De kans op een sociaal europa Met de verkiezingen voor het Europees Parlement is de kans op een minder technocratisch Europa en de kans op een Europa met een menselijker gezicht dichterbij gebracht. De opkomst onder de 400 miljoen potentiele kiezers was in de afgelopen week rond de 50%, waarbij voor een viertal landen overigens een verplichte opkomst geldt. Het wordt steeds interessanter de politiek in Brussel te volgen. Ook al gaat slechts 1% van het bruto nationaal product naar het bestuur van Europa, vaak worden ingrijpende besluiten genomen. De voorlopige uitslag voor de vier grootste partijen in het Europees parlement zijn: Christendemocraten 179 zetels Sociaal Democraten 150 zetels Liberalen 107 zetels Groenen 70 zetels Deze vier partijen met totaal 506 zetels (67%) nemen in het parlement een middenpositie in. Ter linker zijde daarvan vindt men Unitair links met 38 zetels (5%), ter rechter zijde 58 zetels (5%) van de conservatieven en 114 zetels (15%) van de Eurosceptici. Dan zijn er nog 35 zetels (5%) van de niet gebondenen en overige partijen om de in totaal 751 zetels vol te maken. Waar de Liberalen en de Groenen gewonnen hebben, hebben de Christendemocraten en de Sociaal Democraten ingeleverd. Om een meerderheid in het parlement te krijgen moet er samnegewerkt worden. In ieder geval kunnen daarbij de Christendemocraten en de Sociaal Democraten niet zonder elkaar. Dat kunnen ze met de liberalen (totaal 58%) of met de groenen (totaal 53%). Vaak wordt er in het Europees parlement gestemd vanuit een landelijk belang. Om een tegenwicht te bieden tegenover de eurosceptici zou een samenwerking van de grootste vier partijen wenselijk zijn. Dit zal zeker de rol van Europa versterken. Maar of dit een sociaal Europa oplevert is de grote vraag. Laten we het krities blijven volgen. ⇒
UIT DE KNOOP EN RESET ROTTERDAM samenvatting door Tjeerd de Boer Dit zijn de titels van twee rapporten van de Gemeente over respectievelijk armoedebestrijding en het terugdringen van schulden in Rotterdam. Centraal staat een integrale beleidsaanpak tegen armoede en schulden, die kort en goed wordt uitgelegd in beide rapporten. Opvallend is de nadruk op beleid voor kinderen die opgroeien in armoede en jongeren tussen 18 en 27 jaar, kwetsbaar omdat zij op die leeftijden zelfstandig (moeten) worden. Toch zal in dit artikel forse kritiek nodig zijn op de in de rapporten voorgestelde maatregelen. Armoede hoeft geen ingewikkeld probleem te zijn, tenzij ... Samenvatting van rapport "uit de knoop", de Rotterdamse aanpak van armoede. Gepubliceerd in april door het Cluster Maatschappelijke Ontwikkeling van de Gemeente Rotterdam. In het voorwoord spreekt wethouder Grauss bij armoede van een kluwen van vaak samenhangende problemen, zoals stress, slechte gezondheid, bureaucratisch onvermogen, vooral bij laaggeletterde mensen. Het leven van mensen in armoede geraakt daardoor in de knoop, zeker als daarbij een kluwen aan schulden bijkomt. Vandaar een nadruk op een integrale beleidsaanpak waarbij diverse probleemgebieden, van wonen tot en met scholing, aan de orde moeten komen in het kader van armoedebestrijding. Zoals opgemerkt in de inleiding wordt grote nadruk gelegd op maatregelen voor kinderen die opgroeien in armoede en mogelijk de volgende generatie van armen worden als gevolg van diverse achterstanden die zij oplopen wegens armoede van hun ouders. Ook jongeren krijgen veel aandacht opdat zij kwetsbaar of nog ongevoelig zijn voor de gevaren van armoede en schulden op het moment dat zij zelfstandig gaan leven (studeren, werken). Een derde opmerkelijk aandachtspunt is het tegengaan van stress door armoede en schulden. De Gemeente wil zelfs stress sensitieve dienstverlening invoeren, voorafgegaan