Wie bewaakt de computer? Afgelopen zondag waren bij Buitenhof op Nederland 1 de voormalig ombudsman Alex Brenninkmeijer en de heer Farid Azarkan van Denk aanwezig om te waarschuwen over de computersystemen die gebruikt worden bij de overheid en de aan de overheid gerelateerde organisaties. Het ging vooral over discriminatie die ten grondslag ligt aan die automatische systemen. Gesproken werd over zelflerende systemen, de zogenaamde Artificiële Intelligentie (AI). Hierbij worden algoritmes gebruikt, keuzes, waarbij een automatiseringssysteem mee aan de gang kan gaan. Het zijn menselijke keuzes die aan AI ten grondslag liggen. En in een verhardende maatschappij zijn die keuzes soms, ook met goede bedoelingen, discriminerend. Met een berg aan informatie uit aan elkaar gekoppelde systemen, al dan niet getoetst aan de privacywetgeving, worden burgers uitgezocht, die tot een groep behoren, waarbij bijvoorbeeld fraude veel voorkomt, volgens het algoritme. Ook al is er geen strafbaar feit gepleegd en zal die burger dat nooit doen, staat deze burger vooraan bij de fraudecontrole en kan hij bij het minste of geringste ter verantwoording worden geroepen en gestraft. In ieder geval is hij bij voorbaat verdacht. De rechter heeft in de tegen de overheid aangespannen rechtszaak over Systeem Risico Indicatie (SyRI) uitgesproken dat de overheid een dergelijke praktijk niet mag toepassen. Maar de computers lijken hun eigen leven te hebben gekregen, zoals in de bekende vertelling over de tovenaarsleerling. Zoals bij kinderopvang toeslag regeling ouders bij voorbaat gestraft werden. Waarbij de Regering, de Tweede Kamer, de Belastingdienst, het Openbaar Ministerie en de rechters een oogje dicht deden, of verklaarden dat zij het niet geweten hadden. Maar ook de Rotterdamse Sociale Alliantie heeft ermee te maken. En wel in haar hulpverlenende taak van budgetbeheer. Een voorbeeld is de enorme hoeveelheid extra werk die geleverd moest worden, door een stringent computersysteem van een zorgverzekering, met heel veel klanten in Rotterdam en omstreken. Het budgetbeheer van RoSA! helpt iemand die gevraagd heeft om zijn of haar budget te bewaken. Deze persoon is klant bij deze zorgverzekering. Zoveel mogelijk zorgt RoSA! ervoor dat de premie op tijd betaald wordt. Maar het inkomen is zo laag en de kosten zijn zo hoog en stijgen zo snel, dat het wel eens een paar dagen uitgesteld moet worden, omdat hij tegen de limiet van zijn bankrekening aanloopt en hij toch moet eten. Opvallend was, dat hij regelmatig bij het Centraal Administratie Kantoor (CAK) aangemeld werd, hoewel de nota wel betaald was. Bij het CAK kom je terecht als je wanbetaler bent. Ook werd zonder opgegeven reden de betaling door de zorgverzekeraar teruggestort, wat bij ons veel verwondering opwekte. Ettelijke klachten zijn gericht aan het klachtenklachtenbureau van de verzekering. Met veel moeite kwam er uit, dat het aan het computersysteem lag. In het begin was de gedachte dat het een gebruikelijke smoes was en dat er iemand op het kantoor van de verzekering niet opgelet had of de betaling verkeerd ingeboekt had. Uiteindelijk bleek het veel erger, toen RoSA! echt gingen doorvragen. Er was helemaal niemand, die de betalingen verwerkte, het was de computer met zijn ingegeven algoritme, die alle betalingen weigerde, die niet exact aan dat algoritme voldeden en tegelijk de klant automatisch op het strafbankje van het CAK terecht deed komen. Met alle extra kosten voor de klant van dien. Maar was het maar alleen de persoon, die RoSA! begeleidt. Hij ging zelf op onderzoek uit in de flat waar hij woont en kwam er achter dat er tientalleen mensen waren met hetzelfde probleem bij dezelfde zorgverzekeraar. Blijkt ook nog dat overstappen naar een andere verzekeraar geen sinecure is, want die automatische aanmeldingen bij het CAK blijven hem achtervolgen. Inmiddels is ook de klacht doorgezonden naar de Ombudsman van de landelijke zorgverzekeringen Heeft u ook klachten of problemen met uw zorgverzekering, stuur een mailtje naar info@rosarotterdam.nl. (Meer over de tovenaarsleerling vindt u in een spannende Podcast van Angela Schijf, klick hier). ⇒
