Oproep van de Landelijke Sociale Alliantie
De organisatie J'accuse was een belangrijke voorloper van de latere
Sociale Alliantie in Nederland. J'accuse ontstond als een
maatschappelijk initiatief dat zich verzette tegen sociale uitsluiting,
armoede en ongelijkheid, en nam daarbij een uitgesproken politieke en
activistische houding aan. De naam verwees bewust naar Émile Zola’s
beroemde aanklacht, en symboliseerde een strijdbare houding tegen
onrecht.
Later groeide hieruit de Sociale Alliantie, een bredere coalitie van
maatschappelijke organisaties, vakbonden, kerken en actiegroepen die zich
inzetten voor sociale rechtvaardigheid en bestaanszekerheid. De Alliantie
richt zich op thema’s als armoedebestrijding, schuldenproblematiek, sociale
uitsluiting en het versterken van de sociale rechtsorde.
De overgang van J'accuse naar de Sociale Alliantie markeert een verschuiving
van een meer activistische toon naar een bredere, structurele samenwerking
tussen diverse maatschappelijke krachten. Het gedachtegoed bleef echter
hetzelfde: een scherpe blik op sociale misstanden en een pleidooi voor
solidariteit en rechtvaardigheid.
Ons netwerk, De Rotterdamse Sociale Alliantie (RoSA!), heeft zich bij haar
oprichting 18 jaar geleden op 16 oktober 2007, als lid gemeld van de Sociale
Alliantie in Nederland. Een delegatie van RoSA!, bezoekt de landelijke
bijeenkomsten en brengt haar bijdrage daarbij in.
De hieronder staande oproep ontvingen we op 1 oktober 2025.
Oproep – Gesprek met de staatssecretaris en Dag van het verzet tegen armoede
Beste leden van de Sociale Alliantie,
Dit jaar vieren we een bijzondere mijlpaal: 25 jaar Sociale Alliantie. Al een kwart
eeuw zetten tientallen organisaties zich apart en gezamenlijk in voor een samenleving
zonder armoede. Verenigd in deze alliantie voeren we jaarlijks het gesprek met de
staatssecretaris of minister, waarin de rauwe werkelijkheid van armoede centraal staat.
Daarnaast agenderen we toekomstgerichte thema’s via de Alliantieraad en brieven aan
beleidsmakers.
Met dit bericht roepen we jullie op om samen de strijd tegen armoede kracht bij te
zetten.
Actie op 17 oktober – Dag van het Verzet tegen Armoede
De Dag van het Verzet tegen Armoede is hét moment om verbinding te zoeken buiten de
organisaties die dagelijks met het thema werken. Hoewel het netwerk sterk is, kunnen
we de dialoog met de bredere samenleving versterken. Met de verkiezingen in zicht is
het belangrijk dat geldzorgen en sociale uitsluiting hoger op de agenda komen.
OPROEP: organiseer een gesprek buiten je eigen kring. Ga op 17 oktober in gesprek
over geldzorgen op plekken waar dit niet vanzelfsprekend is — denk aan scholen,
sportverenigingen of werkgevers. Breng het thema onder de aandacht en benadruk de
urgentie van concrete oplossingen.
In gesprek met de staatssecretaris
De Sociale Alliantie heeft het bijzondere recht om jaarlijks in gesprek te gaan met
de bewindspersoon verantwoordelijk voor armoedebeleid. Tijdens deze gesprekken laten
we ervaringsdeskundigen aan het woord — mensen die bijvoorbeeld chronisch ziek zijn,
werken maar niet rondkomen of vastlopen in het systeem.
OPROEP: ken jij of ben jij een ervaringskenner? Wil je meepraten met de
staatssecretaris of een thema aandragen voor de agenda? Laat het ons weten via
info@socialealliantie.nl We houden je op de hoogte van tijd en plaats.
Dank voor jullie blijvende inzet in de strijd tegen armoede. Samen maken we het
verschil. Laten we van deze 25e verjaardag een krachtig moment maken om onze stem te
laten horen.
Namens de agendacommissie van de Sociale Alliantie,
Hartelijke groet,
Bettine Arink
Loes Zwarts (70 jaar) runt al acht jaar een uitdeelpunt
van etenswaren in Schiebroek.