door cursussen voor de desbetreffende ambtenaren. Kennelijk heeft het boek van Shafir en Mullainthan over stress door armoede ook in beleidskringen veel impact gekregen! Betekent dit, dat een éigen schuld, dikke bult- aanpak bij een beoordeling van mensen met een uitkering en/of met schulden, verleden tijd wordt? In het eerste hoofdstuk wordt aangeduid wanneer iemand in Nederland leeft in armoede, namelijk bij inkomens tot 110 % van het wettelijk sociaal minimum (= bijstandsniveau). In Rotterdam leven 58.100 huishoudens in armoede. Aangezien het gaat om een grote groep (eenouder) gezinnen, leven omgerekend naar personen zo’n 120.000 mensen in armoede. Ruim 30.000 huishoudens leven meer dan 4 jaar in armoede. De kans om uit de armoede te komen neemt scherp af met het aantal jaren in armoede: binnen éen jaar is de ontsnappingskans 60 %, na 2 jaar slechts 20 %. 22.300 kinderen groeien op in armoede, een belangrijke doelgroep, als geduid. Vervolgens wordt in hoofdstuk 2 de visie van de gemeente (politiek) op armoede gegeven. Armoede wordt gesteld als een zeer moeilijk verschijnsel, dat het gehele bestaan treft voor mensen die ermee te maken krijgen. En dat kan iedereen overkomen, na verlies van een baan, onderneming, door pech, echtscheiding of arbeidsongeschikt worden. Denk met name aan zzp-ers. Zodra mensen langdurig in armoede leven is een opeenstapeling of kluwen van problemen vast te stellen: slechte gezondheid, mede door stress, geen of minder deelname aan maatschappelijke activiteiten, te geringe ontwikkeling door scholing en werkervaring, onvermogen om administratie goed bij te houden en te begrijpen, en uiteindelijk een 7 jaar kortere levensverwachting gemiddeld t.o.v. mensen die niet in armoede leven. Armoede wordt in het rapport gesteld (hoofdstuk 3) als een niet of nauwelijks op te lossen probleem, tenzij je kiest voor een vaststellen van een samenhangend geheel van deelproblemen en aldus een samenhangend pakket van beleidsmaatregelen ontwikkelt om al die deelproblemen aan te pakken. Om die integrale beleidsaanpak te realiseren, stelt de gemeente voor om armoede wetenschappelijk in kaart te brengen o.a. door een leerstoel aan Hogeschool of Universiteit. Vervolgens moet contact worden gemaakt met diverse maatschappelijke organisaties, zoals Warm Rotterdam en de Brede Raad, het bedrijfsleven, scholen en met de klanten zelf. Bij problemen door armoede of schulden worden klanten wel primair zelf verantwoordelijk gesteld voor aanvragen en medewerking aan ondersteuning. Het gaat om het verbeteren van zelfredzaamheid van de klanten, in jargon: mensen in hun kracht zetten. In hoofdstuk 4 worden beleidsambities genoemd, te beginnen met mensen uit de vicieuze cirkel krijgen van alle problemen die samenhangen met armoede en vasthouden in armoede. Nadruk op kinderen in armoede omdat daar het gevaar van toekomstige armoede dreigt, die ook ten nadele zal gaan voor het functioneren van de stad. Vervolgens aandacht voor jongeren met grote kans op het maken van schulden. Als vierde ambitie worden inkomens ondersteunende maatregelen genoemd zoals de individuele inkomenstoeslag (IIT), de kwijtschelding afvalstoffenheffing en het AOW c.q. Jeugdtegoed jaarlijks. Ambitie 4 is ronduit teleurstellend, behalve op het punt dat er iets gedaan wordt aan gemeentelijke wetgeving, waardoor mensen op sociaal minimumniveau met een kleine saldoreserve niet in aanmerking komen voor gemeentelijke kwijtscheldingen. In aflevering 3 van Sloop naar Hoop, in de Nieuwsbrief van RoSA!, noemde ik het landelijk geregelde maximum spaargeld voor mensen in de bijstand, ruim 6000 euro voor een eenpersoonshuishouden, dat als norm voor kwijtscheldingen moet zijn. Concreet uit te werken