Succes = Verdienen (door Tjeerd de Boer) De tyrannie van verdienste. Even een uitstapje uit de financiële artikelenreeks naar een onderwerp dat in Nederland tot terechte grote verontwaardiging leidde, de toeslagenaffaire. Mij verbaasde dit niet, ik heb het vaak gehad over Individualisering, te omschrijven als alles hangt af van eigen keuzen, verantwoordelijkheid en vrijheid. Succes of falen zijn dus afhankelijk van individuele inspanning en ontwikkeling van eigen talenten. Voor dat laatste is het wel belangrijk dat iedereen toegang krijgt tot een goed onderwijsstelsel, ongeacht stand, ras, geslacht en inkomen van ouders. Indien aan deze voorwaarde is voldaan, spreken we van een meritocratie. Ongelijkheid in succes (geld verdienen) is dan afhankelijk van ongelijkheid in talenten en ambitie. Belangrijk is dan of de winnaars en de maatschappij bereid zijn de verliezers te compenseren door een welvaartsstaat die ook mensen met weinig talenten uitzicht biedt op een redelijk inkomen. Zeg in Nederland als minimumuitkering 1200 netto per maand, inclusief ziektekostenverzekering, en omdat werken inderdaad moet lonen, is het minimumloon 500 euro netto hoger. Belastingen nemen toe met de hoogte van het inkomen, in de jaren '70 waren belastingschijven van 70% of meer op topinkomens (> 100.000) gewoon in Nederland én de USA. Compensatie van verliezers betekent consideratie voor al degenen die niet of moeilijk mee kunnen komen op de arbeidsmarkt. Helaas werd dat niet het geval in de neoliberale Turbomaatschappij waarin mensen met een uitkering of lage lonen gezien werden als losers. Je voelt de lading van dit woord, vertaald als verachting voor verliezers. Verachting voor mensen die niet of weinig presteren en verdienen, geld en aanzien vooral. Michaël Sandel, politiek filosoof aan de Harvard University toont aan dat het Amerika nog veel erger is, uit te leggen als een tyrannie van verdienste. Verliezers worden niet alleen veracht, maar ook vernederd of zelfs vernietigd. Hoe is dat zo gekomen? Tweedeling tussen hoog en laagopgeleiden. Ik was verbaasd, drs. sociale economie en postdoc bedrijfskunde (MBA), dus hoogopgeleid, dat er in Amerika een messcherpe tweedeling bestaat tussen mensen met een universitaire graad en alle anderen die dat niet hebben bereikt. Vreemd omdat in Amerika en de meeste ontwikkelde landen 1 op 3 een academische graad behaalt dus 66% niet. Je zou zeggen: so what! Met middelbare of ambachtelijke beroepen kan je toch ook een goed leven verdienen of droom ik nu terug naar de jaren '70? Ja, toen konden ook arbeiders een goed loon verdienen mede door vakbonden (in USA verdiende een arbeider gemiddeld $ 45.000 bruto toen) en was hun trots én droom dat hun kinderen betere opleidingen konden volgen dan zijzelf en hoger konden opklimmen in de maatschappij. De meritocratie moest dit garanderen (b.v. studiebeurzen). In een aantal artikelen heb ik uitgelegd dat met name door globalisering van productie banen in de industrie en administratie verloren gingen in ontwikkelde landen ten gunste om te beginnen voor China en ten dele India (vanaf de jaren '80). Arbeiders maar ook kantoorpersoneel zagen hun werkgelegenheid ook verminderd als gevolg van automatisering. Arbeiders kregen te maken met DEPLORABELE dus ARMOEDIGE levensomstandigheden in vervallen industriegebieden. Het inkomen van middenklassers stagneerde, vooral in de USA, vanaf de jaren '80. Met inbegrip van inflatie gingen zij er dus fors op achteruit in besteedbaar inkomen en konden hun welvaartspeil enkel handhaven door extra schulden te maken. De prestatierace naar de hoogste opleidingen. Momenteel zijn ouders panisch- bezorgd dat hun kinderen aan lager wal geraken als zij geen universitaire opleiding halen. Kinderen moeten op de middelbare school de hoogste cijfers halen en daarnaast allerlei cursussen doen om ook uit te