Persbericht Gemeente Rotterdam 26/09/2025
Elke zaterdag geeft ze een volle boodschappentas aan zo’n 45 gezinnen
die niet in aanmerking komen voor de voedselbank. Voor die inzet werd
ze donderdag door wethouder Norville in het zonnetje gezet.
Op zaterdagmiddagen verandert de voortuin van Loes in een klein
uitdeelpunt. Op de tafels staan kratten vol groente, zoals paprika’s,
tomaten en spinazie. In andere kratten liggen houdbare producten, van
macaroni tot ontbijtspullen. ‘Vanaf 17:00 uur komen mensen langs om
een tas te vullen’, legt Loes uit. ‘Omdat ze niet terechtkunnen bij de
voedselbank zijn ze hier welkom. Zo hebben ze toch voldoende eten voor
de hele week.’
De mensen die voor het uitdeelpunt in aanmerking komen worden vaak
aangemeld via een organisatie als welzijnsinstelling Dock. Via de
Facebookgroep van Loes kunnen ze vervolgens zelf een tijdslot
reserveren.
Armoede in Schiebroek
Loes doet dit nu al acht jaar. Haar man helpt ook een handje mee. ‘Het
begon toen we iemand hielpen die zelf een uitdeelpunt had. Wij keken
elkaar aan en zeiden: dit willen we in Schiebroek ook gaan doen. Daar
is namelijk ook armoede. Toen we begonnen kwamen er nog zes mensen
langs per week. Nu zijn het er 45. Het is ook wel eens meer geweest in
andere jaren.’
Aanvulling op dagelijkse boodschappen
Vaak zijn het mensen met een gezin. Ook zitten er ouderen en jongeren
tussen. De jongste is ergens in de 20, de oudste in de 80. ‘Hoe groter
je gezin is, hoe voller je tas mag zijn. Het is natuurlijk logisch dat
iemand met meer mensen thuis ook meer eten nodig heeft. Maar we zorgen
ervoor dat iedereen die hier langskomt ook voldoende te eten heeft. Wel
goed om te zeggen is dat de tas een aanvulling is op je dagelijkse
boodschappen.’
Hulp van lokale bedrijven
Een deel van het eten komt van lokale bedrijven. ‘Op zaterdag mogen we
vers brood ophalen bij bakkerij Klootwijk. In de zomer krijgen we groente
van kwekers, zoals tomaten en paprika’s. De rest kopen we zelf in de
supermarkt. Geen luxe dingen, maar gewoon betaalbare producten. Vaak
letten we goed op de aanbiedingen. Alcohol kopen we niet.’
Iets extra’s tijdens de feestdagen
Naast de wekelijkse pakketten probeert Loes ook iets extra’s te doen
tijdens feestdagen. ‘Met Sinterklaas en kerst zorgen we dat kinderen iets
krijgen. Het hoeft niet duur te zijn, maar ze moeten op school wel mee
kunnen praten over cadeautjes en feest. Dat vind ik belangrijk. In de
kerstpakketten stoppen we altijd basisproducten die iedereen kan
gebruiken: pasta, rijst, blikgroente en kip. Dat is wat ze echt nodig
hebben.’
Bijna alles betaalt Loes uit eigen zak. Dat heeft ze er graag voor over en
runt het uitdeelpunt met plezier. ‘De mensen die langskomen zijn dankbaar.
Een simpel ‘bedankt’ is genoeg. Voor mij telt dat ze eten hebben. Want als
wij dit niet zouden doen, zouden veel mensen honger hebben.’
Samen sterk
Om Loes te bedanken voor haar inzet voor de stad, kwam wethouder Abigail
Norville (Armoedebestrijding en Schuldhulpverlening) op donderdag 25
september bij haar langs om haar een bedankje te geven. Loes kreeg van de
wethouder een cheque van 500 euro. Ze is daarmee de zevende prijswinnaar
van het project ‘Samen Sterk tegen Armoede en Schulden’. Met dit project
geeft de gemeente aandacht aan inwoners die in hun wijk initiatieven
organiseren om Rotterdammers die in armoede leven een handje te helpen.
Zelf iemand aandragen
Omdat er zoveel inwoners zijn die iets moois doen was er maandag 22
september een extra uitreiking. Die ging naar Ruud Willemse uit
Pendrecht-Zuidwijk. ‘Ruud is een zeer betrokken bewoner die altijd klaar
staat voor zijn mede wijkbewoners’, zegt wijkmanager Ronald Bijnaar over
hem. ‘Je zou bijna denken dat hij ook wijkraadslid is.’