actieplannen worden in hoofdstuk 5 genoemd, waarvan het opvallendst is om de problemen van 500 gezinnen in armoede integraal aan te pakken. Het gaat om het verbeteren van de situatie van mensen in armoede op het gebied van psychisch kapitaal, met name zelfredzaamheid, sociaal kapitaal (vaardigheden), ECONOMISCH KAPITAAL, je zou zeggen vooral meer geld, cultureel kapitaal en maatschappelijk kapitaal, wat betrekking heeft op het verbeteren van administratieve vaardigheden. En dit alles m.b.v. een stress sensitieve benadering van mensen in armoede. Een campagne moet armoede bespreekbaar maken. Mij dunkt dat een samenwerking met RoSA! hier op zijn plaats is. De ontwikkeling van een Armoede Index, bestaande uit een geheel van indicatoren, ook op het gebied van gezondheid, wonen etc, moet als evaluatie instrument dienen. Jaarlijks moet in april een lage inkomensmonitor worden gepubliceerd, als ook een schuldenmonitor. Beleidsontwikkeling moet worden verbeterd door een leerstoel. Effectieve Aanpak Armoede en door samenwerking met diverse Rotterdamse organisaties (hoofdstuk 6). Ook wordt actief ingegaan op het niet gebruik van ondersteunende maatregelen zoals de IIT en Jeugdfondsen voor sport en cultuur. Bejegening van klanten moet worden verbeterd door maatwerk, duidelijke formulieren en inschrijfprocedures. Contact op basis van vertrouwen van aanvragers en het tegengaan van schaamte rondom problemen met armoede en schulden. In hoofdstuk 7 wordt aangeduid dat er jaarlijks 12 miljoen extra beschikbaar is voor armoedebestrijding. Ook zijn subsidies beschikbaar voor organisaties die zich bezighouden met armoede, zoals Warm Rotterdam. Voor schuldenaanpak is ruim 3 miljoen extra beschikbaar dit jaar, oplopend tot 4 miljoen in 2020. Reset Rotterdam. Ook in dit rapport nadruk op kinderen in armoede en jongeren tot 27 jaar. In totaal 60.000 mensen hebben problematische schulden. Voor 15.000 mensen is in de Collegeperiode een schuldsanering gepland. Preventie wordt vooral ingezet voor jongeren, vroegsignalering is nodig door een samenhangende registratie van betalingsachterstanden bij huur, ziektekostenverzekeraar, energiebedrijven en particuliere schulden. De gemeente is van plan bepaalde postcodegebieden intensief in kaart te brengen, b.v. door huisbezoeken. Ambassadeurs en een Stadsmarinier Schulden worden aangesteld om tot een sluitende samenwerking te komen tussen allen die zich bezighouden met schuldhulpverlening. ⇒
UIT DE KNOOP EN RESET ROTTERDAMbeoordeling door Tjeerd de Boer Beoordeling van de maatregelen als genoemd in de rapporten, met nadruk op Uit de Knoop. Als ik de rapporten beoordeel op grond van uitgangspunten en eisen die worden genoemd in het Manifest tegen de Armoede van RoSA!, dan bieden de genoemde ambities en actiepunten van de gemeente goede perspectieven als het gaat om bejegening van mensen met armoede en schulden. Er is een omslag zichtbaar van bestraffen naar benaderen van klanten, waarbij het verkleinen van stress een belangrijk beleidsdoel is geworden. Ook op de in het Manifest genoemde doelen op het gebied van isolement naar erbij horen biedt het voorgestelde gemeentebeleid goede mogelijkheden voor meer sociale activiteiten en verbetering van 'sociaal kapitaal' voor de deelnemers. De gemeente wil ook het niet gebruik van voorzieningen aanpakken. In 2017 vroeg slechts 17 % van gerechtigden een individuele inkomenstoeslag aan en werden 20 % aanvragen ingediend bij een jeugdfonds. Evenzo is de grote nadruk op samenwerking met klanten als het gaat om schuldhulpverlening een verbetering t.o.v. het afstraffen en uitkleden van mensen met schulden, die uiteindelijk een ieder meer geld kosten dan een haalbare en betaalbare schuldsanering. Schuldenpreventie