicatie en het delen van informatie. We moeten vrijwilligerswerk doen, niet alleen politiek, maar ook om lokaal een gemeenschap op te bouwen. Wat we ook kunnen doen, is wat we moeten doen. Onnodig te zeggen dat ik van plan ben mijn steentje bij te dragen - zowel in Washington als reizend door het hele land - om op te komen voor de arbeidersklasse van dit land. Ik hoop dat jullie me de komende dagen, weken en maanden zullen steunen in die strijd." In solidariteit, Bernie Sanders (artikel overgenomen uit Facebook) ⇒
Vrijheid voor Europa Frans Timmermans, 26 februari 2025 Partijleider GroenLinks-PvdA (artikel gepubliceers op LinkedIn) (foto: ©2024 Ahmed Abdillahi en Hans Goosen) Het raakte me afgelopen zondag opnieuw: de vele demonsrtranten die vastberaden samenkwamen op de Dam in Amsterdam, in aanwezigheid van onverschrokken veteranen. Zij laten allemaal zien hoeveel moed en doorzettingsvermogen de Oekraïners hebben, die sinds de invasie van Poetin drie jaar geleden niet alleen vechten en sterven voor hun eigen vrijheid maar voor de vrijheid van heel Europa. Het is onverminderd belangrijk dat we de steun aan Oekraïne voortzetten. Want de panelen van het wereldtoneel zijn aan het verschuiven. President Trump lijkt te breken met tachtig jaar consistent Amerikaans beleid waarbij de veiligheid van Amerika onlosmakelijk was gekoppeld aan de veiligheid (van het vrije deel) van Europa. Door met Poetin te onderhandelen over de toekomst van Oekraïne zónder Oekraïne en zonder betrokkenheid van Europa keert Trump ons continent de rug toe. De Trans-Atlantische breuk dreigt duurzaam te zijn. We maken een Zeitenwende mee, waarbij alles wat vanzelfsprekend leek, in een paar dagen op z’n kop gezet is. Recht boven macht De noodzaak van een eensgezind Europa is groter dan ooit. We zullen met grote spoed moeten werken aan het versterken van de eigen veiligheid, aan het verhogen van de eigen weerbaarheid, onder meer door onze afhankelijkheid van geïmporteerde fossiele energie te verminderen en meer en sneller te investeren in toekomstgericht industriebeleid en een versnelde energietransitie. Bovendien zullen we moeten bouwen aan de weerbaarheid van onze eigen burgers, die van de politiek verwachten dat de vrijheden die ons dierbaar zijn en het welzijn waar we naar streven geborgd zijn. We maken een Zeitenwende mee, waarbij alles wat vanzelfsprekend leek, in een paar dagen op z’n kop gezet is. Meer dan ooit tevoren is eensgezindheid nodig om te laten zien dat we niet buigen voor de verdeel en heerspolitiek van Poetin, in het volle besef dat op vele plekken in de wereld recht moet wijken voor macht. Nu zelfs de VS dat pad lijkt te zijn ingeslagen is wegduiken of schuilen tot het weer overwaait geen optie. Want als de internationale verhoudingen weer worden gedomineerd door macht in plaats van recht, dan zal Europa dat niet overleven. Het wezenskenmerk van een verenigd Europa is nu juist dat het recht grenzen stelt aan de macht, zodat ook wie klein is, zwakker staat, armer is of een minderheid vormt, kan rekenen op bescherming. Als recht buigt voor macht, wordt wie machteloos is ook rechteloos en het tweelingszusje van rechtenloosheid is straffeloosheid zoals we sinds 2014 in Oekraïne zien, en ook in het Midden-Oosten. Landen zullen niet verdwijnen. Maar hun verhoudingen zullen niet langer gebaseerd zijn op het (internationaal) recht maar op wie het machtigst is. Kleinere landen en dan gaat het bijvoorbeeld ook over grote Europese landen als Duitsland zullen veel aan invloed verliezen. Dat pad moeten wij niet op. Macht zal moeten buigen voor recht. Juist