De weg uit de Armoede / verslag (met dank aan Chris Noordam / foto's Jaap Kooimans) Op maandagmiddag 1 juli vanaf 14:00 uur was er een bijeenkomst van RoSA! in de Pauluskerk met als thema: "De weg uit de Armoede". Uitgenodigd voor een inleiding en een paneldiscussie waren: Michiel Grauss (wethouder Armoedebestrijding, Schuldenaanpak en Informele Zorg van gemeente Rotterdam), René Peters (Tweede kamerlid CDA), Nick Huls (Emeritus-hoogleraar Rechtssociologie bij Universiteit Leiden) en Aart van Zevenbergen (gemeenteraadslid Rotterdam van de SP). Tijdens de inloop vanaf half twee meldden zich 101 personen. Zij werden voorzien van een programmaboekje en koffie of thee. Om twee uur werd geopend met een film van het armoedelied “Ik heb een fout gemaakt”, geschreven en gezongen door singer/songwriter Marloes Klaasen. Hans Goosen (voorzitter RoSA!) heette daarna de aanwezigen welkom en refereerde aan de bijeenkomst van 17 juli 2017, waarin acht partijen uit de Gemeenteraad ondersteuning gaven aan het Manifest tegen de Armoede. Een manifest met veertig aanbevelingen voor een nieuw, rechtvaardig armoedebeleid in Rotterdam. Een armoedebeleid nodig omdat de uitkeringen in vier decennia zo’n 30 procent op achterstand waren geraakt bij de lonen in het bedrijfsleven. En de sociale uitsluiting die daar het gevolg van was. Caroline Dijk en Wim de Boek namen daarna als dagvoorzitters het stokje over. Caroline Dijk feliciteerde Michiel Grauss met het feit dat hij de eerste wethouder in Nederland is voor Armoedebestrijding. Hij vertelde dat de armoedeportefeuille van de gemeente ruim 80 miljoen euro per jaar is. Het afgelopen jaar zijn twee beleidsnota's tot stand gekomen: De Rotterdamse aanpak van armoede: 'Uit de knoop'. Alle leden van het college van Burgemeester en Wethouders hebben daaraan meegeschreven, omdat een integrale aanpak vereist is. En op weg naar een schuldenvrije generatie Rotterdammers 'Reset Rotterdam'. Belangrijke aandachtspunten die de wethouder noemt: 500 gezinnen begeleiden om uit de stress te komen de dienstverlening van de gemeente moet effectiever de regels moeten simpeler worden de langdurigheidstoeslag moet concreter worden de toelage kinderopvang moet duidelijker worden Samengevat: de aanpak moet vele malen beter! Op de vraag uit het publiek: "Waarom is er geen werk voor handjes? En moeten we armoede verbinden aan werkgelegenheid", stelt de wethouder dat het de uitdaging is om bijscholing van werkzoekenden te versterken en dat werkgevers en onderwijs meer samen aan tafel moeten komen. Op een opmerking van Wim de Boek "Big brother is watching", licht Aart van Zevenbergen van de SP toe: "Alle bewoners krijgen een indicatie op fraude, zij worden dus bij voorbaat al verdacht gemaakt. Als je mensen met wantrouwen benadert, schamen ze zich nog meer en wordt het alleen maar erger." En verder: "Mensen die geld verdienen aan de schulden van anderen (incassobureaus, bewindvoerders etc.) daar moeten we vanaf. In combinatie met hogere BTW, stijgende vaste lasten en minder bijstand ontvangen kunnen we zo niet doorgaan." Het basisinkomen wordt genoemd als nieuw beleid. René Peters, tweede kamerlid van het CDA, stelt dat het basisinkomen te weinig is voor mensen. De uitkeringen moeten omhoog. Het CDA gaat voor een basisbaan. Het is gruwelijk ingewikkeld, want wat is een normaal inkomen om van te leven? Hoeveel ruimte hebben ambtenaren om met hun hart te werken? Professor Nick Huls gaat hierop in: "De Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen is sterk verouderd. Het is een ondoordringbare wand van mensen geworden. Men durft het niet aan te pakken. De rechtbank is het grote probleem aan het worden. De schuldenaanpak moeten we samen met de gemeente gaan doen. Iemand zit al 10 jaar in bewind maar de schulden zijn verdubbeld. De