bij jongeren is nodig omdat velen inderdaad nog onverantwoordelijk of onwetend omgaan met geld, terwijl zij door o.a. studieschulden of telefoonabonnementen een grote financiële last op zich nemen. Zelfstandige jongeren krijgen direct te maken met hoge woonlasten, meer dan hun ouders vroeger. Tenslotte is het tegengaan van stress door financiële problemen essentieel voor het voorkomen van beslissingen die de geldproblemen verergeren. Ronduit teleurstellend zijn de voorgenomen maatregelen op het gebied van inkomensondersteuning. De individuele inkomenstoeslag blijft eur 120, het kwijtscheldingspercentage werd wel verhoogd van 60 naar 75 % en de toekenningscriteria worden verruimd bij spaargeld. Het AOW en Jeugdtegoed werden verhoogd tot eur 400. Uit de knoop: is armoede nou echt een zeer moeilijk probleem dat niet met Een Grote Oplossing is te verhelpen? Of gaat het bij armoedebestrijding toch om te beginnen met het vergroten van het Economisch Kapitaal van mensen in armoede. Armoede is altijd een gebrek aan geld dat vooral mensen met langdurige armoede steeds meer gaat (be-)treffen. Het is toch velen bekend dat de minimumuitkeringen en -inkomens structureel te laag zijn geworden om er van te kunnen leven. Daarom is herstel van inkomensondersteuning zoals een langdurigheidstoeslag van ten minste 300 euro per persoon per jaar nodig, als ook herstel van bijzondere bijstand, zoals tandartskosten die niet door een verzekeraar worden vergoed. En tenslotte die nadruk op kinderen in armoede, overladen met een pakket aanvullende maatregelen, van sport tot en met psychosociale begeleiding. Het gaat toch vooral om ouders in armoede voor wie geld het tovermiddel is om lasten en lusten te betalen? Dat forse inkomens verbeterende maatregelen ontbreken in het rapport in vergelijk met een veelheid aan samenhangende ambities en actieplannen, is geen toeval. Ik bedoel dat De Aanpak tegen armoede en schulden door de gemeente Rotterdam toch teveel nadruk legt op individuen met problemen als gevolg van geldarmoede. Dreigt niet het gevaar van symptoombestrijding, ondanks de integrale aanpak, waarbij mensen in armoede of met schulden omringd worden door een knoop van goedwillende professionals en vrijwilligers op het gebied van armoedevraagstukken en schulden. Jesse Fredrik schreef in De Correspondent een artikel over de afbraak van de verzorgingsstaat, waardoor velen in financiële problemen kwamen. Maar in plaats van iets te doen tegen te lage uitkeringen, minimumlonen en werkloosheid, werd er gekozen voor de individualisering, d.w.z. een persoonsgerichte benadering van allerlei problemen die voorkomen bij armoede en werkloosheid. Gevolg is dat klanten die te maken hebben met uitkerende instanties en de UWV, te maken krijgen met diverse 'coaches', klantmanagers, ambassadeurs en zelfs 'ervaringsdeskundigen', om hun te helpen en begeleiden. Hoe minder je hebt en kunt, hoe meer bureaucratie je over je heen uitgestort krijgt. Dit gevaar dreigt ook als je alle voornemens bekijkt die de gemeente Rotterdam in petto heeft voor mensen in armoede en /of met schulden. Tot besluit een aanvullend advies: In de rapporten wordt gepleit voor een vereenvoudiging van procedures en criteria voor aanvragen aan de gemeente. Dit is beslist en snel nodig voor mensen die -gegeven de hoogconjunctuur- aan de slag kunnen, maar door tijdelijk werk ook weer terug kunnen vallen op de uitkering. Omdat ze ook tijdelijk, mogelijk meer verdienden dan het sociaal minimum inkomen, krijgen zij te maken met terugvorderingen van Belastingdienst voor toeslagen, waardoor juist degenen die een baan krijgen, het risico op schulden krijgen. ⇒