daarom zullen we pal moeten staan voor een vrij en onafhankelijk Oekraïne, binnen internationaal erkende grenzen, met voldoende garanties tegen Russische agressie. Dit is in het rechtstreekse belang van onze veiligheid en van de stabiliteit op ons continent. Paard van Troje Europa mag niet toestaan dat er over ons, zonder ons wordt besloten. Aan de Europese eensgezindheid die daarvoor nodig is kan Nederland slechts geloofwaardig bijdragen als onze eigen regeringscoalitie óók eensgezind is. Verdeeldheid in de coalitie zet Nederland buitenspel op het moment dat onze veiligheid sinds de Cubacrisis niet zo sterk op het spel heeft gestaan. Op die manier staan we op het menu van Poetin en Trump, die Europa met mooie messen naar hun eigen goeddunken zullen gaan verdelen: ‘jij dit stukje, ik dat stukje’. Macht zal moeten buigen voor recht. Juist daarom zullen we pal moeten staan voor een vrij en onafhankelijk Oekraïne, binnen internationaal erkende grenzen, met voldoende garanties tegen Russische agressie. Maar onze coalitie is verdeeld en dat komt door de PVV. Wilders is het paard van Troje in dit kabinet. Het Russische vriendschapspeldje dat hij enkele jaren geleden vol trots in de Duma in Moskou droeg heeft hij stiekem opgeborgen. Hij staat te juichen bij de speech van de Amerikaanse vicepresident JD Vance op de veiligheidsconferentie in München, waarin Vance Europa keihard afviel en de maat nam. Wilders wil minder geld naar Oekraïne. Wilders wil Oekraïne niet in de NAVO en niet in de Europese Unie. Het mogelijk sturen van grondtroepen is voor hem onbespreekbaar. We zullen moeten bijdragen aan de versterking van de Nederlandse en Europese positie, maar daarvoor is eensgezindheid in de coalitie een absolute voorwaarde. En het gaat nog verder, want alles wat Wilders zegt – en alle Poetinpropaganda die minister van asiel en migratie Marjolein Faber daaraan toevoegt – wordt als een overwinning ontvangen door Poetin en het Kremlin, en is onderwerp van gesprek in de Russische media. En onze Europese partners? Die kijken ernaar en denken: kunnen we daar wel op vertrouwen? We zullen moeten bijdragen aan de versterking van de Nederlandse en Europese positie, maar daarvoor is eensgezindheid in de coalitie een absolute voorwaarde. Een coalitie die op dit punt niet eensgezind is, kan de belangen van de Nederlanders onvoldoende dienen en moet zijn biezen pakken. Een rechtvaardige vrede Wat ons te doen staat is werken aan een duurzame vrede voor Oekraïne, waarbij door Poetin bezet gebied weer wordt opgegeven en een soeverein land zich beschermd weet tegen een dictator. Al drie jaar is het menselijk lijden met geen pen te beschrijven, ook niet van de vele, vele onschuldige burgerslachtoffers, de vele gezinnen bedolven onder puin, de duizenden kinderen ontvoerd naar Rusland. We zijn het hen verschuldigd te komen tot een vrede die blijvend is, waarbij de dreiging voor toekomstige oorlogen wordt verminderd. Vrede dus, maar alleen rechtvaardige vrede. Poetin wil een onrechtvaardige vrede, laten we daarover geen illusies koesteren. Hij zal zijn droom van een groot Russisch rijk nooit opgeven. Het is woest makend dat deze oorlogsmisdadiger en maffiabaas door de Amerikaanse president als gelijkwaardige onderhandelingspartner op het schild wordt gehesen. Het is dieptriest dat de Amerikaanse president hem, zonder de Oekraïners ook maar te betrekken, het behoud van zijn veroveringen in het vooruitzicht stelt. Het is onaanvaardbaar dat beide mannen de indruk wekken Europa wel weer even in invloedssferen op te zullen delen. Dit mogen we nooit laten gebeuren. Wat ons