schulden en daarop de incassokosten lopen bij 50.000 euro schuld nu daardoor op naar 70.000 euro." Michiel Grauss deelt mede dat er een Stadsmarinier Schulden is benoemd. Deze stadsmarinier krijgt een centrale rol in de schuldenaanpak en treedt vooral op wanneer de gewone ondersteuning niet toereikend is of wanneer een lange adem nodig is. René Peters stelt dat huisuitzetting bij gezinnen ook moet stoppen. Ook afsluiting van gas, water en licht is zo’n verkeerde actie. "Water is een eerste levensbehoefte" roept iemand uit het publiek. "Dat is een mensenrecht." Michiel Grauss deelt mede dat de gemeente bezig is om het vaste lastenpakket van bepaalde gezinnen te gaan betalen vanuit de uitkering (dit vraagt aanpassing van de wet). Hierna volgt een pauze van een kwartier. Wim de Boek vraagt aan Aart van Zevenbergen of de SP het eens is met het plan. Hij bevestigt dat de SP het in grote lijnen eens is met het plan. De inkomens zijn te laag. Vroeger was werken een manier om uit de armoede te komen. Dat is nu niet meer zo. Hij deelt mee dat hij de wethouder dankbaar is voor het plan. De toekomst moet zijn: "lagere lasten voor de burger". Hij stelt dat de deurwaardersaanpak meer integraal moet, waarbij de vroeg signalering beter kan. Als voorbeeld wordt Asito genoemd waar 35.000 mensen werken en waar loonbeslag omgezet is in vroeg signalering. Michiel Grauss stelt dat ook de armoedeplatforms een rol in de stad hebben en dat die erbij betrokken moeten worden, zoals dat nu al in Delfshaven gebeurt. Het rapport over de schuldenaanpak in de praktijk van ombudsvrouw Anne Mieke Zwaneveld wordt genoemd. Over hoe de locaties ingericht zijn en dat de wijkteams mensen meer bij de hand moeten nemen, zoals samen formulieren invullen. Nick Huls stelt dat deurwaarders en hulpverleners nu tegenover elkaar staan. Deurwaarders staan onder enorme druk. Het is een schijngevecht geworden, zij moeten veel meer gaan samenwerken. Hij citeert Derk Loorbach, professor sociaal economische transities van de Erasmus Universiteit, die pleit voor een democratische schuldenindustrie. Vervolgens spreekt Paul Boute van de HBU (Hollandse Bank Unie) een column uit, die verderop in deze Nieuwsbrief te lezen is. Hij ontvangt er applaus voor. Daarna is er gelegenheid voor vragen uit het publiek: Lambert Speelman stond 3 januari 2017 op straat (dakloos). Hij heeft daar een heel verslag aan gewijd. Hij stelt een vraag over het onderhouden van de democratische rechtsstaat Nederland. De richtlijnen na verdrag van Maastricht worden nu niet toegepast. Dak- en thuislozen hebben daar vooral onder te lijden. De wethouder antwoordt dat de armoedeplatforms en Brede Raad daar mee bezig zijn. Ook Sven de Langen (wethouder Volksgezondheid, Zorg, Ouderen en Sport van de gemeente Rotterdam). De Tv-uitzendingen over Rotterdam van Beau van Erven Dorens hebben veel losgemaakt. Harry te Riele stelt een vraag aan de drie aanwezige politici: "Doe een claim om meer innovatieruimte te krijgen in Rotterdam. Er was nog nooit zo veel geld in de wereld als nu, door een enorme gelduitgifte in USA en Europa. In Rotterdam bereikt het geld niet de onderlaag van de samenleving. Rotterdam mag zich niet verschuilen achter de inkomenspolitiek van Den Haag. In Brabant bijvoorbeeld is men bezig met intensieve veeteelt experimenten. Rotterdam moet ruimte verkrijgen om te experimenteren met armoedeaanpak. Wees niet bescheiden om dit als Rotterdam te gaan regelen." Applaus volgt. Mary Olman is voorzitter van de Kledingbank Rotterdam. Die bestaat 12 jaar en de stichting heeft nog nooit enige steun gekregen. Ze vraagt de wethouder om steun. Waarom wordt de stichting niet vrijgesteld van diverse belastingen? De wethouder zal dit gaan uitzoeken en komt daar op terug. Ahmed Abdillahi vindt dat hij en vele anderen