artikel:
André Jansen (initiatiefgroep RoSA!)
tekening gevonden op choubeau.nl
Plichten van de overheid
De kop is al ingewikkeld genoeg om te begrijpen maar laat ik een poging wagen het te verklaren. De
sociale zekerheid staat in allerlei wetten en regels omschreven.
Waar de sociale zekerheid allemaal aan moet voldoen
en wat men mag verwachten van een overheid, als je niet in staat
bent om in de
eigen eerste
levensbehoeften te voorzien. Het is diezelfde overheid die in de grondwet
heeft vastgelegd dat zij
daarvoor zal zorgdragen. Diezelfde voorwaarden heeft de staat der Nederlanden
in diverse verdragen
ondertekend en geratificeerd.
In werkelijkheid
Maar nu
waar het om gaat. Diezelfde overheid zorgt er voor dat allerlei banen verdwijnen waardoor mensen
afhankelijk worden van overheidssteun. Diezelfde overheid gedraagt zich als een poortwachter en
wijst alles en iedereen af die niet voldoet aan allerlei uitzonderingsregels.
Diezelfde overheid zet de mens weg als
een onbetrouwbaar persoon, alsof men er alleen maar op uit
is om de kluit te belazeren.
Stigmatisering
Maar ik durf te stellen dat het juist het omgekeerde het
geval is. De overheid gebruikt allerlei mooi klinkende
woorden, regelrechte uitvluchten. In vervreemdende
woorden verpakte overheidsmaatregelen. Zij willen ons
laten geloven dat het overheidsbeleid goed is voor de sociale rechtvaardigheid,
voor het oplossen van de economische crisis en voor
onderlinge solidariteit. Tegelijkertijd worden mensen
met een uitkering gestigmatiseerd en in feite weggezet als tweederangs
burgers. Mensen die de maatschappij alleen maar tot last zijn.
Speelbal van partijpolitiek
Wat staat ons mensen allemaal niet te wachten met de op handen zijnde wetswijzigingen en
de decentralisaties
als het gaat over gelijkwaardigheid en
gelijke behandeling. De gemeentelijke overheid gaat aan alles, binnen gestelde kaders, zelf invulling geven.
Dus dreigen er maatregelen, waarbij het niet meer om de mens gaat maar
om het electoraal gewin. Zo kan
je in het Rotterdamse al jaren merken dat er (ondanks een bestuur van PvdA huize) de
uitkeringsgerechtigden, van welk soort uitkering dan ook, steeds meer een speelbal werden van de heren
en dames van de politiek. Politici die zich zelf graag allemaal willen doen laten gelden
om een plaatsje in de geschiedschrijving te krijgen.
Stuurloos besturen
Met het nieuwe coalitie akkoord is het niet anders. "Volle
kracht vooruit" is een mooi
bedachte kreet, die thuis hoort in Rotterdam als havenstad.
Alleen zie ik
en hoor ik geen enkele kaptein of captain of industrie roepen, dat je
mogelijk ook op ramkoers kan
liggen en de vele obstakels bij volle kracht vooruit
niet meer kan vermijden.
Afwenteling crisis
De ramkoers op het sociale vlak is al een tijdje aan de gang.
Alles stelt men in het werk om
de crisis af te wentelen op de mensen die met trots de stad hebben
opgebouwd. Om ze nu geen behoorlijke zorg
en hulp meer te bieden, de thuiszorg af te breken en de banen
van het verzorgend personeel op de tocht te zetten. Ook
de mensen die een vlekje hebben zetten we sociaal buiten spel.
Het argument is dat de overheid denkt te weten
wat mensen willen. Ze leggen mensen langs een maatlat van het arbeidsvermogen
en de loonwaarde. Alsof je de produktiviteit van een machine
meet. Vergelijk een Daf met een Porsche, het zijn alle twee auto's, de een
gaat wat harder
dan de ander. Net zoals de ene mens wat harder werkt dan
de ander. Daar is niets mis mee, als men in ploegen
elkaar helpt. Wat is meer waard, de mens of de economische standaard
? Steeds meer geldt een economische standaard, ook voor
mensen met een arbeidshandicap.