Het verhaal achter de 'verwarde man' in de ambassade door Karlijn Roex De onzichtbare kaste Oktober 2018. Een wanhopige dakloze Poolse jongeman loopt door de Haagse straten. Bestemming: de Poolse ambassade. Hij draagt een kleine jerrycan met benzine. Vervolgens verneemt de Nederlandse krantenlezer dat een 'verwarde man' de Poolse ambassade in Den Haag in brand dreigde te steken.[1] Deze man, Radoslaw B., bekend onder zijn vrienden als 'Radek', had de aanwezigen verzocht om het gebouw te evacueren. In een open brief verklaart hij aandacht te willen vragen voor de grove uitbuiting van Oost-Europese gastarbeiders door Nederlandse uitzendbureaus en multinationale bedrijven.[2] De 'beschaafde' routes – hulp inroepen van gratis juristen en het contacteren van ambassades en autoriteiten hadden niet geholpen. Zelfs een onthullend artikel in de veelgelezen Groene Amsterdammer[3] had immers niets kunnen veranderen aan de situatie van deze mensen. Radek is lid van de onzichtbare kaste. Een lid van de Vrije Bond die bij de eerste zitting aanwezig was, verklaart dat Radek 'aangaf zijn actie in de ambassade te hebben gedaan om aandacht te genereren voor zijn situatie waar ook vele anderen in zitten'. Radek gaf ook aan 'spijt te hebben dat mensen zich bedreigd hebben gevoeld' en 'dat hij zijn aansteker onklaar had gemaakt en zich maar met een kleine hoeveelheid benzine had overgoten'. 'Hij was niet daadwerkelijk van plan zichzelf in brand te steken' – verklaart het Vrije Bond lid. Tevens was Radek zich bedachtzaam dat mensen op goede manier konden evacueren. Onderzoek door het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) heeft inderdaad vastgesteld dat de aansteker niet functioneerde. Radek wordt niet vervolgd voor brandstichting. Wel blijft de aantijging van bedreiging staan. Verwarde man of verward systeem? Het afdoen van het incident als een 'verwarde mannen actie', zoals in oktober aanvankelijk is gebeurd, is vanuit journalistiek oogpunt natuurlijk erg verleidelijk. Een kop over een 'verwarde man' wekt aandacht. Bovendien depolitiseert het lekker. Zo loop je als journalist niet het risico dat je per ongeluk een acceptabel script formuleert voor nog meer ordeverstoorders, waardoor je boze contraterrorisme- beleidsmakers op je dak krijgt. Anderzijds doet het geen recht aan de waarheid als we geheel voorbij gaan aan het dagelijkse geweld waar Radek en zijn lotgenoten aan worden blootgesteld. Of we die waarheid moeten verhullen, moet los staan van de geheel andere vraag of we het eens moeten zijn met Radeks gekozen middel om gehoord te worden. Onder onze eigen West-Europese levensstandaard bevindt zich namelijk een goed verstopte parallelle wereld – binnen de landsgrenzen. Die wereld doet haast denken aan de roman The Jungle van Upton Sinclair uit 1906. Met mooie verhalen worden de arbeiders uit het oosten van Europa naar het rijke westen gelokt, om vervolgens te worden vastgeklemd aan leefomstandigheden die wij – de bevoorrechte West-Europeaan – geheel onacceptabel zouden vinden. Denk aan onbetaalde overuren, de intimidatie bij ziekteverzuim, de onveilige werkvloer, tot aan privacyschendende huisbezoeken. Radek gaf tijdens de eerste zitting aan dat de cel waar hij in verbleef beter was dan zijn huisvesting geboden door de werkgever. Krap een maand voor deze zitting publiceerde NRC Handelsblad nog een onthullend artikel[4]: 'Velen horen pas 's middags hoe laat ze de volgende ochtend moeten beginnen, vaak al om vijf of zes uur'. De NRC-journalisten concludeerden: 'de seizoensarbeider is een melkkoe'. Of een tankstation? - om met Heidegger te spreken. 'Alles, de natuur, de dingen en de mensen, wordt beschikbaar gemaakt of in elk geval als beschikbaar bestand beschouwd'.