Ruud helpt mee met het organiseren van activiteiten en maakt onder meer
deel uit van verschillende buurtgroepen met grote maatschappelijke waarde.
De komende tijd worden er meer inwoners in het zonnetje gezet. Kent u
iemand in uw buurt met een mooi initiatief die zich belangeloos inzet voor
Rotterdammers met geldzorgen? Laat het de gemeente weten en mail naar
geldzorgen@rotterdam.nl.
Wethouder Norville met Loes Zwarts uit Schiebroek
Vleermuizen spotten
1 oktober 2025 door Adriana Rollingswier
Door een buurman was ik vanavond rond zonsondergang uitgenodigd voor een heel
bijzonder borreltje. Onder het genot van een lekker drankje vleermuizen spotten
in de tuin tussen onze huizenblokken op de Mathenesserdijk. Hij had daarvoor
speciale apparatuur bij zich, een Bat Detector en een Bat Logger. Al heel snel
hoorden we het geklik van hun echolocatie en zagen we ze rondom ons heen vliegen.
Soms scheerden ze vlak over onze hoofden. Je ziet ze eigenlijk nooit en je staat
er eigenlijk ook nooit bij stil, maar vleermuizen leven gewoon rondom ons, gewoon
in onze stad. En bijna niemand weet dat ze er zijn. Ze leven bijna onopgemerkt in
hun eigen vleermuizen wereldje. Het was een heel leuke ervaring.
Jongerenorganisaties steunen leegstandsheffing:
‘Elke woning telt’
8 september 2025
De Landelijke Jongerencoalitie Wonen roept de politiek op om een
leegstandsheffing in te voeren. Dit is een middel voor gemeenten
om eigenaren van leegstaande woningen aan te pakken en deze huizen
weer beschikbaar te maken voor mensen die een woning zoeken.
Morgen stemt de Tweede Kamer over een amendement van
GroenLinks-PvdA die gemeenten de mogelijkheid geeft een dergelijke
leegstandsheffing in te voeren.
‘Het is onbegrijpelijk dat in deze tijd woningen maanden- of
jarenlang leegstaan, terwijl jongeren en starters nergens terecht
kunnen,’ zegt Suzanna Lividikou, woordvoerder van de Landelijke
Jongerencoalitie Wonen. ‘De huidige regels werken onvoldoende.
Slechts een handjevol gemeenten zet de leegstandverordening
daadwerkelijk in. Er moet een leegstandsheffing komen, zodat
gemeenten eindelijk een praktisch en effectief instrument hebben
om leegstand tegen te gaan.’
Volgens recente cijfers van het CBS stonden er op 1 januari 2025
ongeveer 188.830 woningen leeg in Nederland, waarvan 63.900 langer
dan een jaar. Ondanks deze hoge aantallen maken nog geen 25
gemeenten gebruik van de leegstandverordening, dat is minder dan
10 procent.Dit laat zien dat het huidige instrument te omslachtig
en moeilijk te handhaven is.
In Vlaanderen blijkt dat een leegstandsheffing werkt. In 2023
maakten 282 van de 300 gemeenten daar gebruik van, met zichtbaar
resultaat. Volgens de Landelijke Jongerencoalitie Wonen is het
daarom cruciaal dat de leegstandsheffing ook in Nederland wordt
ingevoerd. ‘Elke woning die uit de leegstand wordt gehaald, is er
één die jongeren, starters en andere huurders een kans geeft op
een dak boven hun hoofd.’
[De Landelijke Jongerencoalitie Wonen bestaat uit zeven
jongerenorganisaties, namelijk: CNV Jongeren, Dakloosheid Voorbij!
Jongeren, FNV Young and United, JOBMBO, LOS, LSVb, Woonbond Jongeren.]
Te weinig sociale huurwoningen bijgebouwd
24 september 2025
Woningbouwcorporaties bouwen nog altijd te weinig huizen om de wooncrisis
op te lossen. Dat blijkt uit cijfers van het CBS die vandaag zijn gepubliceerd.
Volgens de Woonbond is er meer politieke daadkracht nodig is en moet de
overheid fors investeren in de sociale huursector.