slachtoffer zijn van de toename van het deeltijd werken, tijdelijke contracten en slechte arbeidsvoorwaarden. Daarom is er geen bestaanszekerheid op te bouwen. Hij probeert dit al vele jaren beter in de gemeente Rotterdam ter sprake te brengen. Hij verzoekt de wethouder dit te onderzoeken en in een van de komende maanden met hem samen op pad te gaan. RoSA! voorzitter Hans Goosen bedankt de vier sprekers en de gespreksleiders en alle aanwezigen in de zaal voor hun bijdrage en nodigt kunstenaar Albert de Bruin uit, bekend als Alberto di Moreno. De zaal valt stil als hij een prachtige aria zingt over de armoede die Italië twee eeuwen geleden trof. Om half vijf wordt de bijeenkomst afgesloten. Er zijn diverse drankjes en hapjes, het is gezellig en er worden goede kontakten gelegd. ⇒
STELLINGEN OVER GEMEENTEBELEID OP HET GEBIED VAN ARMOEDEBESTRIJDING, SCHULDREDUCTIE EN DEELNAME AAN BETAALDE OF ONBETAALDE ARBEID (door Tjeerd de Boer, econoom) Na de tweede helft van de bijeenkomst van 1 juli in de Pauluskerk vroeg een aantal deelnemers verbaasd waarom ik plaatsnam aan de sprekerstafel zonder een woord te zeggen. Nou was dat voor mij minder vreemd toen bleek dat de forumdiscussie uitliep, waardoor een niet vermelde discussie over 5 stellingen niet doorging. Een week daarvoor had Hans Goosen mij gevraagd wat stellingen te maken naar aanleiding van het voorgenomen gemeentebeleid op het gebied van armoedebestrijding, schuldhulpverlening en de participatiewet. Hij vroeg me bij de nabespreking of ik het erg vond dat de stellingen niet aan de orde kwamen. Ik zei nee, omdat ik besefte, bij nader inzien, dat die stellingen niet zozeer eenmalig gebruikt moeten worden voor een discussie, maar als beleidstellingen in een vervolgbijeenkomst aan de orde gesteld moeten worden. Deze bijeenkomst is gepland voor september waarin dan een discussie over een anti armoedebeleid dat veel verder gaat dan genoemd in de drie gemeentelijke rapporten. Stelling 1 : Armoede betreft in eerste instantie geldarmoede. Armoedebestrijding moet dus beginnen met het verruimen van financiële middelen voor mensen in armoede. Nou geldt dit vooral voor mensen die langere tijd moeten leven van een minimuminkomen zoals in de bijstand. In het rapport "Mensenwerk" werd aangeduid dat van de bijna 38.000 mensen in de bijstand de helft niet of zeer moeilijk betaald werk kan krijgen. Voor een deel hangt dit af van een misselijk maar nog steeds onverwoestbaar vooroordeel bij veel werkgevers over oudere (45 plus) werknemers. Voor alle mensen bij wie vaststaat dat zij intussen ten minste 3 jaar moeten leven van de bijstand en dat zij niet binnen enige jaren uitzicht hebben op betaald werk, MOET de langdurigheidstoeslag terugkomen (minstens 340 euro per jaar voor eenpersoonshuishoudens). En voor alle huishoudens die minstens 3 jaar van een minimum inkomen leven, moeten voorzieningen, zoals tandartskosten die boven de maximum vergoedingen van de verzekeraars uitgaan, terugkeren zoals in de tijd van 'de Brug' (vóor 2014). Belangrijkste argument voor stelling 1 is dat in het begin zullen een aantal mensen wel kunnen rondkomen van een minimuminkomen, voor zover zij enig spaargeld hebben. Echter na verloop van tijd zal duidelijk worden dat een minimuminkomen structureel te laag is om daarvan rond te komen. Zie bijvoorbeeld de NIBUD begrotingen voor minimale uitgaven voor levensonderhoud en wonen. Het is niet of nauwelijks mogelijk om wat te sparen met een minimuminkomen, zodat financiële problemen (ook leningen!) dreigen zodra bepaalde noodzakelijke goederen zoals een wasmachine, vervangen moeten worden. Vakantiegeld wordt vaak gebruikt om – tijdelijk- niet rood te staan. Stelling 2: Mensen met een uitkering die tegenprestatie leveren door vrijwilligerswerk, en van wie wordt gesteld dat zij geen