[5] Het groei-geobsedeerde kapitalisme wil haar aarde en al haar bewoners mens en andere dieren – uittanken. Het is naïef te denken dat het lot van de Oost-Europese gastarbeider niet verbonden is met bijvoorbeeld dat van de bevoorrechte Nederlandse werknemer of de kennisexpat, of met textielarbeiders in de Derde Wereld. Eigenlijk leven we, zoals ik twee jaar geleden al ergens constateerde, in '[e]en systeem in de war, dat wegrent voor een diepe zelfreflectie en deze angst voor de eigen verwarring projecteert naar buiten'. En '[i]n die culturele en structurele ruimte ontstaat het [verzinsel] van de 'verwarde persoon'.[6] Gevaarlijke duiding Onderzoek door het NFI gaf op de zitting aan dat Radek geen stoornis had, zoals eerder wel in de media werd aangegeven. De officier van justitie stuurde vervolgens aan op 'psychosociale problemen' als oorzaak. Daarmee probeert het Openbaar Ministerie de verdachte nog steeds af te doen als een 'verwarde man', want 'verwarde mensen' kunnen volgens de conceptinvulling ook lijden psychosociale problemen in plaats van een psychiatrische aandoening[7]. Die duiding wijst op een gevaarlijke trend. Verdachten van strafbare protestacties, de 'lastige arme', de luidruchtige uitgebuitenen, raken geassocieerd met een niet te onderschatten machtsarsenaal jegens vermeende 'verwarde personen'. En de psychiater voelt de hete adem van de officier in de nek. Open brief Maar wij, twee bevoorrechte Nederlanders, zijn al te lang aan het woord. Laat ik Radek voor zichzelf spreken. Het volgende tekstfragment komt uit zijn brief: "Werkgevers in Nederland overtreden regelmatig de gezondheids- en veiligheidsregels als het gaat om arbeidsmigranten. De mensen die gedurende werktijd letsel oplopen, krijgen niet alleen geen arbeidsongeschiktheids- of ziektegeld. Ze worden daarnaast ook ontslagen terwijl ze nog aan het herstellen zijn. [...] Toen ik nog aan het werk was, gebeurden er een aantal ongelukken – twee wervelfracturen, een gebroken bekken, een gebroken been, en nog veel meer. Er heeft zich zelfs een fataal ongeluk voorgedaan. Wanneer een werknemer gewond raakt, ontslaan de bazen zo iemand zonder opgaaf van reden – wat natuurlijk onwettig is. Daarna wordt de persoon uit de huisvesting gezet, vaak met hulp van de politie. Deze ontslagen werknemer wordt vervolgens dakloos en verliest diens inkomen."[8] Inbraak en intimidatie Tevens is naar voren gekomen dat Radek een inbraak in zijn woning door uitzendbureau heeft proberen aan te geven bij politie. Welke vervolgens hem opdroeg de zaak te rusten, dat anders mogelijk harddrugs gevonden zou kunnen worden in zijn woning. Tijdens de rechtszaak gaf Radek aan bang te zijn geworden voor politie. Gezamenlijk onze verantwoordelijkheid dragen Volgens Omroep West meldde de advocaat van Radek dat 'het om een grote groep Poolse werknemers' gaat 'die wordt uitgebuit door malafide uitzendbureaus'[9]. Het is onze verantwoordelijkheid als Nederlandse samenleving, als consument en als beleidsmaker, om daar wat aan te gaan doen. Daar kunnen we niet omheen, of we het nu eens zijn met Radeks actiestijl of niet. Aankomende woensdag, op 29 mei, zal de rechter in Den Haag uitspraak doen over zijn strafzaak. Om 13:00 zal de zitting aanvangen. De deuren zijn open voor het publiek. Net als bij de afgelopen zittingen zullen er enkele mensen meekijken vanaf de tribune die zich solidair voelen met Poolse arbeiders. Omroep West meldt bijvoorbeeld dat er na de sluiting van de eerste zitting werd 'geapplaudisseerd op de tribune door Poolse sympathisanten'[10]. [1] https://www.ad.nl/den-haag/verwarde-man-in-poolse-ambassade-komt-uit-oss~ac4cd34f/ [2] https://www.vrijebond.org/alphen-a-d-rijn-een-brief-van-radek/ [3] https://www.groene.nl/artikel/callgirl-voor-albert-heijn [4] https://www.nrc.nl/nieuws/2019/03/29/hoe-de-arbeidsmigranteen-melkkoe-werd-a3955114 [5] (1979). Gelatenheid. Tielt: Lannoo. [6] https://blog.sbo.nl/veiligheid/verwardheid-we-nodig/ [7] Zie: - Koekkoek, B. (2017). De toename van ‘verwarde personen’-meldingen: Kwantitatieve analyse van een openbare orde en public health-probleem, Tijdschr Gezondheidswet, 95, 264-272. - Schippers, E.I. (30 juni 2015). Plan van aanpak problematiek rond verwarde personen. [Kamerbrief 791520-138830-CZ]. ’s-Gravenhage: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. [8] https://www.vrijebond.org/alphen-a-d-rijn-een-brief-van-radek/ [9] https://www.omroepwest.nl/nieuws/3827678/Verdachte-van-brandstichting-Poolse-ambassade-vrij [10]https://www.omroepwest.nl/nieuws/3827678/Verdachte-van-brandstichting-Poolse-ambassade-vrij Over de auteur: Karlijn Roex is socioloog, activist en mediaonderzoeker bij 113 Zelfmoordpreventie. Dit najaar verschijnt haar boek waarin ze kritisch reflecteert op het nerveuze debat over 'verwarde personen': 'In Verwarde Staat. Kritiek op een politiek van normaliteit' (Uitgeverij Lontano). Meer informatie verschijnt binnenkort op www.uitgeverijlontano.nl en www.karlijnroex.net). Ze schreef dit artikel onder persoonlijke titel. e-mail: k.l.a.roex@gmail.com ⇒
Vraag en Antwoordr> VRAAG Misschien zijn jullie hier al mee bezig of hebben jullie al meer soortgelijke e-mails hierover ontvangen, maar ik doe toch nog een poging om dit probleem aan te kaarten. Ik wil u vragen of het mogelijk is om iets te ondernemen tegen die alsmaar terugkerende verhogingen van de vaste lasten: de jaarlijkse huurverhoging in juli voor mij dit jaar weer 3 procent, verhoging zorgpremie elk jaar in januari standaard, vaak ook het eigen risico. En recent weer de verhoging van de btw op de eerste levensbehoefte, die er flink in hakt! Je moet toch elke dag eten/koken. Ik kan ook niet ontkomen aan de jaarlijkse huurverhoging in juli (eerder al geprobeerd door middel van een bezwaarbrief), want die huurverhoging is blijkbaar van bovenaf bepaald door een onduidelijk grafiekje. Het staat vast, dus ik kan hier niet aan ontkomen. Of er wordt gewoon gezegd, je zit niet aan je maximale huurbedrag, dus je krijgt weer die vervelende huurverhoging. Je inkomen of uitkering stijgt niet evenredig met de verhogingen alsmaar! Je staat als burger hierin buitenspel of je moet een woning met veel gebreken hebben. Waarom geen huurverhoging of alleen 1 procent voor de minima of mensen met een uitkering en de 3 procent voor de mensen met wat meer geld. De wijkraad, de SP en de ombudsman kunnen er niets aan doen zeggen ze, u waarschijnlijk ook niet dan het alleen aankaarten. Ik wilde dit echter wel onder de aandacht brengen bij u, dat die alsmaar terugkerende verhogingen niet leuk zijn en een groot deel van je maandinkomen innemen. Je kan bijna niks extra doen met je kinderen of je staat rood! Sinterklaas vieren wordt afgestraft met rood staan. Ik vind ook dat de jaarlijkse verhogingen buiten de armoede discussie wordt gehouden, er wordt weinig over gesproken vind ik, terwijl de verslechteringen wel degelijk een grote rol spelen in het slecht kunnen rondkomen (maandelijks) van veel mensen. Prinses Laurentien wilt dat organisaties spullen geven aan arme mensen en dat is aardig van haar, maar mensen moeten hun vele rekeningen wel betalen. Mevrouw van Gaal wilt mensen laten werken voor hun schulden, de voedselbank zegt dat ze niet over die verhogingen van de vaste lasten gaan, terwijl mensen er wel moeten aankloppen voor ondersteuning. Dit wilde ik even mailen in de hoop dat jullie hier iets mee kunnen en dit gaan aankaarten, alleen kan ik hier niets tegen doen helaas. Zou u a.u.b. een reactie willen geven op mijn