te doen staat is werken aan een duurzame vrede voor Oekraïne, waarbij door Poetin bezet gebied weer wordt opgegeven en een soeverein land zich beschermd weet tegen een dictator. Alhoewel het voorbarig is te speculeren over welke bijdrage Nederland zou kunnen leveren bij een staakt-het-vuren of een kansrijke, rechtvaardige vredesovereenkomst, is nu al de deur dichtgooien voor een eventuele bijdrage aan een vredesmacht onverantwoord. ‘Nee’ is onverantwoord, voor ‘ja’ is het nog veel te vroeg. Eerst zal duidelijk moeten zijn hoe een akkoord eruit ziet, welke garanties er worden gegeven, wat er nodig is om die garanties te borgen, wie daar allemaal aan bij kan dragen en welke mogelijkheden de krijgsmacht heeft. Militairen sturen kan alleen met uiterste zorgvuldigheid en na weging van alle factoren. Dat is een verantwoordelijkheid waar wij nooit lichtvaardig mee omgaan, maar waar we ook nooit voor mogen terugdeinzen als onze veiligheid rechtstreeks in het geding is. Eensgezind Europa Maar er kan niet over Oekraïne worden onderhandeld zonder Oekraïne, er kan niet over Europa worden gesproken zonder Europa. Iedere poging dat toch te doen zal falen en zal conflicten alleen maar verergeren en nieuwe conflicten uitlokken. Poetin staat zwakker dan we vaak denken en ik ben ervan overtuigd dat Europa sterk en welvarend genoeg is om de ontstane situatie het hoofd te bieden. Op voorwaarde dat Europa verenigd is en haar plaats aan tafel opeist. Ondertussen is het zaak onze zorgen om te zetten in effectief handelen. Oekraïne zal zo snel mogelijk alle middelen moeten krijgen om haar positie te versterken. Op langere termijn is een versterkte Europese integratie nodig, en veel intensievere militaire samenwerking in een soort Europese coalition of the willing. Lidmaatschap van de NAVO en de Europese Unie voor Oekraïne blijven het doel De zorgen over de toekomst en de onvoorspelbaarheid van dit moment zijn enorm. Ik deel ze ook. Maar Poetin staat zwakker dan we vaak denken en ik ben ervan overtuigd dat Europa sterk en welvarend genoeg is om de ontstane situatie het hoofd te bieden. Op voorwaarde dat Europa verenigd is en haar plaats aan tafel opeist. Alleen zo kunnen we ervoor zorgen dat onze fundamentele waarden, onze veiligheid en onze welvaart niet worden geofferd op het altaar van de brute machtspolitiek. We hebben ons lot in eigen hand. Mits we bereid zijn er ook voor op te komen. ⇒
Het fietsparadijs Julie Smit, Lesvos, 22 februari 2025 (Smitaki's) (Foto sportveld Molyvos van Sto Nisi) Lesvos is geen eiland voor luie donders die alleen voor een strandvakantie komen. Behalve natuurlijk in de maanden juli en augustus wanneer er niet veel anders is te doen dan je op een bedje rond te wentelen in de zon aan het zwembad of aan zee. Maar wanneer de zon het eiland niet tot een op de hoogste stand draaiende oven heeft gemaakt, is Lesvos een bijzonder sportief eiland. De enige sport die een beetje verantwoord is om te beoefenen in de hete zomermaanden, is zeilen. Daarvoor hebben we de Egeïsche regatta, die dit jaar in de laatste week van augustus langs Ayos Efstratios, Limnos en Lesvos zal zwieren en de zee weer tot een vrolijk feest met witte zeilen zal maken. De zeilsport is echter niet heel populair op het eiland, net zomin als paardrijden of rotswanden beklimmen die beide slechts op kleine schaal gebeuren. Wielrennen is de laatste jaren wél uitgegroeid tot grote hoogten. Wanneer je een fiks deel van het eiland in één dag wil zien, kun je bijvoorbeeld meedoen aan het Lesvos Brevet, een meer dan 200 km lange race voor wielrenners. Maar dan moet je wel