blinken met sport en kunst. Berucht is de S.A.T. test een soort Cito, die belangrijker is dan hoge cijfers op een eindexamen. Intussen is de meritocratie in Amerika nog steeds verre van optimaal. Kinderen met rijke, hoogopgeleide ouders hebben nog steeds veel grotere kans op toelating op universiteiten dan alle overige kinderen in lagere inkomens- en scholingsgroepen. Eenmaal aangekomen op een (top-) universiteit geraken jongeren nog meer in de stress met alle gevolgen van dien. Een grote klacht van studenten is dat er nauwelijks tijd is om na te denken en tot bezinning te komen in vrije tijd ze moeten immers ook uitblinken in een sport of kunstbeoefening. De dwang tot perfectionisme betekent dat je altijd meer en beter moet presteren dan je deed. Tweedeling door diplomadiscriminatie. Door de individualistische prestatiecultuur zullen geslaagden met hun master of Ph.D (Dr.) titel, op weg naar topposities en -inkomens geneigd zijn alle succes aan zichzelf te danken hebben (talenten en werkinzet). Young, een Amerikaanse socioloog waarschuwde in zijn Rise of meritocrazy (1958) op het gevaar van hoogmoed bij de succesvollen en verachting idem jegens alle anderen die niet zo ver kwamen op de maatschappelijke ladder. Hoogmoedige winnaars missen de reflectie dat veel factoren in hun omgeving hun succes mede mogelijk maakten, om te beginnen weer bij rijke ouders en door het genetische geluk om rijke talenten te hebben. Ze vergeten ook dat marktomstandigheden, dus welke vraag op welk moment ook bepalend is voor succes. Of wel welke diploma's nodig zijn of achterhaald. Bekend worden in de media kan een opstap zijn naar rijkdom, ook voor laagopgeleiden. Zelfs de rechtse econoom Hayek stelde dat marktfactoren veel meer bepalend zijn voor succes dan het behalen van een hoge opleiding en hard werken. Ik las een verhaal over een Amerikaanse hoogleraar in de theoretische wiskunde die moest bijverdienen omdat het salaris van professoren afhangt van het aantal studenten. Terug naar Sandel die een enorme tweedeling vaststelde tussen universitair opgeleiden en de rest van de bevolking. Zijn, zoals in Nederland de HAVO- HBO niet goed genoeg daar? Kennelijk, als zij daarmee terechtkomen in een onzekere middenklasse of erger, als deplorabel betaalde arbeiders of bedienden. En laagopgeleiden hoe dan ook genoegen moeten nemen met laagbetaalde McJobs. In de USA is diplomatiediscriminatie veel erger dan in de EU of China, aldus ook ongelijkheid van inkomens. In de jaren '70 verdiende een concerndirecteur 30 maal meer dan de gemiddelde arbeider zoals Archie Bunker, thans verdient een Chief Executive Officer 300 maal meer. Hoogopgeleiden met een goede carrière bereiken vaak de top 10 % verdieners met meer dan $ 100.000 per jaar, door een topcarrière kan je de top 1 % bereiken met meer dan $ 1,3 miljoen per jaar. Desastreuze politieke gevolgen van de tweedeling tussen hoog- en laagopgeleiden. De hoogmoed of zelfgenoegzaamheid bij hoogopgeleiden met een goed salaris is een van de beruchte gevolgen van de neoliberale ideologie. Alle individuele succes is puur een gevolg van eigen verdienste, hoe onwaar deze bewering ook is! Veel beruchter werd de verachting en veroordeling door hoogopgeleiden jegens allen die achterbleven op de arbeidsmarkt, ook zij hadden meer moeten presteren. Waar een wil is is een weg en dat soort flauwekul, vaak aangezwengeld door een Positief Denken Geloof. Veel hoogopgeleiden stemmen op progressieve partijen (USA: democrats, liberals, in de EU sociaal democraten, groene partijen of liberal zoals D66). Met name sociaal democratische partijen hebben een enorme blunder begaan door laagopgeleide kiezers neer te zetten als deplorabelen. De krenking die dat veroorzaakte bij deze kiezersgroepen maakte het voor rechtspopulistische partijen even makkelijk als voor de voetballer die een strafschop neemt zonder keeper. De tweedeling tussen hoog- en laagopgeleiden vernietigde gemeenschapszin en solidariteit en aldus ook de welvaartsstaat met