betaald werk meer zullen krijgen, moeten een vergoeding krijgen. Op dit moment mag een vrijwilliger maximaal 1.700 euro netto verdienen, belastingvrij en uiteraard zonder verrekening door een uitkerende instantie. Dit vereist ook een omslag van denken van verachting en bestraffing van mensen met een uitkering- onder het motto dat je wel wat terug mag doen van onze belastingcenten- naar ten minste enige financiële waardering voor mensen die werkelijk van zins zijn meer te doen dan hun hand op te houden. Van verachting naar waardering kortom. Stelling 3: De bijstand als basisuitkering voor alle mensen met tijdelijke of deeltijdbanen. Het gaat te ver nog om te pleiten voor een algemeen basisinkomen dat landelijk geregeld moet worden en een totale ander belastingstelsel vereist. Hier gaat het om een bijstandsgarantie, ofwel een maandelijks gegarandeerd minimuminkomen voor mensen met tijdelijk of deeltijdwerk. Stel dat van de 38.000 mensen in de bijstand de helft werk kan krijgen- gegeven de hoogconjunctuur. Verwacht kan worden dat de meesten geen vaste en volledige baan zullen krijgen die langer dan een jaar duurt. In dat geval kan je verwachten dat het inkomen hoger is dan bijstandsniveau, weliswaar met moeite omdat huur- en zorgtoeslag lager worden ('de armoedeval'). Mensen met deeltijd of tijdelijk werk echter riskeren grote moeilijkheden met het toekennen cq. terugvorderen van genoemde toeslagen bij wisselende inkomsten. Niet zelden zijn daardoor deze groep werknemers in de schulden gekomen, geheel buiten hun schuld omdat ze gedurende een jaar geen overzicht hadden op hun inkomsten uit werk, dan wel uitkering. Voor een groot deel gaat het hier om administratieve verbeteringen, zoals geef via een app aan welke veranderingen te verwachten zijn bij huur- en zorgtoeslag bij veranderingen in hoogte van inkomen. En zo iemand door werk meer verdient dan bijstandsniveau, reken dan teveel ontvangen bedragen af aan het eind van een belastingjaar. Belangrijk is dat men ingeschreven blijft bij de Dienst werk en inkomen zodat de malaise van herinschrijving en wachttijden vermeden wordt. Tenslotte zal ook bepaald moeten worden welke bedragen bovenop de bijstandsuitkering behouden mogen worden in geval van kleine banen. Stel voor minimaal 150 euro netto per maand voor alle inkomens op bijstandsniveau uit werk en/of uitkering. Daarboven vervallen de regelingen. Stelling 4 : Omdat minimumlonen echter al decennia achterblijven bij de gemiddelde toename van lonen, moet het minimumloon van 9 euro per uur omhoog naar 14 euro netto. Met name wegens steeds hogere woonlasten is het steeds moeilijker of onmogelijk om redelijk te kunnen leven van een minimumloon. Om die reden moeten huurtoeslagen ook worden aangepast op lage inkomens zodat in ieder geval een armoedeval wordt ondervangen waardoor iemand op bijstandsniveau terugvalt. De FNV is een grote campagne begonnen (www.veertien.nu) om het minimumloon naar 14 euro per uur te krijgen voor de volgende kabinetsperiode. Op 14 april ging de kop eraf met een demonstratie langs het duurste appartement in aanbouw op Katendrecht (20 miljoen euro). Overigens is het stelsel van huurtoeslag bewijs van uit de hand gelopen huren die niet meer te betalen zijn voor mensen met een laag inkomen. De veryupping van wijken (gentrificatie) maakt het zelfs voor mensen met middeninkomens moeilijk om de woonlasten op te brengen. En je moet er niet aan denken hoe snel deze mensen op straat staan na ontslag, ziekte of echtscheiding als het gaat om woonlasten vanaf 1000 euro per maand. Stelling 5: Bij het bevorderen van zelfredzaamheid van mensen in een uitkering moet worden gewaakt voor de kosten van een geheel van begeleiders en beleidsmedewerkers t.o.v. de kosten voor het creëren van extra werkgelegenheid door de gemeente. Bijvoorbeeld