Aandeel sociale huur daalt
In de eerste helft van 2025 bouwden corporaties iets meer dan 9.100 woningen.
Dat is meer dan in dezelfde periode vorig jaar, maar nog steeds te weinig om de
met het kabinet afgesproken 30.000 woningen per jaar te halen. Hiervoor moet de
bouwproductie ruim anderhalf keer hoger liggen. En zelfs als dat aantal wordt
gehaald, zal het aandeel sociale huur in de woningmarkt afnemen.
Dit komt omdat grofweg de helft van de nieuwbouw van sociale huur, vervangende
nieuwbouw is. Doordat corporaties ook slopen, verkopen en liberaliseren neemt
de corporatiesector maar mondjesmaat toe door nieuwbouw. Dit terwijl er een
schreeuwend tekort is aan betaalbare huurwoningen.
Zeno Winkels, directeur van de Woonbond: 'Een komend kabinet moet meer
investeren in de nieuwbouw van sociale huurwoningen én hogere bouwambities
stellen om te zorgen dat het aandeel sociale huurwoningen niet verder afneemt.'
Politiek verzaakt te investeren in sociale huursector
In de jaren zeventig en tachtig investeerde de overheid fors in de nieuwbouw
van sociale huur. Corporaties kregen hier subsidie voor. Het marktaandeel
sociale huur groeide in die jaren naar ruim 40 procent. Inmiddels is dat 28
procent. Met de huidige lage bouwambities en gebrek aan publieke investeringen
in de corporatiesector zal dit marktaandeel steeds verder afnemen.
Dat is volgens de Woonbond zorgelijk. ‘We kampen al jaren met een wooncrisis.
Toch gaat er geen euro subsidie naar corporaties om woningen te bouwen,' aldus
Winkels. ‘Opeenvolgende kabinetten hebben verzaakt te investeren in de sociale
huursector en hebben huurders juist uitgeknepen. Zij en de woningzoekenden
betalen nu de prijs.’
Dertig jaar stilstand
In de jaren negentig stopte de politiek met investeren. Sterker nog, corporaties
betalen bij elkaar een miljard aan winstbelasting, terwijl ze opereren zonder
winstoogmerk. Dertig jaar geleden stonden er zo’n 2,3 miljoen corporatiewoningen,
concludeerde de Autoriteit Woningcorporaties. Dertig jaar later telt de
corporatiesector ongeveer even veel woningen, terwijl het aantal mensen dat recht
heeft op een corporatiewoning in die jaren fors groeide.
De politieke ambitie ligt te laag. In een wet die nog door de Eerste Kamer moet
stuurt minister Keijzer aan op minimaal 30 procent sociale huur in de nieuwbouw.
Volgens de Woonbond is dat onvoldoende, omdat ongeveer de helft van de nieuwbouw
van sociale huur vervangende nieuwbouw is. Het aandeel sociale huur zal zo verder
afnemen.
Droogte
(Foto: Aquaduct van Moria, Lesvos)
Julie Smit, Lesvos, 17 september 2025 (Smitaki's)
Heel wat grote steden in de wereld werden naast machtige
waterwegen gesticht, zoals Parijs langs de Seine, Istanboel
langs de Bosporus en Caïro langs de Nijl. De oude Grieken
echter vertrouwden de rivieren niet zo en plantten hun
steden op bergen en heuvels, waardoor ze op creatieve wijze
toegang tot water moesten zoeken. Zo werden zij de eersten
die hun woonoorden uitrustten met waterleidingen en
rioolbuizen. Ze bouwden aquaducten en waterputten en legden
ingenieuze waterwegen aan.
Tegenwoordig zou die wetenschap weer goed van pas komen,
omdat er een ernstige droogte heerst in Griekenland: delen
van Kreta, de Peloponnesos, oostelijk Macedonïe, Thracië
én Lesvos zijn er het ergste aan toe. Deze droogte komt
eigenlijk niet uit de lucht vallen. Het is al het derde
jaar op rij dat bijvoorbeeld olijfbomen mistroostig hun
uitgedroogde vruchten laten vallen en dennenbomen hun adem
inhouden, niet alleen wegens te weinig vocht, maar ook
omdat ze huiverig zijn voor bosbranden die met de droogte
vrij spel hebben.