sociale vangnetten. Een andere grote blunder van veel progressieve partijen is hun onwil om iets te veranderen aan de weerzinwekkende ongelijkheid tussen inkomens en vermogens. Zij wijten die ongelijkheid aan een gebrek aan meritocratie en hameren op verbeteringen binnen het onderwijs. Zij veranderen dus die meritocratische ongelijkheid niet maar verdedigen die! De grootste blunder werd het veroordelen van verliezers in de Turbo Prestatie Maatschappij, zij hebben hun ellendige situatie aan zichzelf te danken en zijn daardoor per definitie laagwaardige individuen. Tom Jan Meeus schrijf in de NRC van dinsdag 19 januari dat ook in Nederland is een onverbiddelijke houding ontstaan bij de winnaars jegens de verliezers. Uit een onderzoek blijkt dat meer dan de helft van de ondervraagden gelooft dat uitkeringstrekkers fraudeurs en profiteurs zijn. (concrete cijfers: minder dan 3% van het totaal). We kennen intussen de gevolgen van deze neoliberale cultuur: het toeslagendrama heeft de levens van 26.000 huishoudens (100.000 personen) verwoest. De mislukte Participatiewet kan je beter uitleggen als de Wet van Behoud van Armoede, als een uitkeringsgerechtigde zelfs minimale giften van familie en vrienden dient op te geven als inkomen op straffe ook van financiële ruïnering. Het is te hopen, van Joe Biden tot en met de leiders van progressieve partijen, dat zij het boek van Sandel lezen om te voorkomen dat gekrenkte laagopgeleiden en -betaalden werkelijk de democratie van Hoogopgeleiden en Hoogmoedigen bedreigen. Als je de verliezers blijft verachten en veroordelen dan dreigt ook bij populisten, een Untermenschfilosofie te ontstaan, ook jegens buitenlanders, die na 1933 heeft geleid tot de grootste humanitaire ramp in de geschiedenis (60 miljoen doden). ⇒
Van alles is weer waardeloos Geld alleen heeft te weinig waarde. Misschien kunnen we daar even bij stil staan. Allereerst vanuit het perspectief van Rotterdamse waarden. Neonletters Sinds 1978 hangt aan de Blaak de spreuk "Alles van waarde is weerloos" het is een kunstwerk in rode neonletters van Toni Burgering. De tekst is van Lucebert, dichter, schilder en beeldend kunstenaar. Midden in de stad, geplaatst op de gevel van een verzekeringsbedrijf, is het teken geworden van het serieus positief burgerlijk sociaal belang. Maar, alleen toeristen kijken nog omhoog naar de tekst van Lucebert, toch ooit als dichter de 'keizer' van de vijftigers genoemd. Het antwoord hierop kwam in 1997 op een studiocomplex van kunstenaars aan de Lange Hilleweg. Op Zuid natuurlijk, de arme broer van alles ten Noorden van de Nieuwe Maas. Waar arbeid laag betaald is, waar rauwheid de mode is, waar gewoon gezegd wordt waar het op staat, waar cynisme de verbloeming ontmaskert en waar negativiteit dagelijks vecht met optimisme als de beste voetbalploeg van de hele wereld er voor zorgt dat de zondagse maaltijd bedorven wordt door een verloren wedstrijd. En wie op die Noordelijke oever is gaan wonen, zoals ik, voelt nog steeds die injectie in het bloed die in de jeugd, op Zuid, is toegediend. En als zodanig staat op de gevel van die kunstenaarsateliers op Zuid, in neon, in dezelfde kleur en lettergrepen "Van alles is weer waardeloos". Aarde is waarde Als we met dit in het achterhoofd de spreuk "think global, act local" eens omkeren komen we bij de aarde en de vraag wat is de waarde van de aarde. En dat is niet in geld uit te drukken. Het is, voor zover wij kunnen weten, de enige biotoop waar leven mogelijk is. Een biotoop gevormd door massa, en geworden samen met het leven erop tot een grote levende-soorten-rijkdom binnen een dunne atmosferische luchtlaag. Gevoed door de warmte en energie van de zon, kunnen optimaal de krachten, door de zon aangestuurd gebruikt worden, zoals zonnestralen, windkracht en waterkracht. Maar waardeloos genoeg kennen we de waarde van de aarde niet, anders zouden we nooit de aarde uitputten door een in eeuwigheid opgespaarde vruchtbare aardkorst uit te putten voor olie en gas en door bossen