de 'social return' regeling voor aanbesteding van mensen met een handicap bij ondernemingen. Ook kan worden overwogen om basisbanen te creëren uit het budget van de Participatiewet. In het vorige artikel noemde ik het een voordeel dat de gemeente kiest voor benaderen i.p.v. bestraffen van mensen in een uitkering. Let wel dat bestraffen regelrecht voortkwam uit die turbocultuur van individualisering: iedereen is verantwoordelijk voor zichzelf en mag een ander niet (financieel) tot last zijn. Straf de Armen, zoals de socioloog Waquant aantoonde. Men vergeet echter hoeveel mensen buiten hun schuld werkloos of arbeidsongeschikt werden en bovenop te moeten leven van lage uitkeringen werd voor velen, met name ouderen, de uitkering een gevangenis waar ze niet meer uitkwamen. Honderden sollicitaties en weer geen succes. Door die keiharde individualiseringscultuur werden mensen met een uitkering ook vernederd en veracht als zijnde waardeloos, zonder verdiencapaciteit. In het hele land zijn schrijnende gevallen bekend van mensen met een uitkering die dwangarbeid, dan wel volslagen zinloze arbeid moesten doen. In Rotterdam bekend geworden als Pietertje Prik de papierprikker. Anderen werden keihard bestraft wegens kleine administratieve fouten. Ook op die manier werden duizenden mensen de vernieling in geholpen, sociaal, psychologisch en financieel. Het is dus goed dat de gemeente nu van alles inzet om het vertrouwen terug te winnen van mensen in de bijstand die murw gebeukt of depressief, het geloof in zichzelf ook moeten terugwinnen! Het afstaarten van het SyRI plan is een goed voorbeeld op weg naar dat wederzijdse vertrouwen. ⇒
Ingezonden mededeling FNV uitnodiging voor een gezellige afsluiting Syri acties Rotterdam Beste mensen, Inmiddels weten we dat de gemeente Rotterdam de stekker uit Syri heeft getrokken. Alle gegevens zullen vernietigd worden en er zullen GEEN onderzoeken meer vanuit Syri plaats gaan vinden in Hillesluis en Bloemhof! Dat is natuurlijk een feestje waard want alle aandacht door jullie met flyeren, door aanwezigheid bij de bijeenkomst en de optredens in de pers en de actie bij het stadhuis hebben daar natuurlijk aan bijgedragen! DUS DIT WILLEN WE VIEREN OP 17 JULI A.S.! We geven een gezellig feestje met lekkere hapjes en drankjes. En natuurlijk gaan we ook bespreken hoe we er voor kunnen zorgen dat Syri landelijk gestopt gaat worden! WAAR: Sport Speeltuin vereniging Hillesluis, Vlasakker 12, Rotterdam WANNEER: woensdag 17 juli van 18:30 tot 21:30 uur Wij hopen jullie daar te zien! FNV.NL ⇒
Armoede, Column door Paul Boute op 1 juli 2019 Armoede de wereld uit! Te beginnen met Rotterdam! De armoedeverdrijving kan zich dan als een vlek langzaam uitbreiden. Want laten we wel zijn we willen toch niet dat ze in Wassenaar, Bloemendaal of 't Gooi ook armoede lijden. De armoedegrens is een lijn die met bibberige hand wordt geschreven. Wat voor de een armoede is, is het voor de ander nog net niet. Dat hangt samen met: de huiselijke situatie, de eisen die je jezelf stelt, of verlangens die je hebt. Ik ken mensen die zich met AOW en een klein pensioen redelijk kunnen redden, zelf moet ik er eerlijk gezegd niet aan denken. Een goede onlangs op hoge leeftijd overleden vriend, een bekende Rotterdamse dichter, zei altijd dat hij dankbaar was voor Armoede én Rijkdom gespaard te zijn gebleven. Armoede en Rijkdom spreiden hun tentakels over elkaars gebieden uit. Van rijkdom kun je lui worden en van armoede inventief. Rijk en eenzaam is niet alles. Arm maar rijk aan vrienden is fijn. Maar in al hun scherpte en in het volle licht is Rijkdom aantrekkelijk en Armoede beslist niet. Armoede is uitsluiting, je buitengesloten weten, niet kunnen doen wat je in alle redelijkheid zou moeten kunnen willen doen, deelnemen aan het maatschappelijk