Alles wordt toegeschreven aan klimaatverandering, een
natuurverschijnsel dat we proberen in te dammen, maar daar
niet in slagen. Al in de vorige eeuw stegen langzaamaan de
temperaturen en daalde het aantal regendruppels. In
diezelfde eeuw veranderden meerdere regio’s en eilanden in
Griekenland in steeds drogere gebieden, zeker in de jaren
1987 tot 1997, toen er ook grote waterschaarste was. Het
land had zich al lang moeten voorbereiden op de droogte.
Vroeger, ja vroeger, toen er nog werd geluisterd naar
filosofen en wetenschappers, liepen verschillende
ondergrondse, aardewerken waterleidingen naar Molyvos,
ondersteund door een stenen toren en andere geniale
bouwwerkjes die ervoor zorgden, dat er een krachtige plens
water uit de bergen boven Argenos richting Mythimna
stroomde. Toen waren de Grieken nog wijs en wisten ze
steden en dorpen van water te voorzien, terwijl men er
afgelopen zomer niet in slaagde om dit noodzakelijke vocht
uit de kranen van Polichnitos te laten lopen.
De huidige regeerders luisteren alleen naar het grote geld
en hebben er geen benul van, hoe ze vooruit moeten denken.
En zo blijft de waterhuishouding falen: inwoners gebruiken
steeds meer water en de exploderende toeristenindustrie
wordt geen strobreed in de weg gelegd, terwijl die steeds
meer luxe eist, met onder andere waterverslindende
zwembaden (alsof de zee niet genoeg is om in te zwemmen).
Het zijn echter de boeren die het merendeel van het water
opsouperen en het grondwaterpeil tot desastreuze laagten
brengen.
Ik vertrouw de moderne Grieken niet meer zo: ze kunnen
zelfs geen wegen onderhouden hier op het eiland, terwijl de
aquaducten die de Romeinen in de tweede en derde eeuw
bouwden om Mytilini van water te voorzien, de tand des
tijds redelijk hebben doorstaan. Misschien zouden ze zelfs
nu nog functioneren, als de Ottomanen begin 19de eeuw niet
waren begonnen om Megali Limni, de bron van al dat water,
droog te leggen.
Tegenwoordig slaan politici zich luidruchtig op de borst
bij de opening van weer een nieuw project dat diverse mensen
een aardig zakcentje zal hebben opgeleverd. Maar als dat
project faalt, is er niemand meer die er naar omkijkt, zoals
bijvoorbeeld het waterbassin bij Molyvos dat allang aan de
vogels is overgelaten. Nu komt het eiland alweer met een
nieuw megalomaan project: de Tsiknodam in de bergen tussen
Stipsi en Kalloni. Die kan misschien Mytilini van water
voorzien, maar de ecologische gevolgen in de bergen en
rondom de zoutpannen en de waterrijke moeraslanden van
Kalloni kunnen catastrofaal zijn. En dan is het niet eens
zeker of er tegen de tijd dat de dam klaar is, nog wel
genoeg regen valt om het waterbekken te vullen. Misschien
was het ongedaan maken van het werk van de Ottomanen en het
restaureren van de Romeinse aquaducten een stuk slimmer
geweest (zoals ze ook gaan doen in Athene).
Feit is dat water steeds schaarser wordt, niet alleen in
Griekenland maar ook in de rest van de wereld. Zo dreigt
er een eerste wateroorlog in het noordoosten van Afrika,
waar Ethiopië een enorme dam heeft gebouwd en daarmee
behoorlijk wat water van de Nijl gaat afsnoepen, terwijl
die rivier ook een belangrijke aanvoerbron is voor lager
gelegen landen zoals Soedan en vooral Egypte, dat woedend
is.
De tijden van de stadsstaten zijn voorbij, dus Kalloni kan
Mytilini moeilijk de oorlog verklaren wegens de Tsiknodam.
Het enige wapen dat ze in de strijd kunnen gooien, is
overleg plegen met zoveel mogelijk deskundigen die met
verstandige oplossingen komen om het watertekort het hoofd
te bieden, die de burgers kunnen informeren over het
voorkomen van waterverspilling en die geen toestemming meer
geven voor nog meer zwembaden bij de nieuwe, overluxueuze
bungalows. Andere tijden vragen om andere maatregelen, niet
alleen voor toeristen, maar ook voor rijke investeerders
die zich goden wanen.