email, wat u eventueel kunt doen aan dit probleem ook al is dit weinig. ANTWOORD Over de aanstaande huurverhoging hebben we een artikel geplaatst (ontvangen van de Woonbond) in een eerdere Nieuwsbrief. HUURDERS KUNNEN HUURVERLAGING OF BEVRIEZING AANVRAGEN WOONBOND PERSBERICHT 25 MAART 2019 Zo'n 300.000 hurende huishoudens kunnen huurverlaging of huurbevriezing krijgen. Het gaat om corporatiehuurders in een sociale huurwoning met een hoge huurprijs en een laag inkomen. Het betreft zo'n 13% van de sociale huurders bij woningcorporaties. De Woonbond lanceert vandaag een webtool waarmee huurders kunnen controleren of ze in aanmerking komen voor huurbevriezing of huurverlaging. Als dat zo is, krijgen ze een modelbrief op maat die ze kunnen gebruiken. Eind 2018 sloten Woonbond en corporatiekoepel Aedes een Sociaal Huurakkoord, waar onder andere in werd afgesproken dat groepen met een laag inkomen en een hoge huur huurbevriezing of huurverlaging kunnen krijgen. Minister Ollongren heeft dat niet in dwingende wetgeving gegoten, maar gaf aan dat ze verwacht dat corporaties handelen in lijn met het gesloten huurakkoord. Woonbonddirecteur Paulus Jansen: 'Op onze website kunnen huurders kijken of zij volgens de afspraken huurverlaging of bevriezing kunnen krijgen. We gaan er van uit dat corporaties zich aan het huurakkoord houden. Dat is voor deze huishoudens met forse huurprijzen gezien hun inkomen, hard nodig.' Huurders met een inkomen onder de huurtoeslaggrens en een huurprijs boven de voor hen geldende aftoppingsgrens (afhankelijk van huishoudgrootte 607 euro of 651 euro kunnen huurbevriezing aanvragen. Wanneer ze een huurprijs betalen boven de sociale huurgrens van 720,42 kunnen huurders met een laag inkomen huurverlaging aanvragen. Ook huurders met een huurprijs boven de sociale huurgrens en een inkomen tot 38.035 euro kunnen huurbevriezing krijgen. Het is onduidelijk hoe groot deze laatste groep is. De check is hier te vinden: https://www.woonbond.nl/huurbevriezing-of-huurverlaging ⇒
Uit de media Europa Wie Roemenië wil verlaten, komt niet zomaar langs deze burgemeester (NRC) Stilte... en dan een schreeuw van euforie (NRC) May kondigt aftreden aan, stapt per 7 juni op als premier VK (NRC) Asscher: 'Grote fout als kabinet Timmermans niet voordraagt' (NPO Radio 1) Hoge opkomst leidt tot verdeeld Europa (NRC) ⇒ binnenland Rutte versus Baudet: de oude truc van de politieke tweestrijd (NRC) Kabinet verkent haalbaarheid nieuwe rechtsvorm sociale ondernemingen (Sociaal Web) Prijzen stijgen harder dan lonen: 'Mensen voelen zich niet serieus genomen' (Een Vandaag) ⇒ Rotterdam In memoriam: Fred van der Meij (SP) ⇒ Armoedebeleid 40.000 werklozen Amsterdam moeten op gesprek komen (het Parool) Minder alleenstaande ouders in bijstand na afschaffen subsidies (NOS) ⇒ armoede Fraude in Nederland (FNV) Armoede dreigt voor honderdduizenden weduwen (Algemeen Dagblad) ⇒ werk Bedrijven maken al plannen om de payrollwet te omzeilen (NRC) Eerste Kamer stemt niet zomaar in met nieuwe Arbeidswet (nu.nl) Werk en bijstand: het blijft lastig (NRC) ⇒ Discriminatie Baudet stelt werkende vrouwen, euthanasie en abortus ter discussie (nu.nl) Minister hekelt 'domme' uitspraken Baudet (MSN / ANP) 'Ongehoord' en 'onaanvaardbaar': Tweede Kamer eist uitleg over etnisch profileren bij de Belastingdienst (Trouw) ⇒ zorg Kamerbrief over betaalbaarheid van de zorg (Sociaal Web) ⇒ wonen Strijd Tweebosbuurt verplaatst zich naar de rechtszaal: 'Ze halen m'n leven overhoop' (Algemeen Dagblad) Vestia gaat 10.000 huizen verkopen (Omroep West) Wijkraad steunt Patrimonims'hof (Dagblad 010) ⇒ klimaat Nieuwe grens overschreden: nooit in 3 miljoen jaar zat er zoveel CO2 in de atmosfeer (de Wereld Morgen / België) ⇒