Verdringing en verdwijnen van
betaald werk
Zo'n 98% van de werkzoekenden zijn onvrijwillig werkloos.
Rotterdam heeft een groot aantal mensen die graag weer
aan het werk willen, de relatieve werkloosheid is twee
maal zo groot als in heel Nederland. Het was tot voor
kort onvoorstelbaar dat zij nu gebruikt gaan worden om
ingezet te worden om als reserve gezien te worden bij
economische tegenwind en andere "natuurverschijnselen", zonder enig recht op een
fatsoenlijk loon. Om te mogen komen opdraven om taken te vervullen die
dezelfde gemeente of die het rijk hebben
wegbezuinigd, terwijl het nuttig en algemeen aanvaard werk is geweest. Ook worden
werkzoekenden gebruikt als
pressiemiddel en goedkoop onderhandelingsvee, ingezet om
fatsoenlijke onderhandelingen met de vakbonden te blokkeren.
En dat er via aanbestedingen in de zorg
veel gesubsidieerde banen verdwenen zijn en investeringen in
kennis en ervaring verloren zijn geraakt.
Tegenprestatie
Dat er banen verdwijnen
door de invoering van de verplichte tegenprestatie
wordt met grote stelligheid ontkend. Maar zolang de
wetten van de economie gelden en er blijft verdiend
worden aan armoede, zijn de managers van de
tegenprestatie de spekkopers en de mensen met hun
tegenprestatie het afvalputje. De
feiten liegen er niet om. De dienst werk en
inkomen dwingen mensen met een uitkering zinloos werk te
doen beneden hun niveau. Terwijl ze daarvoor een wel
geschikte en een op toekomst werk gerichte
vrijwilligersbaan moeten opzeggen.
Minder dan het minimale
Voor de alleenstaande ouders is het al geen pretje om hun kinderen het minimale te geven, ook dat wordt steeds meer onmogelijk gemaakt. Doordat diezelfde overheid van mening is om de toeslagen te herzien
en uit een ander potje te betalen. Men noemt dat een vereenvoudiging.
Weer zo'n vervreemdende term, het is gewoon bezuiniging.
Men zegt: "De gemeenten staan dichter bij de burger, dus
zij zijn de uitvoerder van het armoedebeleid",
tegelijkertijd neemt de staat dit inkomensbeleid gedeeltelijk weg bij de gemeente. Hoe krom
is de politiek?
Willekeur
Dan is er nog een verandering gaande in de bijzondere bijstand.
Deze wordt ook sterk geïndividualiseerd
en een mooi woord daarvoor is maatwerk. Ik houd mijn hart
vast, want de ene gemeente is de andere
niet en de ene consulent is ook de andere niet. Het kan
gaan betekenen dat hierbij nog veel meer de willekeur de
boventoon gaat voeren.
Met elkaar wonen wordt duur
De kostendelersnorm is een woord voor oude wijn in nieuwe zakken. Ooit
hadden we de voordeurdelersregeling, dat heeft niets opgelost.
Het heeft geen geld bespaard, het heeft alleen maar
geld gekost. Toen kregen we de huishoudtoets. Dat kon door maatschappelijke
organisaties en politiek uiteindelijk geen doorgang vinden omdat men het wel heel
erg vergaand vond. Nu krijgen we de kostendelersnorm
2.0, want 1.0 is al lang een feit. Het verschil is dat 1.0 maar
één korting kent en niet nog lager kan gaan. De gemeentelijke toeslag
(2.0) kan verder gaan, dat is een kwestie van tijd en interpretatie.
Er wordt geen rekening gehouden met de jongeren die door
andere beperkingen gedwongen worden
bij hun ouders te blijven wonen en daardoor weinig ontplooi
vinden op een zelfstandig leven.