te verbranden en tot woestijnen te laten worden en door frisse luchten verstikkend te laten worden. We denken wel de waarde van het geld te kennen, maar dat is van een hele andere orde dan de waarde van de planeet waarop wij leven. Toch denk ik dat die aarde niet weerloos is, als de mensheid voor het geld en het gewin rampen over zichzelf uitroept. Inzet voor elkaar We leven, nu in 2021, in een tijd waarin we doordat we door het coronavirus elkaar minder kunnen benaderen als waar we aan gewend waren, ontdekken dat we sociale wezens zijn. Evenals bijna alle diersoorten en zelfs bomen en planten hebben door hun wortelstelsel een vorm van sociaal contact, hoewel dat nog niet zo lang bekend is. Een kenmerk van het leven is dus dat we met elkaar zijn en we ons voor elkaar inzetten. Een groot goed, want we hebben niet allemaal dezelfde vaardigheden. En voor het voortbestaan van het leven zijn er al twee mensen nodig. Inzet voor elkaar wordt over het algemeen positief ervaren en van uitblinkers die zich op een bepaald gebied inzetten kan veel geleerd worden. Inzet heeft waarde, je kan elkaar helpen, met elkaar produceren of iets nieuws ondernemen, een huis onderhouden, kinderen opvoeden, bruggen bouwen, kortom alles wat de waarde van het leven vermeerdert. En je zou zeggen, als we allemaal profijt zouden hebben van die meerwaarde, moet het toch genoeg zijn om iedereen een goed leven te laten leven. Hans Goosen (de foto van Manos Papadomanolakis is ingestuurd door onze correspondent op Kreta) ⇒
Avondklok 2021 (door Juan Heinsohn Huala) Tot op heden is het 43 jaar geleden dat mijn familie Chili heeft verlaten. In die tijd daar was een avondklok normaal. De militaire dictatuur legde het vanaf het begin van haar misdaden op, als een optie om elke mogelijkheid van verzet te blokkeren en vrij baan te hebben voor onderdrukking en geweld. Ondanks het institutionele geweld van het leger en zijn handlangers uit het centrum en extreem politiek rechts nog actief in Chili, waren er groepen die aandrongen op mensenrechten, vrijheid en verandering. Er was jarenlang een avondklok om het verzet te doorbreken. Voor die realiteit vluchtte mijn familie, na de vrijlating van mijn vader, die al meer dan drie jaar politiek gevangene was. Tegenwoordig en om totaal andere redenen, keert de avondklok terug in ons leven. Nog een beperking in de lange lijst die we de afgelopen tien maanden hebben moeten accepteren. Als ons werk gebaseerd is op contact met anderen, zijn alle beperkingen die dat contact verhinderen een aanval op de aard van de geest, van je leven en van je dromen. Maar hier zijn we dan, op zaterdag 23 januari 2021, in de warmte van een huis in mijn volksbuurt in Rotterdam, naast iemand die van je houdt, goede verwarming, een digitaal systeem met onbegrensde mogelijkheden en in contact met tientallen, honderden vrienden en collega's, dromers van een betere wereld. Een droom die we weigeren los te laten. Een knuffel voor iedereen. ⇒
Ingezonden mededeling Stichting Ideële Reclame (SIRE) zoekt 'Kinderen in Armoede' In het voorjaar van 2021 start SIRE (Stichting Ideële Reclame) een campagne om de aandacht van het Nederlandse publiek te vragen voor 'Kinderen in Armoede'. Een campagne als deze is hard nodig, want het probleem is groot en zal als gevolg van corona alleen nog maar groter worden. Een onderdeel van de campagne zullen 4 portretten van ieder 2 minuten zijn van kinderen die in armoede leven. Samen met iemand uit hun omgeving waarbij zij zich veilig en op hun gemak voelen, gaan de kinderen in gesprek over wat leven in armoede voor invloed heeft op hun leven. Wij zijn op zoek naar kinderen die zich zouden willen laten interviewen voor deze videoportretten. Daarbij willen we onderstrepen dat de nadruk zal worden gelegd op de kracht en potentie van de kinderen, en dat ze NIET worden neergezet als 'zielig'. Zijn er moeders en kinderen, die hier voor open staan? Wat wij zoeken: We zoeken meisjes en jongens voor de videoportretten Leeftijd tussen de 