redelijk kunnen fietsen, want het is een uitputtingsslag. Mountainbiken is nog populairder, misschien omdat Lesvos heel wat spannende tochten heeft te bieden die over modderige paadjes door bossen en langs berghellingen slingeren, en soms ook zigzaggend leiden over oude, smalle met keien geplaveide weggetjes, door slaperige dorpen. Het lijkt tegenwoordig wel of elk stadje of dorp op Lesvos – naast jaarlijkse festiviteiten rondom de plaatselijke beschermheilige – nu ook een wielerwedstrijd organiseert (soms ook hardloopwedstrijden). Fietsers maken overuren wanneer ze steeds meer weekenden de hort op zijn om dan weer hier en dan weer daar een nieuwe uitdaging aan te gaan. En zo is Lesvos met zijn fraaie natuur zomaar tot een fietsparadijs uitgegroeid*. Lesvos heeft best wel wat sportmensen voortgebracht. Het merendeel is voetballer. De atleten zijn net geen handjevol. Konstantinos Kenteris is de bekendste. Hij verraste de wereld tijdens de Olympische Spelen van 2000 met een gouden plak voor 200 m hardlopen, maar verprutste zijn eer met een dopingschandaal tijdens de Olympische Spelen in Athene in 2004. De roeister Dimitra Kontou deed het beter door Europees en wereldkampioen te worden en brons te winnen tijdens de Olympische Spelen van 2024. De triatlete Irini Mouchou en de sprinter Dimitrios Regas zijn ook geen onbekenden in de internationale sportwereld. Lekker rennen dwars door de natuur is een andere in opkomst zijnde bezigheid. Toch keurde de gemeente West-Lesvos de renovatie van het sportveld in Molyvos goed, dat nu een semi-olympisch veld is geworden. Alsof baanrennen zo populair is. Het middeleeuwse dorp lijkt te worden belegerd door dit soort wanstaltige projecten, want (zo gaan de praatjes) bij de kleurkeuze voor de baan tussen terracotta en blauw werd voor de laatste gekozen, een kleur die pijn doet aan je ogen. De sportbaan valt nu net zo hard uit de toon in het landschap dat het dorp omringt, als het kale terrein van betaald parkeren dat vorig jaar werd geopend aan het begin van het dorp. Hoeveel geld het de gemeente West-Lesvos en de regio Noord-Egeïsche eilanden heeft gekost, is mij niet bekend (noch wat er in diverse zakken is blijven steken). Maar het leek wel de verbouwing van de Akropolis, zoveel werkers waren daar jarenlang dagelijks verzameld. En maar roken, en maar nadenken en maar orders geven. De burgemeester van West-Lesvos meent met deze baan de Egeïsche Spelen voor 2026 in zijn zak te hebben. Geen idee wat dat zijn. Wel zijn er de Mediterraanse Spelen (Mediterranean Games), kleine Olympische Spelen die eens in de vier jaar worden georganiseerd voor landen rondom de Middellandse zee. In 2026 zullen duizenden sporters zich hiervoor naar Italië spoeden en niet naar Lesvos. De vraag rijst dus, wie er op zo’n superkostbaar sportveld zat te wachten. Toeristen trek je er niet mee, de atletiekverenigingen van Lesvos zie ik er nauwelijks en de meeste hardlopers lopen liever door het bos. Egeïsche Spelen? Als ze al bestaan, vraag ik me af hoe Lesvos in de zomer duizenden atleten en hun publiek op het eiland kan ontvangen naast de toch al uitpuilende meuten toeristen. Dat is zoiets als het drie maanden onleefbaar maken van Den Haag voor een NAVO-top. Misschien toch een idee voor wielrenners die, uitgekeken op de hobbelige natuur, het baanrennen eens willen uitproberen. Hoe dan ook, tegen de tijd dat de volgende Mediterrane Spelen zullen worden georganiseerd, in 2030, zal de baan allang weer aan vervanging toe zijn. *Voor meer informatie over fietsenverhuur, fietstochten en -wedstrijden: Lesvos Ride Bike Shop, Peramat ⇒