leven. Armoede heeft gevolgen voor de gezondheid. We gaan allemaal dood maar de weg er naar toe verschilt hemelsbreed tussen arm en rijk. Armoede in de derde wereld heeft een ander gezicht dan in een hoogontwikkelde wereld. De eerste schijnt af te nemen door technologische verworvenheden, de andere neemt toe door verschuiving van arbeid naar lage lonenlanden. Dat laatste begrip heeft al iets beklemmends, we gaan naar die landen omdat het zo goedkoop is, omdat die mensen daar moeten werken voor een loon waarvoor wij het zelf nooit zouden willen doen, we gedragen ons dan als mini-kapitalisten. Maar toch helpen we ze ermee tot op bepaalde hoogte. Niet gaan brengt ze ook niet verder. Het sinds enkele decennia opgekomen begrip 'outsourcing' ofwel uitbronning, of simpel gezegd uitbesteden van werk aan het buitenland, brengt hier de middenklasse in problemen. Wie aan de middenklasse 'vreet' geeft ruimte aan politieke processen die de samenhang van de samenleving en daarmee de vrede in gevaar brengen. Tekenen daarvan zijn alom zichtbaar. Degenen die outsourcen of degenen die goedkope arbeidskrachten aantrekken van over de grenzen, gooien de ermee samenhangende problemen over de \schutting, na ons de zondvloed! Laat de overheid, laat de rest het maar opknappen! Ik ga in een column het probleem niet oplossen, dat is te groot, te ingewikkeld en vraagt naast geduld, dat we eigenlijk niet hebben, een palet aan maatregelen waarover we het als samenleving maar moeilijk eens worden. Revoluties en sterke mannen aan beide kanten van het politieke spectrum hebben zelden of nooit een oplossing geboden, omdat goede bedoelingen gekaapt worden en slechte bedoelingen al spoedig de kop opsteken. De Brits-Indische Nobelprijswinnaar en econoom Amartya Sen hamert op educatie, opvoeding en goed onderwijs voor iedereen, voor ieder kind. In het voetbal kenden we de term Ausputzer, iemand die aan het hoofd van de verdediging hardnekkig de foutjes van medespelers corrigeerde en de tegenspelers ontregelde. Naast educatie zou ik willen pleiten voor maatschappelijke Ausputzers die hardnekkig, met gezag en wilskracht de paden banen naar het oplossen van het Armoedeprobleem. Het gaat erom eensgezind het probleem van de armoede op te lossen. Want het is niet altijd alleen de rijkaard, de kapitalist, de grote ondernemer, die de schuld heeft, ieder van ons moet ook de kapitalist bij zichzelf durven vinden. Zijn eigen tekortkomingen waardoor we in armoede raken willen benoemen en bestrijden, ieder moet zijn eigen talenten benutten en niet wegzakken in al te gemakkelijke goedkope verwijten door anderen als zakkenvullers te bestempelen, of door bijvoorbeeld toe te geven aan, koop-, alcohol-, drugs- of casinoverslaving. Armoede de wereld uit, te beginnen bij het kind. Een kind dat blanco in de wereld komt heeft nergens schuld aan (erfzonde komt later wel). Een kind moet van meet af aan perspectief worden geboden, met een open kans aan de ouderlijke armoede (maar niet de ouders zelf) te ontsnappen. Ik wil het onderwijs niet met een nieuwe reorganisatie belasten, maar stel voor een aanleunende organisatie te scheppen die kinderen naast educatie de middelen en de coaching verschaft zodat ze de toekomst hoopvol tegemoet kunnen zien. Het is een taak van ons allen én de overheid dat te regelen en niet uit te besteden aan lieden zoals zorgwolven. Ik roep op: ONTERF KINDEREN VAN DE ARMOEDE VAN HUN OUDERS. Vasthoudend, stellig en rechtvaardig. ⇒