8 en 13 jaar Kinderen die voor een camera hun verhaal durven te vertellen en het niet erg vinden om in de media te verschijnen samen met iemand uit hun omgeving waarmee ze het gesprek aan willen gaan Kinderen waarvan de ouders achter de medewerking staan en die het goed vinden dat deze beelden via nationale media verspreid worden. De campagne zal breed uitgezet worden om zo veel mogelijk aandacht te krijgen voor dit onderwerp, namelijk op TV, radio, bioscoop, print, online, outdoor en op sociale media. Het volgende kunt u verwachten: Er wordt contact opgenomen met de ouders om het project verder toe te lichten. Als zij open staan voor dit project, kunnen we een online-belafspraak met het kind maken om kennis te maken en vragen te stellen om een beter beeld te krijgen van hun leven en zij van ons. Daarna zullen we in overleg met regisseur Joey de Leeuw kijken welke kinderen het meest geschikt zijn voor deze campagne. Als de keuze is gevallen zal Joey het contact met de kinderen verder overnemen, zodat de kinderen hem kunnen leren kennen en vertrouwd kunnen raken. Hij zal verder met de kinderen overleggen met wie uit hun eigen omgeving zij graag over het onderwerp van leven in armoede willen praten. Dit kan bijvoorbeeld een juffrouw of meester zijn, maar ook een voetbalcoach, klasgenoot of familievriend. Er zal een online kennismaking plaatsvinden of indien mogelijk wat betreft de COVID-maatregelen, gaat Joey persoonlijk langs. Hij zal dan heel concreet uitleggen wat precies de bedoeling is tijdens het filmen en wat de kinderen kunnen verwachten. Op de draaidag zal er een klein team van mensen samen met de kinderen en de gesprekspartner filmen op een locatie die in samenspraak met de kinderen wordt gekozen. Wanneer de film af is, zal deze persoonlijk worden gepresenteerd aan de kinderen en ouders die hebben meegewerkt. Het spreekt voor zich dat SIRE en alle betrokkenen hierbij alle zorgvuldigheid in acht nemen, omdat we weten hoe kwetsbaar kinderen zijn, al helemaal wanneer zij in deze positie verkeren. Het belang van het kind staat ten alle tijden voorop. Bel gerust met vragen of voor meer informatie naar: Wyneke van Nieuwenhuyzen, Researcher Documentary Film 06 2505 4669 of e-mail: wyneke@hotmail.com ⇒
Woonbond: zadel jongeren niet op met tijdelijke huurcontracten 21 januari 2021 De Woonbond wil een einde aan tijdelijke huurcontracten die in de particuliere huursector aan de lopende band worden ingezet. Uit recent onderzoek van Investico bleek dat maar liefst 47 procent van de verhuringen in de particuliere markt met een tijdelijk huurcontract gaat. De Woonbond merkt uit meldingen dat huurders met een tijdelijk contract vaker problemen hebben met hun verhuurder. Het zijn vaak jongeren die met een tijdelijk contract worden opgezadeld. Uit een analyse van honderden meldingen die de Woonbond binnenkrijgt op het meldpunt commerciële verhuur blijkt dat de huurders met een tijdelijk contract beduidend vaker last hebben van ongewenst gedrag van de verhuurder. Maar liefst 83% van deze huurders meldt een probleem met het gedrag van de verhuurder, tegenover 57% van de huurders met een vast contract. Ook zijn de melders met een tijdelijk contract beduidend jonger. 58% valt in de leeftijdscategorie tussen de 23 en 35 jaar oud. Over alle contracttypes is dat slechts 26%. Meldingen over het gedrag van de verhuurder lopen uiteen van het niet reageren op verzoeken tot reparaties tot en met ernstige klachten over bedreigingen en intimidaties. De Woonbond heeft samen met burgerbeweging DeGoedeZaak een petitie lopen tegen de zogenaamde 'draaideurcontracten', en voor meer woonzekerheid en betaalbare huurprijzen. Die is inmiddels ruim 14.000 keer getekend. Maarten Wiedemeijer van de Woonbond spreekt vanavond in een online programma van Pakhuis de Zwijger over de problemen van tijdelijke verhuur. Wiedemeijer: 'Het is hoog tijd dat hier politieke aandacht voor komt. De in 2016 ingevoerde tijdelijke huurcontracten leveren jongeren massaal over aan woononzekerheid. Omdat ze geen zekerheid hebben zullen ze ook minder snel op hun strepen staan bij te hoge huurprijzen, servicekosten of slecht onderhoud. En dan nog staan ze aan het eind van het contract zo weer op straat omdat verhuurders de woning dan graag opnieuw voor de hoofdprijs verhuren. Wij willen dat een komend kabinet kiest voor een zekerheid voor jongeren in plaats van de belangen van huisjesmelkers.' ⇒