En men gaat ook voorbij aan het feit, dat
het inkomen van alle bewoners al wordt meegeteld in het
bepalen van de hoogte van de huurtoeslag.
Werkonzekerheid
Het coalitieakkoord belooft voor het gemeentelijke beleid richting 2015
dat werken zal lonen, ook al staat het er niet met
zoveel woorden in. Maar draai het even om, loont werken wel als je constant jezelf af moet vragen
of je na je contract nog wel werk hebt. De loze belofte van Asscher
heeft nu al duidelijkheid geschapen voor de werkgevers
voor wat betreft de arbeidscontracten. Twee jaar
maximaal werk en dan mag je weer helemaal achteraan
aansluiten. De gemeente zelf wil mensen detacheren via een werkbedrijf voor 28
uur. Dan zit men net
boven de bijstand, maar ook hier is geen enkele garantie op een vaste baan. Maar wel een andere zekerheid.
Als je in de schuldsanering geldt een andere beslagvrije voet.
En bij het einde van het contract de
administratieve ellende met het afrekenen van toeslagen
door de belastingdienst.
Teruggeven eigen risico
De Gemeente Rotterdam wil gaan bezuinigen op de bijzondere bijstand, met name
voor de zorg en op de langdurigheidstoeslag. Dat
bezuinigen gebeurt nu al, het is al lang staand beleid.
Ze willen de zorgtoeslag gaan
afschaffen en de 10 euro die mensen krijgen ze een verzekering
afsluiten bij IZA CURA. Dat zou geen probleem hoeven zijn
als ze gaan
praten over het openbreken van het contract. Want iedereen die nu het IZA CURA pakket heeft wordt voor
300 euro eigenrisico in rekening gebracht, wat men niet terug krijgt als men
het niet heeft opgemaakt. De gemeente
zou eens wat minder de kas van de verzekering
moeten gaat spekken, dan zouden velen aan het eind van het
jaar misschien nog iets kunnen doen voor de kinderen.
Geen langdurigheidstoeslag
De langdurigheidstoeslag draagt wel degelijk een
politieke motivatie met zich mee. In de participatiewet
wordt duidelijkheid gegeven over een inkomenstoeslag of een toeslag na gebleken inspanning. De gemeente
Rotterdam heeft de langdurigheidstoeslag al jaren op de korrel
genomen.
Eerst door hem niet meer automatisch te verstekken om
kosten te besparen. Daarna door de normbedragen aan te passen.
Rotterdam heeft al jaren een ander
beleid gevoerd in vergelijk met andere gemeenten.
Geen kwijtschelding
Dan
is er nog een blijmaker voor de vele eigenaren of
huurders van woningen in deze stad. Ook bij hen zal het lachen
spoedig vergaan.
Allerlei verlagingen leveren de gemeentekas
niets op en de halvering van de kwijtschelding nog minder.
Hier heeft men in het verleden,
onder valse vlag en voorwendsel, al gelden naar toe laten lopen vanuit het Rijks armoede beleid.
Onder de
noemer dat dan de kwijtschelding voor de minima gegarandeerd bleef.
Hier heeft B & W iedereen voor het lapje gehouden, want velen
hebben geen kwijtschelding gekregen.
Van voedselbank naar gaarkeuken
"De voedselbank hoort niet thuis
in een rijk en welvarend land", dat waren ooit de gevleugeld
uitspraken van een kandidaat minister president. Alleen
deze heeft er even bij vergeten te vertellen dat als het
zo doorgaat we de voedselbanken steeds meer nodig hebben
en straks weer de gaarkeukens.
Bij mijn weten zitten zijn partijgenoten nu aan het roer en komt de
één na de ander met weer een beter en
onzaliger idee. Ik heb er hier vele van benoemd en ik kan er
nog veel meer van benoemen.