Bedrijvenraad van start in Spaanse Polder Persbericht Gemeente Rotterdam, 3 juli 2019 / foto Casper Rila De gemeente Rotterdam heeft in overleg met ondernemers in de Spaanse Polder een bedrijvenraad opgericht. Deze bedrijvenraad, de eerste in Rotterdam, krijgt een rol vergelijkbaar met een gebiedscommissie. De leden van de bedrijvenraad vertegenwoordigen alle ondernemers en vastgoedeigenaren in de Spaanse Polder en adviseren vanuit de dagelijkse praktijk het college en de gemeenteraad over plannen en ontwikkelingen in het gebied. De economische longen van de stad De Spaanse Polder, inclusief Noord-West en 's Gravenlandse Polder ook wel de economische longen van de stad genoemd, is het grootste aaneengesloten bedrijventerrein in West-Europa. In totaal zijn er 1800 bedrijven gehuisvest die voor 24.000 banen zorgen. De afgelopen jaren is er flink geïnvesteerd in het bestrijden van ondermijnende criminaliteit. De gemeente Rotterdam gaat nu ook stappen zetten om het gebied te ontwikkelen naar een toekomstbestendig en duurzaam bedrijventerrein. Wethouder Kathmann (Economie, Wijken en Kleine Kernen) opent donderdag 4 juli de eerste vergadering van de bedrijvenraad. 'De bedrijvenraad gaat ons allereerst helpen met het opstellen van een uitvoeringsagenda voor het gebied die nog dit jaar wordt vastgesteld. Ondernemers willen duidelijkheid over de plannen van de gemeente voordat zij investeren en die duidelijkheid gaat er komen. De Spaanse Polder is een van de tien bedrijventerreinen waar wij als gemeente de voorkeur aan geven als het gaat om het vestigen van (zware) bedrijvigheid. Daarnaast is het een goede locatie voor talentontwikkeling, praktijkonderwijs, vakopleidingen en leren op de werkplek. Die mogelijkheden gaan we samen met de bedrijven en het onderwijs onderzoeken.' De bedrijvenraad is een pilot voor in ieder geval één jaar waarin verschillende evaluatiemomenten ingepland worden. Afhankelijk van het succes zal de bedrijvenraad meer vorm krijgen en een formele status krijgen in de gemeentewet. ⇒
Uit de media Europa Von der Leyen oogst geen enthousiasme (NRC) Duits succes, maar voor Merkel zelf een pijnlijke EU-top (NRC) ⇒ binnenland In het krijt bij de overheid (de Groene Amsterdammer) ⇒ Rotterdam Een jaar vol gedoe aan de Coolsingel (NRC) ⇒ Armoedebeleid PvdA legt eis op tafel: stop met 'high tech' opsporing van bijstandsfraude (Algemeen Dagblad) Rotterdam stopt fraudeonderzoek met SyRI (FNV) Kamerbrief versterking gemeentelijke aanpak werkende armen (sociaalweb) ⇒ armoede Maak regeling oudere werklozen structureel (FNV) ⇒ schulden Wetsvoorstel tegen kaalplukken schuldenaars (Binnenlands Bestuur) Brede schuldenaanpak: een goede start, maar... (Sociaalweb) ⇒ werk 80 procent van zzp'ers heeft geen arbeidsongeschiktheidsverzekering (nu.nl) ⇒ Discriminatie 'Ik dacht dit is niet echt, dit gebeurt toch niet in Nederland?' (NRC) ⇒ vluchtelingen Kapitein Sea-Watch 3 mag niet vervolgd worden voor het redden van levens (de Wereld Morgen / België) Plan om redden van migranten op zee strafbaar te stellen splijt coalitie (NRC) Nieuw dieptepunt: plan om redding op zee te straffen (VluchtelingenWerk Nederland) Mark Akkerman tijdens protest tegen criminalisering van Sea Watch: "EU-migratiebeleid zorgt voor steeds meer doden" (Doorbraak) Havenwerkers Genua solidair met Sea Watch (Grenzeloos) Nanni Moretti's 'Santiago, Italia': Vluchtelingen uit een ander tijdperk (de Wereld Morgen / België) ⇒ wonen Huurder krijgt deel te hoge servicekosten vaak terug (NRC) Raad van State vernietigt nieuw bestemmingsplan Wielewaal (Woonbond) Aantal Nederlanders met baan maar zonder huis blijft groeien (RTL nieuws) ⇒ neoliberalisme Dertig jaar neoliberalisme: De uitholling van Nederland (de Groene Amsterdammer) 'Politici zijn zelf onderdeel van het probleem' (de Groene Amsterdammer) ⇒ klimaat Wat betekent het Klimaatakkoord thuis, op het werk en voor de portemonnee? (Trouw) Dit betekent het 'klimaatakkoord' echt (One World) Greenpeace-rapport: Diepzeemijnbouw is enorme bedreiging voor de oceanen en het klimaat (de Wereld Morgen / België) ⇒ media algemeen Algoritmen verdienen 'n eerlijke kans (NRC) ⇒