De vaccinatiebereidheid is groot, bijna 1 op de 10 twijfelt nog over een inenting tegen corona (EenVandaag Opiniepanel) Bekijk hier het gehele bericht. ⇒
De dubbele moraal van de Goese gemeenteraad door Wiert Omta Terwijl ik dit schrijf praat het parlement over nog verdergaande maatregelen tegen het Corona-virus. Sinds gisteren mogen we thuis nog maar maar 1 bezoeker ontvangen, waarschijnlijk gaat over enkele dagen een avondklok in. Horeca, onderwijs, openbaar vervoer en middenstand zijn al langer beperkt in wat mag. De regering benadrukte deze week nogmaals het belang van thuiswerken. Maar zoals met elke maatregel zijn er ook nu weer uitzonderingen. De avondklok zal niet gelden voor tienduizenden burgers die de pech hebben dakloos te zijn. De Kletsende Klasse heeft voor zichzelf al een uitzondering bedongen: de talkshows op de televisie mogen gewoon doorgaan. In Goes geeft de gemeenteraad zichzelf meer vrijheid dan de overheid haar burgers toestaat. Dat zit zo. Al een paar maanden zijn commissievergaderingen (waarin de raadsvergadering wordt voorbereid) digitaal. Er is ook al een digitale gemeenteraad geweest. Dat werkt prima. Maar donderdagavond komt de gemeenteraad toch weer fysiek bijeen. Maar daar is wel een truc voor uitgehaald. Niet de voltallige raad gaat vergaderen maar slechts de helft plus 1. De andere raadsleden (waaronder ondergetekende) zijn buitengesloten van de vergadering en mogen dus niet deelnemen aan het democratisch proces. Ik kreeg zojuist bericht dat ik afwezig zal zijn met kennisgeving. Nou, ik heb van niets kennis gegeven. Laat staan van dat ik niet kan. Want wil gewoon mijn raadswerk doen. En dat kan door digitaal te vergaderen. Het voorstel voor een fysieke bijeenkomst (in een matig geventileerde raadszaal) heeft de steun van de collegepartijen CDA, VVD en SGP/CU. En van GroenLinks. Omdat de vier overige partijen tegen het fysiek vergaderen zijn, besliste de stem van de burgemeester (de voorzitter van de raad). Zij sloot zich aan bij de voorstanders van fysiek vergaderen. Dus waar Nederland steeds meer op slot zit en thuiswerken de norm is, heeft de Goese gemeenteraad zichzelf in een uitzonderingspositie geplaatst. Hoewel ik lenig van geest ben, heb ik geen idee hoe ze dit denkt te rechtvaardigen tegenover de Goese burgers die zich wel aan steeds strengere maatregelen moeten houden. Ik kan er werkelijk geen argument bij verzinnen. Het zal zoiets zijn als in Animal Farm van George Orwell: sommige dieren zijn gelijker dan de anderen. Bij Orwell zijn dat de varkens. Bij ons de helft van de raadsfracties en haar voorzitter. ⇒
Uit de media sociaal armoede Nationale ombudsman vergelijkt aanpak 'bijstandsfraudeurs' met toeslagenaffaire: 'Iemand die steelt heeft meer rechten' (EenVandaag) Kinderombudsman na jaar onderzoek: armoede-regelingen te weinig gebruikt (RTV Rijnmond) Drie voorstellen om de 'Participatiewet-affaire' te voorkomen (Sociaalweb) Een uitkering gehad? Het Inlichtingenbureau ziet álles (Trouw) Het recht op bijstand is schipperen tussen afgunst en solidariteit (Volkskrant) De zelfinspectie-app zorgt voor empathischere handhaving, of meer 'ontmenselijking' (Trouw) ⇒ schulden De impact van stress op het menselijke brein (Stimulanz / Silke van Alphen) ⇒ uitsluiting en discriminatie Een systeem dat verstikt (de Wereld Morgen / België) ⇒ werk Dit distributiecentrum heeft zijn zaken wél op orde (NRC) ⇒ inkomenszekerheid Miljoenen pensioenen in gevaar: 'Kans op kortingen wordt heel reëel' (Algemeen Dagblad) Kabinet wil bezuiniging op kinderbijslag om kosten UWV en SVB te dekken (Radar AvroTros) ⇒ zorg Corona of niet, ons zorgstelstel moet op de schop (het Parool) Geen plek voor dialoog over zelfbeschikkingsrecht in de herberg (Sociaalweb / Peer van der Helm) 'Wij zijn geen Swiebertjes' (Groene Amsterdammer) ⇒ verrijking Oxfam: vermogen van de megarijken ligt weer op pre-coronahoogte (Volkskrant) ⇒ leven Corona en lockdown Deze mensen mogen tijdens de avondklok nog wél naar buiten (RTL nieuws) Voor het eerst: héle gemeente krijgt oproep om zich te laten testen in strijd tegen Britse coronavariant (Algemeen Dagblad) Drie slachtoffers, daar blijft het bij in het Oogziekenhuis: 'Misschien is corona wel blessing in disguise' (NRC) De vraag is niet of maar wanneer Londense ziekenhuizen bezwijken (NRC) Kabinet wil lockdown verlengen, langdurig doormodderen dreigt (NRC) Kabinet overweegt avondklok, maar burgemeesters zijn tegen (Parool) De ene dag vol rellen is nog niet geëvalueerd, of de volgende is alweer begonnen (Trouw) Verbijstering na nieuwe avond vol rellen: 'Dit zijn schaamteloze dieven' (Algemeen Dagblad) 'Het fundamentele wantrouwen is het grootste risico' (NRC) Riots explode across Netherlands over covid restrictions, with Dutch leader calling participants criminals (Washington Post) ⇒ jongeren Ouders met bijstandsuitkering keihard aangepakt door kostendelersnorm (BNNVARA) ⇒ wonen Wat heeft het woningbouwbeleid van Ollongren opgeleverd? (NRC) Wethouders grote steden willen landelijk beleid voor betaalbare woningen (Woonbond) ⇒ voedsel Brits vlees rot weg in Rotterdamse haven door Brexit (NRC) ⇒ wereld Rotterdam 'Armoedehulp voor kinderen in Nederland is te ingewikkeld' (NPO radio 1) 'Een fijn thuis is het belangrijkste' (Havenloods) LIVE | Noodbevel in Rotterdam: politie zet traangas in tegen jongeren die plunderend en slopend door stad trekken (Algemeen Dagblad) ⇒ nederland Verkiezingseis Voor 14 (Voor 14) Gemeenten bestraffen bijstandsfraude op grote schaal(br) (Binnenlands Bestuur) De populistische drift (Groene Amsterdammer) De overheid is een schurk met een hoge hoed op (Trouw / ColumnAbdelkader Benali) 'Geen enkel' alleenstaand kind uit kamp Moria is in Nederland aangekomen (NRC) Na compensatie nu de politieke afrekening? (NRC) Asscher stopt als PvdA-lijsttrekker vanwege rol in toeslagenaffaire (Algemeen Dagblad) Lilianne Ploumen: ‘Doorleefde’ sociaal-democraat is risico voor PvdA én de concurrent (NRC) "Kroniek van een jeune premier" (Groene Amsterdammer / Mathieu Segers) Vertrek Asscher compliceert crisis (NRC) Rutte III: het 'coronakabinet' dat werd gekenmerkt door wantrouwen (NRC) De gelukkigste partij van Nederland (de Groene Amsterdammer) Waar komt deze ongekende geweldsexplosie vandaan? (het Parool) ⇒ Europa / vluchtelingen Wat er met Ali, Samoal, Ibrahim gebeurde na hun uitzetting naar Soedan (NRC) 'Brussel is dé plek' (Groene Amsterdammer) ⇒ Wereld / klimaat Afrekenen met Trump is iets anders dan fatsoenlijk zijn en de Trumpisten van sociale media gooien (door Christophe Callewaert in de Wereld Morgen / België) 'I just want to find 11,780 votes': In extraordinary hour-long call, Trump pressures Georgia secretary of state to recalculate the vote in his favor (Washington Post) Welke juridische gevolgen kan Trumps poging tot pressie krijgen? (NRC) Foto's uit de Washington Post over de bestorming van het Capitool. (Washington Post) Congres VS wijst Biden officieel aan tot president, 4 doden en 52 arrestaties bij bestorming Capitool (Trouw) Trumps nadagen lopen uit op catastrofe voor Amerika (het Parool) Twitter doet @realDonaldTrump na bijna twaalf jaar en ruim 57.000 tweets zwijgen (Algemeen Dagblad) De aanval op het Capitool was misschien nog maar het begin, vrezen wetenschappers (Trouw) De vooruitkijkende Samaritaan (over de tirannie van het nu) (Groene Amsterdammer) Kamer schrikt van opkopen zonneparken door buitenlandse bedrijven: , 'Bijzonder onwenselijk' (Algemeen Dagblad) Whither America (Social Europe / Joseph E Stiglitz) De hogepriester van de grote leugen (Groene Amsterdammer) ⇒
